Μάξιμος Μουμούρης: «Χρωστάμε μια ταινία για τη ζωή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη»

Συνέντευξη στον Χρήστο Κάβουρα

Υπάρχουν ιστορίες που, όσες φορές κι αν ειπωθούν, δεν χάνουν ποτέ τη δύναμή τους. Στην Ελλάδα, οι ταινίες που τα πρόσωπα-σύμβολα του 1821 κουβαλούν πάντα βάρος, ευθύνη και προσδοκία. Ο Ιωάννης Καποδίστριας, λοιπόν, έρχεται στη μεγάλη οθόνη μέσα από τη νέα ταινία του Γιάννη Σμαραγδή, σε ένα φιλμ που δεν φοβάται να κοιτάξει κατάματα μια εποχή σκληρή και αντιφατική,τότε που οι αποφάσεις παίρνονταν με κόστος και οι χαρακτήρες σμιλεύονταν στη φωτιά.

Και φυσικά, καμία τέτοια ιστορία δεν στέκεται χωρίς τον πιο ακατέργαστο ήρωά της, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Στον ρόλο του, ο Μάξιμος Μουμούρης παραδίδει μια ερμηνεία κοφτερή, που ακόμα και αν δεν διαθέτει τον χρόνο του Καποδίστρια του Αντώνη Μυριαγκού, έχει τη μαγεία εκείνη να δίνει βάρος και ένταση σε κάθε της εμφάνιση. Μια ερμηνεία από εκείνες που σου μένουν και ενδεχομένως να ήθελες να δεις παραπάνω πράγματα, έστω και σε άλλο φιλμ.

Για όλα τα υπόλοιπα όμως γύρω από την ταινία, που βγαίνει στις αίθουσες από τις 25 Δεκεμβρίου από την Tanweer, αφήνουμε τον ίδιο τον κινηματογραφικό Γέρο του Μωριά να μας τα πει...

-Υποδύεσαι, αν όχι τον πιο ξακουστό, έναν από τους σπουδαιότερους ήρωες της Επανάστασης του 1821, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Πώς είναι να υποδύεσαι τον Γέρο του Μοριά; Τι προετοιμασία έκανες και τι ήταν αυτό που κρατάς περισσότερο από την ερμηνεία σου;

Δεν είχα στόχο να αποτυπώσω με ακρίβεια τον Θ. Κολοκοτρώνη. Δεν είναι δυνατόν. Η ιστορική έρευνα βοήθησε στην δημιουργία της αίσθησής μου για εκείνον. Άλλωστε η ταινία δεν εστιάζει στη ζωή του αλλά στη σχέση του με τον Καποδίστρια. Περισσότερο με ενδιέφερε να αποτυπωθεί η αίσθηση σεβασμού προς εκείνον και η προσπάθεια προστασίας του. Τα ρούχα της εποχής ωστόσο βοηθούν στο σώμα να περιοριστεί και να γίνει πιο συγκεκριμένο και λιτό, αυτό μου ξεκαθάρισε πολλά.

-Πώς είναι να συνεργάζεσαι μαζί με τον Γιάννη Σμαραγδή, έναν άνθρωπο που ξέρουμε πόσο σημασία δίνει στη λεπτομέρεια και την ελληνική ιστορία. Πόσο δημιουργική ελευθερία είχες και τι είναι αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει στο είδος του;

Ο Γιάννης Σμαραγδης έχει κάνει μια τόσο λεπτομερή τεκμηρίωση της ιστορίας και της ζωής του Καποδίστρια που δεν υπάρχει περιθώριο αυθαιρεσίας και αυτό είναι μόνο καλό. Αυτό κάνει σε όλες τις ταινίες του και αυτό είναι που τον ξεχωρίζει. Προσωπικώς, προσπάθησα να αντιληφθώ το όραμα του που πηγάζει από μια βαθειά εκτίμηση και σεβασμό για τον Καποδίστρια. Είναι μια ταινία που ετοίμαζε χρόνια. Προσπάθησα ακόμα να αντιληφθώ τι θέλει να αποτυπώσει με τις λήψεις ώστε να προσφέρω σε αυτό ως μέρος ενός καμβά. Η δημιουργική ελευθερία ήρθε μέσα από αυτόν τον περιορισμό.

-Όταν είδες τον Αντώνη Μυριαγκό ως Ιωάννη Καποδίστρια, ένιωσες αυτό το δέος ότι όντως είναι σαν να βλέπεις τον actual Καποδίστρια;

Σοκαριστική ομοιότητα! Όταν φτιάχνεις μια προσωπογραφία στον κινηματογράφο δεν μπορείς παρά να μην πλησιάσεις όσο περισσότερο μπορείς την πραγματικότητα. Έγινε υπέροχη δουλειά από τους υπευθύνους του αισθητικού τμήματος. Αυτό προέκυψε μέσα από συνεχή συνεργασία με όλα τα μέρη του τμήματος. Ο Αντώνης βέβαια δεν έγινε Καποδίστριας μόνο ως εικόνα , αλλά κυρίως ως αίσθηση για το ποιος ήταν ο Καποδίστριας για τον ίδιο. Η ενέργεια του, η αύρα του. Νομίζω είχαν συνεννοηθεί πολύ καλά με τον Γιάννη στο τι θέλουν να αποτυπώσουν.

-Θεωρείς ότι χρειάζεται στους Έλληνες σήμερα ένας Καποδίστριας;

Ναι. Ξεκάθαρα. Νομίζω πως ο Καποδίστριας πλήρωσε το γεγονός πως οραματίστηκε και προσπάθησε να υλοποιήσει κάτι που οι έλληνες αρνούμαστε να δεχθούμε, το καλύτερο, την βελτίωση, την ευημερία. Σαν να έχουμε αλλεργία στο καλό. Σαν να ζητάμε υποσυνείδητα τα προβλήματα να μην λύνονται ώστε να έχουμε κάποιον ή κάποιους για να κατηγορούμε για οτιδήποτε. Ο Καποδίστριας ήξερε πως μόνο με συγκεντρωτική πολιτική θα μπορούσε να λύσει ζητήματα όσο η Ελλάδα ήταν ακόμα σε εμβρυϊκή κατάσταση. Ήξερε πως δεν μπορούσε να εμπιστευτεί παρά συγκεκριμένους και οι αποφάσεις θα έπρεπε να λαμβάνονται σχεδόν αποκλειστικά από τον ίδιο. Αυτό δεν άρεσε. Νομίζω το έχουμε ανάγκη και σήμερα αυτό το μοντέλο. Να πάρει ένα ηγέτης τις ευθύνες που απαιτούνται για μεγάλα βήματα. Σια σιγά να τον εμπιστευτούμε και έτσι να πορευτούμε για όσο μπορέσουμε.

-Ο Γιάννης Σμαραγδής υπογράμμισε πως "η ψυχή και η αφοσίωση των ηθοποιών έδωσαν ζωή σε κάθε σκηνή, μεταφέροντας με βάθος και συναίσθημα το πάθος και την ιστορική σημασία της ταινίας". Έχεις να προσθέσεις κάτι σε αυτό;

Να είναι καλά και να μας δίνει πάντα κουράγιο και αυτοπεποίθηση! Τον ευχαριστούμε πολύ! Ο νεανικός ενθουσιασμός του για την ταινία βοήθησε του πάντες να αφοσιωθούν στην υλοποίηση της.

-Ποια στιγμή από τα γυρίσματα θα θυμάσαι για πάντα και ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που πέρασες στα γυρίσματα;

Ξεκάθαρα η σκηνή στο άλογο. Είναι από τις περιπτώσεις που η ζωή αποφασίζει να τα κάνει όλα όσο πιο δύσκολα γίνονται και να σε προκαλέσει να τα βγάλεις πέρα. Και για να γίνω πιο σαφής, ήταν απόγευμα έπρεπε να προλάβουμε να γυρίσουμε τη σκηνή πριν δύσει ο ήλιος. Επίσης, αν και έχω μικρή εμπειρία από ιππασία μου ζητήθηκε να κατέβω μια πλαγιά με ένα άλογο που δεν γνωριζόμασταν παρά λίγη ώρα. Παράλληλα έπρεπε να ιππεύσω με ένα χέρι γιατί είχα και το σπαθί στο άλλο. Αυτά είναι απλώς η συνθήκη. Μέσα σε όλα αυτά έπρεπε να υποδυθώ και τον Γέρο του Μοριά…

-Έχουμε συνηθίσει να σε βλέπουμε σε σειρές, αλλά για κάποιο λόγο -προσωπική άποψη- , όταν εμφανίζεσαι σε ταινία ή θεατρική παράσταση, έχεις μεγαλύτερη έμφαση. Έχει να κάνει με τους ρόλους σου ή μήπως το σινεμά και το σανίδι σου "πάνε" περισσότερο;

Προσπαθώ να κάνω ότι μου παρουσιάζεται στη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ. Μια μεγάλη διαφορά της τηλεόρασης- ιδιαίτερα με τους όρους που γίνεται τα τελευταία χρόνια- με το σινεμά και το θέατρο είναι ο χρόνος. Στην πρώτη περίπτωση η βιασύνη για να βγει ένα καθημερινό πρόγραμμα γυρίσματος σε οδηγεί σε λύσεις ίσως και πιο επιφανειακές γιατί δεν υπάρχει χρόνος πρόβας ώστε να προσπαθήσεις να εμβαθύνεις, πράγμα που μπορείς να πετύχεις στο σινεμά κα το θέατρο.

-Υπάρχει κάποιος ήρωας της Επανάστασης που θα ήθελες να ερμηνεύσεις κάποια στιγμή ή μετά τον Κολοκοτρώνη δεν υπάρχει σύγκριση;

Θα ήθελα πολύ να γίνει μια αντίστοιχη ταινία για τον «Θοδωράκη», ασχέτως αν θα τον υποδυθώ εγώ. Νομίζω του το χρωστάμε.

-Ποια θεωρείς μέχρι σήμερα την σπουδαιότερη παραγωγή στην οποία έχεις πάρει μέρος;

Νομίζω η συνθήκη και η εποχή που γυρίστηκε η «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη ήταν για τους περισσότερους από εμάς που συμμετείχαμε κάπως σαν ορόσημο.

-Ποιος από τους ρόλους που έχεις υποδυθεί στην καριέρα σου, είναι πιο κοντά στην προσωπικότητά σου;

Ευτυχώς κανένας! Όλοι οι ήρωες που έχω υποδυθεί μου έχουν ανοίξει μια πόρτα για να κοιτάξω πιο βαθειά μέσα μου. Το ερώτημα είναι αν ο ηθοποιός είναι έτοιμος να προχωρήσει προς την κάθε πόρτα. Αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να προσαρμόσει τους ήρωες στα μέτρα του.

-Ποια θα έλεγες ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις βιώσει ποτέ ως ηθοποιός όσον αφορά έναν ρόλο;

Οτιδήποτε με πιέζει να λειτουργήσω με τρόπο που δεν έχω μάθει ή δεν έχω εξοικειωθεί είναι πολύ ωραία πρόκληση. Εύχομαι να συνεχίσουν να παρουσιάζονται προκλήσεις, μια από αυτές ήταν σίγουρα και ο Κολοκοτρώνης

-Θα δεις τον εαυτό σου στο σινεμά ή το αποφεύγεις;

Οφείλω να το κάνω αν και προτιμώ η πρώτη επαφή με τη δουλειά μου να μην έχει πολλούς γύρω μου…

-Εν τέλει, πώς θα χαρακτήριζες την ταινία «Καποδίστριας» με 3 διαφορετικές λέξεις;

Ειλικρινής, δυναμική, βαθειά.