Είναι μερικές σταθερές στην καθημερινότητά μας που απλώς έχουμε μάθει να είναι εκεί και να μην αλλάζουν. Όπως ο ήλιος φέρνει το φως, η βαρύτητα έλκει τα σώματα στο κέντρο της Γης, ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται, έτσι και το όνομα Valentino Rossi θεωρούσαμε πως θα ήταν μονίμως παρών σε κάθε αγώνα του Moto GP. Ενδεχομένως το συγκεκριμένο όνομα, ο Dottore των μοτοσικλετών και της αδρεναλίνης, να είναι το μόνο που γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος όταν ακούει περί Moto GP και άδικο δεν μπορείς να του δώσεις.
Ο τύπος έκανε κτήμα του τη συγκεκριμένη κατηγορία και ακόμα και αν έχει να πάρει πρωτάθλημα από το μακρινό 2009 η παρουσία του και μόνο ανάμεσα στους νεότερους Fabio Quartararo, Casey Stoner, Marc Márquez, Francesco Bagnaia ή Dani Pedrosa ήταν μια δύναμη, μια σταθερά, μια λάμψη που έκανε το άθλημα αυτό που είναι σήμερα.
Από τις 14/11/2021 όλα δείχνουν να αλλάζουν
Η ιδέα και μόνο ότι η μοτοσικλέτα με τον αριθμό 46 δεν θα βρίσκεται ανάμεσα στους διαγωνιζόμενους, προκαλεί μια δικαιολογημένη κρυάδα. Σαν να ετοιμάζεσαι για αγώνα και να πρέπει να τρέξεις χωρίς τιμόνι και ρόδες. Λες και θες να γκαζώσεις και λείπει η άσφαλτος κάτω από τους δύο τροχούς. Τόσο μεγάλη έλλειψη. Τόσο μεγάλη πίκρα. Πώς μπορεί να είναι ίδιος ο μηχανοκίνητος αθλητισμός χωρίς τον Dottore που τον τιμούσε εδώ και τόσα συναπτά χρόνια, προσφέροντας μοναδικές στιγμές, επτά παγκόσμιους τίτλους και 199 βάθρα;
Αυτός ο μικροσκοπικός αλλά πραγματικά θαυματουργός τύπος φαινόταν πραγματικά ότι πρώτα θα σταματούσε το άθλημα να υπάρχει και μετά εκείνος. Διότι πολύ απλά ο Valentino Rossi ήταν εδώ και χρόνια ολόκληρο το άθλημα. Ήταν ο τύπος που δεν μας έκανε ποτέ να αισθανθούμε ότι ο πατέρας χρόνος έβαλε κάποια πινελιά στην απόδοσή του. Είναι ο αυθεντικός, μάγκας, πρωταθλητής που έδειξε σε όλους πώς είναι να τρέχεις με το μυαλό και πάνω από όλα την καρδιά και όχι μονάχα με το κορμί.
Όλοι θρύλοι αξίζουν τέτοιο αντίο
Ο τελευταίος του γύρος του στην πίστα της Valencia θα μας μείνει για πάντα στη μνήμη. Όχι επειδή ανέβηκε στο βάθρο (κατετάγη δέκατος) αλλά γιατί κανείς δεν νοιαζόταν για την κατάληξη του αγώνα. Όλα τα μάτια ήταν στραμμένα πάνω του, προσπαθώντας με κάποιο τρόπο να μετατρέψουν τα δευτερόλεπτα σε αιώνες προκειμένου να τον απολαύσουν και άλλο, σκεπτόμενοι ότι κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί ποτέ. Ένας γύρος που πραγματικά δεν περίμεναν να τους πειράξει τόσο, αλλά ακόμα και η αποθέωση που του ετοίμασαν ήταν με βαριά καρδιά.
Ο Dottore λοιπόν έλαβε το «αντίο» που πραγματικά αξίζει ένας σπουδαίος άνθρωπος και ανεπανάληπτος πρωταθλητής. Αυτή η πρωτότυπη αποθέωση ήταν ένας θρίαμβος που θα μείνει σε όλους χαραγμένη για όσα χρόνια και αν περάσουν, ακόμα και αν δεν είναι όλοι φαν του Moto GP.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα αντέξει μακριά από τους αγώνες, αλλά για την ώρα θα σεβαστώ την επιθυμία του και θα πάψω να έχω ψεύτικες ελπίδες. Εγώ και εκατομμύρια άλλοι που τον θαύμαζαν και σήμερα ένιωσαν ένα σφίξιμο στην καρδιά, όλοι εκείνοι που βλέποντας αυτό το «τέλος» ήλπιζαν ότι θα αποδειχτεί fake news.
Χωρίς τις σταθερές της, η καθημερινότητά μας αλλάζει εντελώς ρότα και χρώμα. Δίχως τον Valentino Rossi δεν είναι και λίγοι εκείνοι που δυσκολευτούν να δουν Moto GP στη ζωή τους. Μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς οξυγόνο;
