Κάτι ξέραμε πέρσι, περίπου τέτοια εποχή που είχαμε βάλει τον Γιάννη Κουβόπουλο να γράψει κείμενο για την μη προπονητική επίδραση που έχει πλέον ο Ετόρε Μεσίνα στην Αρμάνι Μιλάνο και τελικά ο Ιταλός δεν απογοήτευσε κανέναν μας. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, είναι λάθος να «θάβουμε» τόσο πολύ έναν τύπο που έχει κατακτήσει τόσες Ευρωλίγκες κάνοντας την ΤΣΣΚΑ Μόσχας πραγματικό μεγαθήριο από εκεί που δεν μπορούσε να σταυρώσει ευρωπαϊκό τίτλο, ή για τις ημέρες που έγραφε ιστορία ως head coach της Κίντερ Μπολόνια.
Μήπως η Euroleague ξεπέρασε τον allenatore Μεσίνα;
Απλώς, πλέον, είναι η κλασική περίπτωση τύπου που ο οποίος δεν αποδέχεται ότι η εποχή τον έχει ξεπεράσει και κάθεται και χαραμίζει τη φήμη του.
Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, ο Ετόρε Μεσίνα, έγραψε ιστορία ως ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ που κατάφερε να απολυθεί χωρίς να χάσει τη δουλειά του. Ή αλλιώς, να απολύσει τον εαυτό του, συνεχίζοντας να κάνει κουμάντο. Μόνος του. Με το γνωστό ιταλικό του στυλ.
Γιατί όταν εσύ κάνεις κουμάντο στην Αρμάνι Μιλάνο, δεν σε απολύουν, απολύεις τον εαυτό σου και μετά πας πάλι στο ίδιο γραφείο, απλώς από την άλλη πόρτα.
Για τον Kyle Hines όλοι είχαν πάντα έναν καλό λόγο να πουν
Η ομάδα ανακοίνωσε ότι ο πολύπειρος coach παραιτείται από τον πάγκο, εξηγώντας με μια ευγενική επιστολή ότι είχε γίνει «πηγή διχασμού». Κομψή διατύπωση για να μην γράψει αυτό που όλοι σκέφτονται, ότι το μπάσκετ της Ευρωλίγκας έχει αρχίσει να ταξιδεύει με ταχύτητες που ο Μεσίνα δεν θέλει και σίγουρα δεν μπορεί πλέον να ακολουθήσει.
Κι όμως, παρά το “αντίο” στον πάγκο, το Μιλάνο δεν πρόκειται να τον χάσει. Ο Μεσίνα παραμένει σύμβουλος του προέδρου, μόνιμος κάτοικος του οργανισμού, ένα ακίνητο περιουσιακό στοιχείο. Σαν εκείνον τον θείο που λέει ότι θα φύγει από το οικογενειακό μαγαζί αλλά εμφανίζεται κάθε μέρα να «ρίξει μια ματιά».
Η Αρμάνι έχει εξελιχθεί στο πιο κομψό μπασκετικό parking καριέρας της Ευρωλίγκας. Ένα μέρος που πας γεμάτος όνειρα, και κάπως, χωρίς να το καταλάβεις, έχεις αφήσει τις πινακίδες στο γκισέ.
Όχι επειδή δεν έχεις ταλέντο ή γιατί δεν προσπαθείς, αλλά επειδή το vibe της ομάδας θυμίζει high-end resort, όπου περισσότερο ξεκουράζεσαι παρά διακρίνεσαι.
Στο τέλος της ημέρας, η πραγματικότητα είναι απλή: Ο Μεσίνα παραμένει το αφεντικό. Το παιχνίδι μπορεί να αλλάζει, η Ευρωλίγκα να τρέχει, αλλά εκείνος συνεχίζει να έχει τον τελευταίο λόγο στο Μιλάνο. Και κάπως έτσι, έγινε ο πρώτος άνθρωπος στην μπασκετική ιστορία που υπέγραψε την απόλυσή του… μόνο και μόνο για να συνεχίσει να πηγαίνει στην ίδια δουλειά την επόμενη μέρα.
Στυλ, κύρος και απόλυτος έλεγχος. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
