«Κλείσε τα μάτια και φαντάσου τρίποντο από τα 9 μέτρα». Αυτός είναι ο Steph Curry. Ξανακλείσε τώρα τα μάτια σου και φαντάσου τον σουτέρ με τσιγάρο στο στόμα: Αυτός είναι ο Marco Belinelli. Ο τελευταίος φινετσάτος «σναϊπεράς» του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Μίσιτς: Και κάπως έτσι η Χάποελ Τελ Αβίβ κάνει αισθητή την παρουσία της
Ο τύπος που είχε αναγκάσει τον σπίκερ Χρήστο Καούρη στο προπέρσινο Παναθηναϊκός AKTOR-Βίρτους Μπολόνια να εκφράσει την αγανάκτησή του (περίπου στο 3:16 στο παρακάτω βίντεο) μετά από τον καταιγισμό τριπόντων του μέσα στο ΟΑΚΑ:
Ο Capitano, λοιπόν, της Εθνικής Ιταλίας, ανακοίνωσε το αντίο του σε ηλικία 39 ετών με ένα μήνυμα κομψό, γεμάτο συναίσθημα, όπως ακριβώς έπαιζε όλα αυτά τα χρόνια:
H Alessandra Ambrosio ήταν το highlight στο Άμπου Ντάμπι
«Έδωσα την καρδιά μου.
Έδωσα όλο μου το ‘είναι’.
Καθημερινά.
Το μπάσκετ μού έδωσε τα πάντα… κι εγώ του έδωσα ό,τι είχα.
Δεν είναι εύκολο το ‘αντίο’.
Αλλά είναι ώρα.
Θα θυμάμαι για πάντα κάθε συναίσθημα, κάθε θυσία, κάθε επευφημία.
Ευχαριστώ όλους όσοι πίστεψαν σε εμένα.
Στην επόμενη γενιά αφήνω ένα όνειρο.
Κάντε το να αξίζει», έγραψε στα social Media.
Ο Ιταλός sharpshooter έριξε με την αυλαία, αλλά άφησε πίσω του μια καριέρα που δύσκολα ξαναβλέπουμε στην Ευρώπη. Γιατί; Γιατί ο Belinelli δεν ήταν απλά ένας παίκτης, αλλά από τους τελευταίους γοητευτικούς τύπους της Ευρωλίγκας.
Ένας bon viveur που μπορούσε να σκοράρει από το κέντρο και να σου κλείσει το μάτι την ίδια στιγμή.
Από την Μπολόνια στο ΝΒΑ και πίσω με φινέτσα
Έφυγε νέος, από την Ιταλία και τις δύο ομάδες της Μπολόνια (Βίρτους και Κλιμάμιο) για να κυνηγήσει το όνειρο στο ΝΒΑ. Και τα κατάφερε: πρωταθλητής το 2014 με τους Spurs, νικητής στο Three-Point Contest του ΝΒΑ, πραγματικό «πολυβόλο» στους 76ερς, συνολικά 860 παιχνίδια στην καλύτερη λίγκα του κόσμου.
Κι όταν επέστρεψε στη Βίρτους Μπολόνια, δεν ήρθε για τουρισμό. Ήρθε για να θυμίσει τι σημαίνει ιταλική φινέτσα στο μπάσκετ: στιλ, πάθος και τρίποντο χωρίς δεύτερη σκέψη.
Το «βρωμόχερο» που δεν ξέχασε ποτέ να είναι γοητευτικός
Δεν ήταν ο πιο αθλητικός, ούτε ο πιο γρήγορος. Αλλά είχε κάτι που δεν μετριέται σε στατιστικά: χαρακτήρα. Ήταν αυτό που αποκαλούμε στις μπασκετικές συζητήσεις μας, το κλασικό «βρωμόχερο», εκείνος δηλαδή που βάζει το σουτ όταν καίγεται το ματς, ακόμα κι αν πριν έχει χάσει τρία συνεχόμενα. Αυτή η αυτοπεποίθηση, αυτό το «δεν μασάω» vibe, είναι που τον έκανε ξεχωριστό.
Και ναι, έμοιαζε πάντα λίγο πιο James Bond σε γήπεδο μπάσκετ: κουστουμάτος έξω, φονικός μέσα.
Ένα αντίο με στιλ
Στα 39 του, ο Μπελινέλι αποφάσισε να αποσυρθεί. Όχι επειδή δεν μπορούσε πια, αλλά γιατί ήξερε πότε να πει «φτάνει». Κι αυτό είναι ίσως το πιο ιταλικό πράγμα που έκανε ποτέ: να φύγει με στιλ, αφήνοντας πίσω του μνήμες από μεγάλα σουτ, τρόπαια και μια καριέρα που έγραψε ιστορία.
Δεν ξέρουμε αν θα ξαναδούμε τέτοιον τύπο στην Ευρωλίγκα. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι κάθε φορά που μπαίνει τρίποντο από τα 8-9 μέτρα, κάπου ένας Belinelli θα χαμογελάει με το γνωστό του ύφος. Και θα είναι απλά ψυχρός, χωρίς να καταλαβαίνουμε ποτέ αν πανηγυρίζει, κλαίει ή «βράζει» από την ένταση.
Όπως οι φωτογραφίες που συγκεντρώσαμε από τα χρόνια του πριν επιστρέψει στην Ευρωλίγκα για την αγαπημένη του Βίρτους:
