Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ήμουν ένθερμος υποστηρικτής όλων αυτών των ημερών που ψυχαναγκαστικά σε βάζουν σε… γιορτινό mood. Είτε έχει να κάνει με την πιο glamour εποχή του χρόνου (Χριστούγεννα - Πρωτοχρονιά), είτε έχει να κάνει με μία Παγκόσμια Ημέρα, πάντα αισθανόμουν κάπως άβολα με όλες αυτές τις επιδητευμένες τυπικότητες. Σε μία αντίφαση των λόγων μου, ωστόσο, αποφάσισα ν’ ασχοληθώ με την Παγκόσμια Ημέρα Άνδρα. Θέλοντας να δημιουργήσω μία τομή στο κορμί των στερεοτύπων που αποτελούν τροχοπέδη στην ελευθερία.
Κάθε άντρας πρέπει να ψάξει για τη μετάνοια μέσα του
Για να γίνω πιο σαφής, δεν πιστεύω ότι η Παγκόσμια Ημέρα Άνδρα, πρέπει, αναγκαστικά, να αποτελεί μία αφορμή για συνάντηση κολλητών με bbq και αλκοόλ. Μπριζόλες και λουκάνικα να γίνονται stories και quotes λυκειακού επιπέδου όπως το "Μείναμε λίγοι", να αποτελούν το viral του 24ώρου. Ευχαριστώ, αλλά δε θα πάρω. Δηλώνω αντιρρησίας επιτηδευμένης αρρενωπότητας. Λίγο πριν το φευγιό του 2025, θεωρώ πως η συζήτηση γύρω από το τι σημαίνει άνδρας, ανοίγει σαν μία τεράστια βεντάλια. Αλλά το σημαντικότερο είναι πως έχει έρθει αυτή η στιγμή που δε χρειάζεται manual για το πώς θα φερθείς, θα διασκεδάσεις, θα αγαπήσεις, θα ζήσεις.
Η μοναδικότητα είναι που μας κάνει γοητευτικούς. Η προσωπικότητα κάθε ανθρώπου είναι σαν ένα διαμάντι που λάμπει στη λάσπη. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί ένα προσωπείο για την αντιμετώπιση της κοινής γνώμης και ο εναγκαλισμός με την επιτήδευση ποτέ δεν ήταν καλός σύμβουλος. Ο μοναδικός τρόπος για να φτάσεις στη Γη της Επαγγελίας είναι να αφήσεις πίσω σου τη Γη του Δογματισμού και ν’ αγκαλιάσεις την εξωστρέφεια.
8 πράγματα που οι πραγματικοί άντρες δεν κάνουν ο ένας στον άλλο
Αλλά τι σημαίνει στην πραγματικότητα “γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Άνδρα”; Είναι αφορμή για έξοδο με έναν καλό φίλο; Ή μήπως η κατάλληλη στιγμή για να ξαναγραφτεί ένα Μανιφέστο; Ένα αφήγημα όχι ως ορισμό του προσποιητού ανδρισμού ή ως παρηγορητική μέρα στο ημερολόγιο αλλά μίας επανεκίννησης. Ο άνδρας του σήμερα δεν είναι ο άνδρας που περιγράφουν τα στερεότυπα. Δεν είναι ο χαμένος, ούτε ο υπεραναλυμένος, ούτε ο «τοξικός» που συχνά παρουσιάζεται σαν καρικατούρα. Δεν είναι ούτε εκείνος ο παλιακός και παραιτημένος ρόλος που του αποδίδεται από έναν κόσμο που μιλά γι’ αυτόν αλλά σπάνια τον ρωτάει γι’ αυτόν.
Ο άνδρας του σήμερα, είναι κάτι διαφορετικό: Είναι επαναστατικά σκεπτόμενος, είναι forward thinker και πάνω απ’ όλα είναι ένας άνθρωπος που δε φοβάται να κοιτάξει τον εαυτό του με ειλικρίνεια και να βυθιστεί στα σκοτάδια του. Όχι για να τον τιμωρήσει αλλά για να τον επανεφεύρει.
Έχουμε ζήσει δεκαετίες που ο άνδρας «έπρεπε» να είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Σκληρός αλλά δίκαιος, ισχυρός αλλά μετρημένος, σιωπηλός αλλά αποτελεσματικός. Ή, στη νεότερη εκδοχή, αποδομημένος μέχρι να εξαφανιστεί. Παγιδευμένος ανάμεσα σε δύο άκρα, βολεύτηκε πολλές φορές σε ρόλους που δεν επέλεξε αλλά ρόλους που κληρονόμησε. Ο σύγχρονος άνδρας, όμως, δεν βολεύεται πια. Αντί να μετράει τον ανδρισμό του με πρότυπα τρίτων, τον ορίζει ο ίδιος. Στη δουλειά του, στον τρόπο που φέρεται, στους στόχους που βάζει, στις σχέσεις που επιλέγει.
Η νέα επανάσταση του άνδρα δεν είναι ταυτότητα, είναι κατεύθυνση. Δεν είναι σύνθημα. είναι στάση. Δεν είναι άμυνα, είναι δημιουργία. Κάποτε, το παραμικρό ράγισμα ήταν απειλή. Η κόπωση, η ανασφάλεια, η αποτυχία, όλα έπρεπε να κρυφτούν, να σιγήσουν, να συρρικνωθούν πίσω από μια πανοπλία που όσο πιο σφιχτή γινόταν, τόσο περισσότερο τον έπνιγε. Ο σημερινός άνδρας δεν κρύβεται. Δεν ντρέπεται. Δεν παριστάνει. Αγκαλιάζει τις αδυναμίες του όχι σαν βάρος, αλλά σαν πρώτη ύλη για να χτίσει κάτι μεγαλύτερο. Καταλαβαίνει ότι η ωριμότητα δεν είναι το τέλος των φοβιών, αλλά η διαχείρισή τους. Ότι η επιτυχία δεν είναι η απουσία αποτυχίας, αλλά η ικανότητα να σηκώνεσαι. Ότι η αυτοπεποίθηση δεν είναι άμυνα, αλλά εργαλείο. Η ευαλωτότητα δεν τον μικραίνει. Τον εξελίσσει. Και αυτό είναι κάτι που τον “ατσαλώνει”. Γιατί ένας άνδρας που ξέρει τις ρωγμές του δεν μπορεί να χειραγωγηθεί, δεν μπορεί να πιεστεί, δεν μπορεί να μείνει στάσιμος. Κάνει την αδυναμία, δύναμή του και την κάθε αποτυχία μία γέννηση της επόμενης νίκης.
Η δύναμή του καθρεφτίζεται στη γυναίκα που επιλέγει στο πλευρό του. Ίσως η μεγαλύτερη αλλαγή στον σύγχρονο άνδρα είναι οι σχέσεις που δημιουργεί. Δεν ψάχνει πια για «ισορροπία ρόλων» ή για ασφάλεια μέσα από παραδοσιακούς κανόνες. Θέλει κάτι πιο βαθύ, πιο πραγματικό, πιο έντιμο. Θέλει μια γυναίκα που να θαυμάζει.
Όχι να εξουσιάζει, όχι να εξαρτάται, όχι να χρησιμοποιεί για να νιώσει «αρκετός». Μια γυναίκα που εμπνέει, που διεκδικεί, που δημιουργεί. Μια σύντροφο που δεν τον συμπληρώνει αλλά τον εξελίσσει. Μια γυναίκα που τον βλέπει όχι ως ρόλο μέσα στη ζωή της, αλλά ως άνθρωπο που χτίζει παράλληλα το δικό του ταξίδι. Αυτός ο άνδρας δεν φοβάται την ανεξαρτησία της. Τη θαυμάζει. Δεν απειλείται από τη δύναμή της. Την ενισχύει. Δε θέλει να τον «έχει ανάγκη». Θέλει να τον επιλέγει. Και αυτό ακριβώς είναι ο πιο ώριμος, πιο δύσκολος, πιο ωραίος τύπος σχέσης: δύο άνθρωποι που μεγαλώνουν μαζί, χωρίς να ορίζουν ο ένας τον άλλο. Υπάρχει, άραγε, κάτι πιο ερωτικό από μία δυναμική γυναίκα που να επιλέγει να σταθεί στο πλευρό σου; Εκεί βρίσκεται η αγάπη. Στον θαυμασμό και όχι στην εξάρτηση.
Ο άνδρας του σήμερα δεν επαναστατεί για να ξεχωρίσει. Επαναστατεί για να προχωρήσει. Δεν επιδιώκει την τελειότητα, αλλά την εξέλιξη. Και αυτή είναι η νέα πραγματικότητα που αναδεικνύει η Παγκόσμια Ημέρα του Άνδρα όταν την κοιτάξεις χωρίς τα κλισέ: Δεν είναι μια μέρα για να αναζητήσει επιβεβαίωση. Είναι ένα restart, μία υπενθύμιση ότι ο άνδρας δεν πρέπει να βολεύεται πίσω από ρόλους αλλά να γράφει τον δικό του.
Αυτός είναι ο άνδρας του σήμερα. Και αν υπάρχει μία μέρα για να το θυμηθεί, ας είναι αυτή, όχι για να γιορτάσει, αλλά για να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του.
Χρόνια πολλά σε όλους σας.
