Είναι πολλοί εκείνοι που μιλάνε για στιλ, για άνεση, για προσωπική υγιεινή, για... αισθητική. Όλοι αυτοί όμως ξεχνούν κάτι βασικό: ο σωστός εργένης δεν γεννήθηκε για να εντυπωσιάζει με κολλαριστά πουκάμισα και σιδερωμένα παντελόνια μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Όχι, αδέρφια μου. Ο σωστός εργένης είναι ελεύθερος, αυθεντικός, ωμός – και κυκλοφορεί με το σώβρακο.
Το σώβρακο αρχικά δεν είναι απλά ένα εσώρουχο, οκ; Είναι δήλωση, είναι στάση ζωής. Είναι το «δεν δίνω δεκάρα», το «έτσι είμαι κι άμα σ’ αρέσει». Είναι το ρούχο που λέει «Έχω πληρώσει ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας, Netflix και τον ντελιβερά – δεν θα ντυθώ και για να πάω κουζίνα». Το βασικότερο είναι ότι ο εργένης με το σώβρακο δεν έχει τίποτα να αποδείξει. Η τηλεόραση είναι ανοιχτή, το air condition δουλεύει και ο καναπές είναι το βασίλειό του. Ο μισός κόσμος τρέχει να φτιάξει κορμί για το καλοκαίρι κι αυτός... απλά σηκώνεται για να πάρει άλλη μια μπίρα στο ψυγείο.
Για όσους βιάζονται να κατηγορήσουν αυτή την στυλιστική υπέρβαση, τους ρωτάμε στα ίσα. Ποιος είπε ότι το σώβρακο δεν έχει στυλ; Υπάρχει μεγάλη ποικιλία. Το κλασικό βαμβακερό, συνήθως γκρι, με μια μικρή τρύπα στο πλάι και είναι συνήθως κληρονομιά από τη φοιτητική ζωή. Υπάρχει το πιο trendy με στάμπες, συνήθως από κάποιον σούπερ ήρωα γιατί όλοι έχουμε έναν ήρωα μέσα μας. Το ξεχειλωμένο με λάστιχο που γράφει Calvin Klein, που κάποτε ήταν αυθεντικό αλλά τώρα θυμίζει περισσότερο «Καλβίνος Κλάιν» από την λαϊκή. Και φυσικά, η κάλτσα στο ένα πόδι είναι το απαραίτητο αξεσουάρ. Είτε γιατί πάγωσε το πόδι, είτε γιατί απλά δεν πρόλαβε να τη βγάλει από τον μεσημεριανό ύπνο. Είτε γιατί δεν θυμάται πώς έγινε.
Και μην ανησυχείς αν καμία δεν σε λάβει στα σοβαρά. Λάθος σκεπτικό. Ο σωστός εργένης έχει αυτοπεποίθηση. Κυκλοφορεί στο σπίτι με το σώβρακο γιατί ξέρει ότι το πιο σημαντικό ρούχο είναι η προσωπικότητα. Ή, εναλλακτικά, απλά δεν είχε άλλα καθαρά ρούχα εκείνη τη στιγμή. Υπάρχουν όμως πλεονεκτήματα. Δεν ζεσταίνεσαι άρα και οικονομία και οικολογική συνείδηση. Κερδίζεις χρόνο μιας και δεν έχεις να αποφασίσεις τι θα βάλεις, όπου στην ίδια περίπτωση, μια γυναίκα θα έπρεπε να ξεκινήσει να ετοιμάζεται δύο ώρες πριν.
Και στον διανομέα δεν κωλώνεις. Τόσο απλά. Ανοίγεις περήφανα την πόρτα με το κεφάλι ψηλά, γιατί ξέρεις ότι μέσα του ζηλεύει. Θα ήθελε να μπορεί να κάνει το ίδιο.
Ο σωστός εργένης είναι φιλόσοφος, επαναστάτης, καλλιτέχνης της αδράνειας. Και το σώβρακο δεν είναι ένδυμα ,είναι ιδεολογία. Αν είσαι εργένης και δεν έχεις κάνει ακόμα το μεγάλο βήμα προς την άνεση και την απόλυτη ελευθερία, καιρός να αφήσεις πίσω τις ντροπές και τα "πρέπει".
Το σπίτι είναι το κάστρο σου. Και στο δικό σου κάστρο, βασιλεύεις με το σώβρακο.
