Υπάρχουν παίκτες που άφησαν εποχή. Υπάρχουν θρύλοι που άλλαξαν το παιχνίδι. Και ύστερα υπάρχει ο Wilt Chamberlain, ο άνθρωπος που ήταν το ίδιο το παιχνίδι. Ένα μυθικό πλάσμα ύψους 2,16, βάρους 125 κιλών, ταχύτητας σπρίντερ και δύναμη αρκούδας. Ο Wilt δεν ήταν απλώς ένας μπασκετμπολίστας. Ήταν ένα φυσικό φαινόμενο, μια δύναμη της φύσης που γεννήθηκε για να κυριαρχεί, όχι να συμμετέχει.
Η γέννηση του μύθου
Φαντάσου την Αμερική της δεκαετίας του ’50. Το ΝΒΑ είναι ακόμα στα σπάργανα, οι παίκτες φορούν κοντά σορτσάκια και το παιχνίδι βασίζεται στο “πάσα-πάσα-σουτ”. Και τότε εμφανίζεται ο Chamberlain, ένα παιδί από τη Φιλαδέλφεια που μπορούσε να τρέξει τα 100 μέτρα σε λιγότερο από 11 δευτερόλεπτα. Οι σcout τον έβλεπαν και δεν πίστευαν ότι είναι πραγματικός. Κι όμως, ήταν και ερχόταν για να καταστρέψει τα πάντα. Στο κολέγιο του Kansas, έκανε ό,τι ήθελε. Ο αντίπαλος έβλεπε μπροστά του έναν όγκο που έτρεχε σαν αθλητής στίβου και πηδούσε πιο ψηλά απ’ όλους. Ο προπονητής του Kansas είχε πει τότε: «Δεν υπάρχει playbook για να σταματήσεις τον Wilt. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προσευχηθείς».
Η είσοδος στο ΝΒΑ – Το τέρας ξυπνά
Όταν ο Chamberlain μπήκε στο ΝΒΑ το 1959, η λίγκα άλλαξε για πάντα. Οι αριθμοί του δεν ήταν ανθρώπινοι — ήταν μυθολογικοί. Ρίξε μια ματιά: 50,4 πόντοι μέσο όρο σε μια σεζόν, 100 πόντοι σε έναν αγώνα, 22,9 ριμπάουντ καριέρας. Αυτά δεν είναι στατιστικά, είναι θρύλοι γραμμένοι σε πέτρα. Ο ίδιος δεν είχε αντίπαλο. Όχι απλώς επειδή ήταν πιο δυνατός, αλλά γιατί ήταν πιο ικανός. Έπαιζε με τεχνική, με ταχύτητα, με έλεγχο που δεν ταίριαζε στο μέγεθός του. Ήταν το απόλυτο μείγμα δύναμης και χάρης — ένα οξύμωρο που μόνο η φύση μπορούσε να δημιουργήσει μία φορά στην ιστορία. Ο Bill Russell ήταν ο μοναδικός που μπορούσε να σταθεί απέναντί του, και ακόμα κι εκείνος, ο σπουδαιότερος αμυντικός όλων των εποχών, παραδέχθηκε ότι δεν μπορούσε να τον σταματήσει - απλώς να τον περιορίσει. Και η αλήθεια είναι πως σε μια περίοδο που κατάφερνες να βάλεις 100 πόντους ως «ψηλός», αυτή η ιστορία-ρεκόρ δεν θα ήταν το ίδιο διάσημη αν δεν υπήρχε ο Bill Russell στο προσκήνιο. Όπως είπε ο ίδιος: «Κανείς δεν σταματά τον Wilt. Μπορείς μόνο να ελπίζεις ότι θα βαρεθεί».
AP
Ο Άνθρωπος των Ρεκόρ
Τα ρεκόρ του Chamberlain είναι τόσο εξωπραγματικά, που μοιάζουν με λάθη στο Excel. Ποιος μπορεί σήμερα να φανταστεί παίκτη να σκοράρει 100 πόντους σε έναν αγώνα; Ποιος μπορεί να παίξει 48,5 λεπτά μέσο όρο σε μια σεζόν (δηλαδή, ούτε ένα λεπτό ξεκούρασης σε ολόκληρη χρονιά); Ποιος μπορεί να κάνει 55 ριμπάουντ σε ένα ματς; Αυτά τα νούμερα δεν θα σπάσουν ποτέ. Γιατί δεν πρόκειται απλώς για ρεκόρ. Είναι αποδείξεις ύπαρξης ενός υπερανθρώπου. Ο Wilt έπαιζε σε μια εποχή χωρίς σύγχρονη προπόνηση, χωρίς διατροφολόγους, χωρίς high-tech παπούτσια ή recovery rooms. Και όμως, κυριαρχούσε σαν θεός ανάμεσα σε θνητούς.
Η Κληρονομιά του Αθάνατου
Σήμερα, περισσότερο από μισό αιώνα μετά, το όνομά του ακόμη προκαλεί δέος. Ο Michael Jordan μπορεί να άλλαξε το marketing του αθλήματος. Ο LeBron James μπορεί να είναι το τέλειο ανθρώπινο προϊόν. Ο Shaquille O’Neal μπορεί να ήταν το κοντινότερο πράγμα σε “σύγχρονο Wilt”. Αλλά ο Chamberlain ήταν πρωτότυπος. Το αρχέτυπο του κυρίαρχου άντρα, του απόλυτου alpha, του τύπου που δεν ζητά σεβασμό. Τον επιβάλλει. Αν δεν υπήρχε ο Wilt, ίσως να μην υπήρχε ούτε το σημερινό ΝΒΑ όπως το ξέρουμε. Οι κανόνες άλλαξαν εξαιτίας του: η ρακέτα μεγάλωσε, το goaltending απαγορεύτηκε, και το “3-second rule” μπήκε για να τον συγκρατήσει. Μόνο που δεν συγκρατούσες τον Chamberlain. Απλώς του έδινες άλλον έναν τρόπο να σε νικήσει.
Ο Chamberlain δεν ήταν απλώς ο καλύτερος. Ήταν ο πρώτος. Ο πιο κυρίαρχος. Ο άντρας που έκανε το άθλημα να υποκλιθεί. Και όσο θα υπάρχει μπάσκετ, θα υπάρχει ο μύθος του Wilt. Ένας μικρός θεός που κατέβηκε στη Γη για να παίξει ένα παιχνίδι.
