Ο Jason Statham επιστρέφει αυτό το καλοκαίρι με τη νέα του ταινία A Working Man, σε έναν ρόλο που του ταιριάζει απόλυτα: πρώην κομάντο, νυν εργάτης σε οικοδομή, με σφυρί στο χέρι και αποστολή διάσωσης που μυρίζει εκδίκηση. Μπορεί το στόρι να είναι κλασικό, «πήρατε κάτι δικό μου, τώρα τρέξτε» αλλά ο Statham δεν είναι απλώς ένας ακόμα tough guy: είναι πια ολόκληρη σχολή.
Αν νομίζεις ότι τον Jason Statham τον μάθαμε από τύχη, ξανασκέψου το. Ο τύπος δεν έσκασε στο Χόλιγουντ σαν πυροτέχνημα. Tο έχτισε βήμα βήμα. Από πισίνες καταδύσεων και μαύρες αγορές μέχρι παγκόσμια blockbusters και μπουνιές που μοιάζουν με εθνικά σπορ.
Από τις πισίνες στην πρώτη γραμμή του action
Ο Statham γεννήθηκε στο Shirebrook της Αγγλίας το 1967. Μπορεί σήμερα να τον βλέπουμε να σπάει κόκκαλα με ύφος “δεν τρέχει τίποτα”, αλλά ξεκίνησε με άλματα – κυριολεκτικά. Ήταν καταδύτης της εθνικής ομάδας της Βρετανίας, συμμετείχε στο Κοινοπολιτειακό του 1990 και για χρόνια προπονούνταν με πειθαρχία… σκληρότερη και από boot camp. Αυτή η σωματική πειθαρχία τον ακολουθεί μέχρι σήμερα — είναι ο λόγος που βλέπεις Statham σε σκηνή δράσης και ξέρεις ότι δεν κάνει ο κασκαντέρ τα δύσκολα. Τα κάνει ο ίδιος.
Μετά τις καταδύσεις, πέρασε από το modeling (λόγω σωματοδομής) και μάλιστα έκανε και υπαίθριες πωλήσεις σε παζάρια. Και τότε μπήκε ο Guy Ritchie.
Lock, Stock & Crank: Η γέννηση του Statham brand
Το 1998, ο Guy Ritchie τον κάλεσε για το Lock, Stock and Two Smoking Barrels. Δεν ήταν απλά καλή αρχή: ήταν η σπίθα. Με το “λαμόγιο” ύφος, το κοφτό αγγλικό του accent και την αίσθηση ότι “κάτι παίζει μ’ αυτόν τον τύπο”, ο Statham μπήκε στα βαθιά του βρετανικού crime cinema.
Ακολούθησε το Snatch, όπου έκλεψε την παράσταση δίπλα σε ονόματα όπως ο Brad Pitt. Και μετά ήρθε το The Transporter — η πρώτη του μεγάλη διεθνής ταινία που τον καθιέρωσε ως ανθρωπομηχανή μεταφοράς και ξυλοφορτώματος. Εκεί γεννήθηκε και το μοντέλο “Statham-ταινία”. Δηλαδή, ψυχρός ήρωας με στρατιωτικό background, χαμηλόφωνος και αποφασιστικός. Φυσικά σε αυτή τη συνταγή, έχουμε πολεμικές τέχνες μαζί με parkour (κάποιες φορές) και brutal contact. Μπορεί να έχει κάποιες φορές σενάριο δύο γραμμών, αλλά αρκούντως badass
Και από τότε… δεν κοίταξε πίσω.
Ο Statham δεν παίζει ρόλους. Παίζει τον Statham.
Αυτό είναι το μυστικό του. Δεν είναι ηθοποιός που αλλάζει φωνές ή μιμείται στυλ. Είναι persona. Σαν τον Clint Eastwood ή τον Steve McQueen, ο Statham έχει αυτό το πράγμα που δεν φτιάχνεται: αυθεντική σκληράδα. Κάτι μεταξύ νυχτερινού σεκιούριτι και Navy SEAL με ακίνητο βλέμμα.
Τον είδαμε στα Crank, Death Race, Safe, Homefront, Mechanic — και φυσικά, τον υποδέχτηκαν τα μεγάλα franchise με ανοιχτές αγκάλες. Από το Fast & Furious ως Deckard Shaw (σ.σ.: πιο cool και από τον Vin Diesel), στους The Expendables, όπου έγινε η νεότερη φωνή σε ένα καστ βετεράνων και μετά στο The Meg. Γιατί ποιος άλλος θα τα βάλει με καρχαρία 20 μέτρων χωρίς να κολυμπάει καν; Δεν χρειάζεται πολλά λόγια, μόνο σφυριά Το ωραίο με τον Statham είναι ότι δεν προσπαθεί να γίνει κάτι άλλο. Δεν θα τον δεις ποτέ σε δράμα εποχής, ούτε σε κομεντί όπου ψάχνει τον εαυτό του. Παίζει αυτό που ξέρει και το κάνει με απόλυτη ακρίβεια. Όπως θα έλεγε ο ίδιος: "Work’s work, mate."
Και τώρα, στο A Working Man, το concept έδεσε απόλυτα με την περσόνα του. Δεν είναι ο υπερήρωας με στολή. Είναι ο καθημερινός άντρας που τον πείραξαν εκεί που πονάει και τώρα πρέπει να πάρει εκδίκηση με τα ίδια του τα χέρια. Πιο προσγειωμένο, πιο «γήινο», πιο Statham δεν γίνεται.
Γιατί τον γουστάρουμε
Γιατί δεν παριστάνει τίποτα. Ο Statham είναι η φωνή του “φτάνει πια”, του "ας μιλήσουμε λιγότερο και ας καθαρίσουμε τη φάση”. Δεν έχει superhero powers, δεν πετάει, δεν έχει CGI εξοπλισμό. Έχει μόνο ένα σώμα-μηχανή, low-key ατάκες και την αποφασιστικότητα να τελειώσει τη δουλειά. Και γι’ αυτό, είτε οδηγεί Audi με χειρόφρενο στα σκαλιά είτε σηκώνει σφυρί σε βιομηχανική αποθήκη, ο Statham είναι πάντα ο τύπος που θες να έχεις δίπλα σου όταν όλα πάνε στραβά.
Ο τελευταίος πραγματικός action ήρωας
Σε μια εποχή όπου όλα γίνονται με green screen και υπερηρωικά CGI, ο Statham παραμένει old-school. Μπαίνει, κάνει τη δουλειά, και φεύγει χωρίς πολλά λόγια. Δεν κάνει acting – κάνει Statham-ing. Και όσο οι ταινίες του συνεχίζουν να μαζεύουν εκατομμύρια (με πάνω από $8 δισ. σε εισπράξεις), ο κόσμος τον επιβραβεύει γιατί… ξέρει τι παίρνει.
Δεν είναι ο καλύτερος ηθοποιός. Δεν χρειάζεται να είναι. Είναι ο Jason Statham. Και αυτό αρκεί.
