Δεν είναι απαραίτητο κάθε βραδιά που περνάμε στα γήπεδα να συνδυάζονται με καπνογόνα, φωνές ή συνθήματα απλά για να νιώσουμε ότι βρισκόμαστε στο κέντρο του κόσμου. Η χτεσινή νύχτα για παράδειγμα, στο Telekom Center Athens, για το Hellenic Championship ATP 250, ήταν μία απ’ αυτές.
Πάθαμε μία έκπληξη όταν ακούσαμε την προφορά του Τζόκοβιτς στα ελληνικά
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς έκανε την είσοδό του στο κεντρικό court και για λίγα δευτερόλεπτα ο χρόνος σταμάτησε. Εκεί που έχεις συνηθίσει να βλέπεις φωνές, ένταση και παλμό, ξαφνικά επικρατεί αυτή η εκκωφαντική ησυχία, εκείνη που δεν συνεπάγεται απουσία ήχου, αλλά απόδειξη σεβασμού και πολιτισμού. Μια ησυχία που διακόπτεται μόνο από τα «ωωω…» κάθε φορά που ο πόντος παίζεται σε επίπεδο άλλου πλανήτη, σε κάθε αθώο χειροκρότημα ή όταν το μπαλάκι ακουμπάει γραμμή και το χτύπημα ακούγεται σαν υπόσχεση.
Και μέσα σ’ αυτό το ιερό, σχεδόν κινηματογραφικό σκηνικό, ακούγεται και το γνώριμο «Let’s go Nole, let’s go!» ένα σύνθημα που συνήθως συνοδεύει τα βράδια της Μελβούρνης, του Ρολάν Γκαρός ή του Γουίμπλεντον, αλλά αυτή τη φορά αντηχεί στην καρδιά της Αθήνας. Αν δεν ήσουν εκεί, δύσκολα θα καταλάβεις. Αν ήσουν, ξέρεις πως δεν ήταν απλώς ένα παιχνίδι τένις. Ήταν μια ρομαντική εμπειρία, μια σπάνια συνάντηση του παγκόσμιου αθλητισμού με τη δική μας καθημερινότητα.
Η ευτυχία του να βλέπεις τον Djokovic από κοντά
Είχαμε και συγκίνηση
Ο Τζόκοβιτς, συγκινημένος, δεν έκρυψε το βάρος της στιγμής. Λίγο μετά τη νίκη του με 2-0 σετ επί του Ταμπίλο, ενός αντιπάλου που τον είχε παιδέψει όσο λίγοι στο πρώτο σετ, προβλήθηκε ένα βίντεο αφιέρωμα στον Νίκι Πίλιτς, τον άνθρωπο που τον μύησε στο άθλημα. Ο Νόλε λύγισε. Δάκρυσε. Και όλο το γήπεδο λύγισε μαζί του. Για λίγα λεπτά, ο κορυφαίος τενίστας όλων των εποχών δεν ήταν απλώς ένας πρωταθλητής, αλλά ένας άνθρωπος που πενθεί δημόσια τον «πατέρα» του στο τένις.
Η Αθήνα στάθηκε όρθια. Κυριολεκτικά. Όχι από ενθουσιασμό, αλλά από σεβασμό.
Αυτό είναι που κάνει τη χθεσινή βραδιά ξεχωριστή: δεν ήταν μόνο ο αγώνας, ούτε καν η νίκη. Ήταν η συνειδητοποίηση πως, για πρώτη φορά, ένα τουρνουά αυτού του επιπέδου, με έναν θρύλο σαν τον Τζόκοβιτς στο επίκεντρο, ανήκει στην Ελλάδα. Πως μπορείς να σταθείς σε ένα γεμάτο κλειστό, με φώτα, μουσική, ψυχραιμία και κουλτούρα, και να νιώσεις ότι η χώρα σου βρίσκεται στον παγκόσμιο χάρτη του τένις.
Η Αρίνα Σαμπαλένκα έχει ερωτευτεί την Ελλάδα και εμείς εκείνη
Όταν τελείωσε ο αγώνας, το Telekom Center Athens δεν ήταν πια το ίδιο. Ούτε κι εμείς. Γιατί κάποιες στιγμές δεν γράφονται απλώς στην ιστορία των σπορ, αλλά στην ψυχή σου.
