Κροτίδες και βεγγαλικά: Έθιμο ή απλά απερισκεψία;

Καλά τα έθιμα, άλλα εκτός του ότι χάνουμε δάχτυλα φοβίζουμε και τα ζώα.

Θυμάσαι τις «γουρούνες»; Φυσικά και τις θυμάσαι. Αυτές οι μικρές κόκκινες κροτίδες, ήταν ένας από τους λόγους που περίμενες να έρθει τοΠάσχα, φυσικά, μαζί με το κενό δύο εβδομάδων από το σχολείο. Κάθε «μπαμ», κάθε έκρηξη, ήταν μία ακόμη δήλωση νεότητας κι αντίδρασης από μέρους σου, ενάντια σε όλους. Χωρίς λόγο, άλλωστε, ποτέ δεν υπάρχει λόγος για τίποτα όταν είσαι μικρός. Το μόνο που θες, είναι χτυποκάρδια και στιγμιαίες καταστροφές και το Πάσχα, προσφέρει και τα δύο.

Αν περνούσες τις διακοπές σου σε χωριό, ίσως αυτή η εμπειρία να ήταν πιο έντονη. Νομίζαμε πως είναι παιχνίδι. Οι γονείς μας πίστευαν το αντίθετο μα, που καιρός για κατανόηση, ο χρόνος κυλάει γρήγορα και τίποτα δε μοιάζει ικανό να σε σταματήσει. «Το ξέρω πως δεν είναι παιχνίδι» έλεγες και μια απότομη κίνηση έκλεινες την πόρτα πίσω σου τρέχοντας στο δρόμο να προλάβεις τους φίλους σου πριν ρίξουν την πρώτη «γουρούνα», αυτή που θα σήμανε την αρχή των διακοπών.

 

article18111.w l

 

Σκέψου πόσο ειρωνικό είναι μια μέρα όπως την Ανάσταση κάποιοι να χάνουν τη ζωή τους από κροτίδες, βεγγαλικά και το χειρότερο όλων και άκρως επικίνδυνο, αυτοσχέδια εκρηκτικά. Σκέψου πόσοι έχασαν το χέρι τους ή την όρασή τους σε μια γιορτή που εξυμνεί την ανθρώπινη ζωή. Είναι θλιβερό, έτσι δεν είναι;

«Είναι το έθιμό μας», θα σου πουν στη Χίο. «Κρατάμε την ιστορία μας ζωντανή», θα σου πουν στην Κρήτη. Ποιος είπε πως τα έθιμα πρέπει να μένουν για πάντα έθιμα και όχι μια ανάμνηση των παλιών καιρών; Όλοι, είναι υπέρ του θεάματος, -όντως είναι εντυπωσιακό- μέχρι να χάσουν την ακοή τους ή να υποστούν ακρωτηριασμούς, οι ίδιοι ή ένας δικός τους άνθρωπος. Γιατί πρέπει να φτάσουμε σε αυτό το σημείο; Γιατί πρέπει, για ακόμα έναν χρόνο, να πάθουμε για να μάθουμε;

 

article16560.w l

 

Και κάπως έτσι, δύο φίλοι, συναντούν στο δρόμο τους ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Ο ένας, βγάζει από τη τσέπη του μια «γουρούνα» και την τοποθετεί σε ένα τούβλο που είχε ξεχάσει πως είναι να καλύπτεσαι από σοβά. Κρατάει στα χέρια του ένα τσαλακωμένο κουτί σπίρτα. Την ανάβει. Οι δύο νέοι, κυριευμένοι από ένταση, τρέχουν, τρέχουν αρκετά μέτρα μακριά για να δουν την έκρηξη, να δουν κάτι να γίνεται κομμάτια, να μυρίσουν λίγο από το μπαρούτι. Η έκρηξη που τόσο ήθελαν, πραγματοποιήθηκε. Τα κομμάτια του τούβλου που τόσο ήθελαν να τα δουν να αιωρούνται, εκτοξεύτηκαν σε κάθε πιθανή και απίθανη κατεύθυνση. Μία από αυτές,ήταν και το μάτι του ενός. Πλέον, έχει αντικατασταθεί από ένα γυάλινο. Οι δύο φίλοι, δεν μίλησαν ποτέ ξανά. Αληθινή ιστορία.

Ήταν λάθος που επέλεξα αυτόν τον τίτλο. Δεν χρειαζόταν κανένα ερωτηματικό. Οι κροτίδες, τα βεγγαλικά, τα βαρελότα, όπως θες πες τα, δεν έχουν να κάνουν με την τήρηση ενός εθίμου, έχει να κάνει με την τήρηση μιας ηλίθιας ιδέας του παρελθόντος. Υπάρχουν και τα ζώα, μην το ξεχνάτε αυτό.



©2016-2024 Ratpack.gr - All rights reserved