Και μόνο που αφορά το όνομα της ιστοσελίδας μας, μας προσθέτει μια παραπάνω αδυναμία στη συγκεκριμένη ερμηνεία του Ray Liotta το 1998. Τότε που κόντρα σε όσα μας είχε μάθει κόντυνε και ταυτόχρονα χτένισε το μαλλί του, έγινε κομψός gentleman και άλλου είδους σταρ από αυτό που ήταν (για την ακρίβεια έγινε Ο ΣΤΑΡ) και δίνοντας μια εκπληκτική ερμηνεία έδειξε στον κόσμο ως Frank Sinatra πώς μια αντρική παρέα δεν περιορίζεται μονάχα σε πλάκες και δακρύβρεχτες ομιλίες για τη φιλία, αλλά μπορεί να έχει επίδραση και σε βασικά κομμάτια της κοινωνίας.
Σε πρώτη ανάγνωση το Rat Pack στα 50’s και 60’s δεν ήταν κάτι παραπάνω πέρα από μια παρέα τζόβενων με πλατιά χαμόγελα και tailor made κοστούμια που τραγουδούσε, πρωταγωνιστούσε σε ταινίες (βλ. το original «Ocean’s 11»), έπινε, έκανε γυπing και σαχλαμάριζε ασύστολα στο Βέγκας είτε σε πριβέ εστιατόρια είτε σε pool parties.
Αυτό ήταν για το φαίνεσθαι, η ουσία ήταν διαφορετική.
Μια ταινία μεταξύ Εξουσίας και Πάθους
Δεν είναι τυχαίες οι παραπάνω λέξεις καθώς έτσι σερβιρίστηκε στην Ελλάδα ο τίτλος της ταινίας: Εξουσία και Πάθος. Όσο και να μην ταιριάζει στον αυθεντικό τίτλο, η αλήθεια είναι ότι περιγράφει στο απόλυτο το στυλ και τη γενικότερα την πορεία της παρέας των Frank Sinatra, Sammy Davis Jr., Dean Martin, Peter Lawford και Joey Bishop.
Δείτε ποιοι τους υποδύθηκαν στο παρακάτω άλμπουμ:
Άπαντες με το δικό τους ρόλο, όλοι όμως κυρίαρχοι στο είδος τους. Μια παρέα που αλληλοσυμπληρωνόταν, διασκέδαζε αλλήλους αλλά κυρίως έκανε τον κόσμο ακόμα πιο χαρούμενο από ότι ήταν με τις εμφανίσεις της στη showbiz. Πίσω όμως από την επιτυχία κρύβεται και μια «σκοτεινή» πλευρά και στην περίπτωση του «Rat Pack» αυτό το σκότος λεγόταν επιθυμία για εξουσία. Για τον Frank Sinatra δεν ήταν αρκετός ο κόσμος της showbiz αλλά στόχος ήταν το μεγάλο βουνό που λεγόταν Λευκός Οίκος.
Στην ταινία βλέπουμε το πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες όταν μας πιάνει μεγαλομανία, παίζοντας με επικίνδυνες άκρες και καταστάσεις, ιδίως όταν μία απλή και χαριτωμένη παράσταση που πέρα από το γέλιο και τη χαρά επηρεάζει την κοινή γνώμη ουσιαστικά αποσκοπώντας σε ένα άτυπο Game of Thrones που έφτανε μέχρι τα κορυφαία στρώματα της πολιτικής σκηνής. Η φιλία του με τον John Fitzgerald Kennedy ήταν ακριβώς αυτό που έψαχνε. Ποιος άλλωστε υπήκοος των ΗΠΑ δεν θα ήθελε να έχει σχέσεις με τον ίδιο τον πλανητάρχη;
Στην ουσία το φιλμ αποτυπώνει το πώς μια παρέα έχασε το δρόμο της όταν το μυαλό της κεφαλής, δηλαδή του Sinatra έφτασε στο ταβάνι του και επιχείρησε με τη βοήθεια της μαφίας και του αρχιμαφιόζου φίλου του, Sam Giancana να ισχυροποιήσει τους δεσμούς με τον JFK. Και πώς το έκανε αυτό; Μα φυσικά τον βοήθησε να αναδειχτεί Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Αν δεν έχεις ιδέα τι ήταν o Sam Giancana, διάβασε εδώ.
Ο Liotta σε παράνοια
Είναι στο στοιχείο του Ray Liotta να παραδίδει χαρακτήρες και ερμηνείες που έχουν κάτι το τρελό μέσα τους, κάτι που να τους οδηγεί στο ξέσπασμα και το απρόβλεπτο, με τον Frank Sinatra να είναι ακριβώς αυτό όταν νιώθει πως χάνει τον έλεγχο.
Σε μια παρέα όταν ο σκοπός είναι κοινός, ακόμα και αν δεν είναι ο σωστός όλα λειτουργούν ομαλά, στην περίπτωση του Rat Pack όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονταν ακριβώς έτσι. Κάθε κομμάτι του παζλ όσο περνούσε ο καιρός έδειχνε να αποκόβεται το ένα από το άλλο. Πλέον τα ιδανικά και οι προτεραιότητες δεν ήταν οι ίδιες για κανέναν της παρέας. Την ώρα που ο Frank επιζητούσε την εξουσία, ο Sam Davis Jr. ενοχλούταν με τα ρατσιστικά αστεία κάθε παράστασης, την ίδια ώρα που ο Peter Lawford έδειχνε να περιμένει την ώρα και τη στιγμή που ο JFK θα γυρίσει την πλάτη του στον Ol’ Blue Eyes.
Στην ταινία «Rat Pack» βλέπουμε το ξεγύμνωμα πίσω από το χαμόγελο και τα φανταχτερά μάτια του Ol’ Blue Eyes. Του πιο κουλ τύπου των 50’s και 60’s που η μεγαλομανία του ξεπέρασε τις φιλοδοξίες του και έγινε η αιτία να διαλυθεί μια σπουδαία παρέα που αποθέωνε το θέαμα και την αντρική φινέτσα.
Θα έλεγε κανείς πως λόγω εμφάνισης ο Liotta δεν θα έπειθε ποτέ ως Frank Sinatra, στην ουσία όμως απέδειξε ότι άμα έχεις μέσα σου το σταριλίκι, μπορείς να πιάσεις το πνεύμα του θείου Frank. Ακόμα και αν στην ταινία Rat Pack δεν το κράτησε αληθινό.
