Υπήρξε ένας από τους ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου ή ακόμη πιο σωστά υπήρξε ο ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου. Ένας γοητευτικός άνδρας με γαλάζια μάτια, που έχει αφήσει πίσω του ένα μεγάλο έργο και που όπως λέγεται: «Δεν υπήρχε γυναίκα που να τον αρνήθηκε ποτέ» και από όσα έχουμε διαβάσει πέρασαν από δίπλα του πολλές γυναίκες. Και για αυτό θέλουμε να θυμηθούμε έναν πραγματικό κύριο της μεγάλης οθόνης.
Για όσους τον γνώρισαν και τον αγάπησαν, πρόκειται για έναν εραστή του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Και καθόλου άδικα. Ο Αλέκος Αλεξανδράκης έχει αποτελέσει ορόσημο στον ελληνικό κινηματογράφο και υπήρχαν λόγοι για αυτό. Και κυρίως ως ηθοποιός.
Η γοητεία που δεν φώναζε, αλλά ξεχώριζε
Σε μια εποχή όπου η έννοια της γοητείας αλλάζει διαρκώς, η φιγούρα του Αλέκου Αλεξανδράκη παραμένει ένα διαχρονικό σημείο αναφοράς. Δεν ήταν απλώς ένας όμορφος άντρας της μεγάλης οθόνης· ήταν η επιτομή του ζεν πρεμιέ, ο άνδρας που συνδύαζε κομψότητα, ευγένεια και ακαταμάχητη ηρεμία στην παρουσία του. Κι αν σήμερα μιλάμε για «στιλ», «αύρα» και «χαρακτήρα», εκείνος τα είχε ενσωματώσει πριν από δεκαετίες , φυσικά και αβίαστα.
Ο Αλεξανδράκης είχε κάτι σπάνιο: Γοητεία που δεν στηριζόταν σε υπερβολές. Το βλέμμα του, η καθαρότητα της κίνησής του και ο ήρεμος τρόπος που καταλάμβανε τον χώρο δημιουργούσαν την αίσθηση του άνδρα που δεν προσπαθεί να επιβληθεί -απλώς υπάρχει. Αυτή η χαμηλόφωνη αυτοπεποίθηση είναι και σήμερα ένα από τα πιο ισχυρά χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου άνδρα με στιλ.
Υποκριτική με βάθος
Πέρα από την εικόνα, ο Αλεξανδράκης διέθετε μια υποκριτική ωριμότητα που τον έκανε να ξεχωρίζει από νωρίς. Ήξερε να αποδίδει συναίσθημα χωρίς να το υπερτονίζει, να δημιουργεί ήρωες που ήταν ταυτόχρονα δυναμικοί και ευαίσθητοι. Κάθε ρόλος του κουβαλούσε ένα είδος αλήθειας, αυτό που σήμερα θα ονομάζαμε «authenticity», την οποία αναζητάμε και στη σύγχρονη ανδρική ταυτότητα.
Ένας από τους αγαπημένους μου ρόλους ήταν ως Ανδρέας με τη μοναδική Τζένη Καρέζη στο «Μια τρελλή τρελλή οικογένεια». Ο αυστηρός Ανδρέας προσπαθεί να επιβάλλει την τάξη σε μία οικογένεια που μόνο κλασική δεν είναι. Αυστηρός, αλλά παράλληλα ερωτευμένος με φόντο την ονειρεμένη Βενετία.
Η εικόνα του ήταν άψογη
Η εικόνα του Αλεξανδράκη ήταν υποδειγματική: Καλοραμμένα κοστούμια, διακριτική κομψότητα, μια διαχρονική αρμονία μεταξύ απλότητας και φινέτσας. Η εμφάνισή του δεν ήταν ποτέ κραυγαλέα και γι’ αυτό παραμένει τόσο επίκαιρη. Είναι το είδος στιλ που ένας άνδρας μπορεί να υιοθετήσει σήμερα και να δείχνει αβίαστα κομψός.
Ο λόγος που ο Αλέκος Αλεξανδράκης θεωρείται ακόμη και σήμερα ζεν πρεμιέ δεν είναι μόνο η όψη του, αλλά ο συνδυασμός προσωπικότητας, μυαλού και κουλτούρας. Ήταν καλλιεργημένος, διακριτικός και βαθιά ανθρώπινος. Εξέπεμπε έναν τύπο ανδρισμού που δεν βασιζόταν στη σκληρότητα, αλλά στην ευγένεια, την ευαισθησία και την αυτοκυριαρχία.
Σε έναν κόσμο όπου η εικόνα αλλάζει γρήγορα, ο Αλεξανδράκης μάς θυμίζει ότι ο πραγματικός ζεν πρεμιέ δεν καθορίζεται από μόδα ή τάση αλλά από χαρακτήρα. Από το πώς στέκεσαι, πώς μιλάς, πώς φέρεσαι. Είναι μια υπενθύμιση ότι η γοητεία ξεκινά από μέσα και εκφράζεται προς τα έξω.
10 ατάκες του ελληνικού κινηματογράφου που μας έχουν σημαδέψει
