Αν μας έλεγες στην αρχή της σεζόν ότι ο Λεβαδειακός θα σκορπάει τρόμο, θα γελούσαμε με… λειβαδίτικο σουβλάκι στο χέρι. Τώρα, (χαμο)γελάμε πάλι μεν, αλλά με ενθουσιασμό. Γιατί αυτό που κάνει η ομάδα του Νίκου Παπαδόπουλου φέτος είναι κάτι παραπάνω από καλή μπάλα. Είναι μια μικρή επανάσταση.
Μπίρες πάνω από τα κάγκελα: To highlight της 1ης αγωνιστικής στο Άρης-Παναιτωλικός
Οι Βοιωτοί μπήκαν στο πρωτάθλημα με το μαχαίρι στα δόντια και τη σπίθα στα μάτια. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από το 4-0 επί του ΠΑΟΚ για το Κύπελλο, την ήττα με buzzer beater στο Καραϊσκάκη με 3-2 ή το πάρτι με άλλη μια τεσσάρα στον ΟΦΗ. Και σαν να μην έφταναν αυτά, στο τελευταίο ματς απέναντι στον Παναιτωλικό, το κοντέρ έγραψε 6-0. Ναι, έξι. Με τέσσερα γκολ ήδη από το πρώτο ημίχρονο. Μια απόδοση που έμοιαζε περισσότερο με performance art παρά με απλό παιχνίδι πρωταθλήματος.
Το underdog που παίζει σαν φαβορί
Ο Λεβαδειακός δεν απλώς παίζει καλά. Παίζει με αυτοπεποίθηση, με θράσος, με την ενέργεια εκείνου που δεν έχει τίποτα να χάσει και ταυτόχρονα ξέρει ότι μπορεί να τα κερδίσει όλα. Ο Πεντρόσο ηγείται της επίθεσης σαν μαέστρος, ο Βέρμπιτς βγάζει όλο το άχτι που δεν έβγαλε στον Παναθηναϊκό (και) φέτος, το σύνολο δουλεύει με μηχανική ακρίβεια, και η ομάδα μοιάζει να πιστεύει ότι το «μεγάλο όνομα» δεν σημαίνει τίποτα αν δεν έχεις καρδιά.
Γιατί ήταν τόσο βαρετή η πρεμιέρα της Super League;
Αλλιώς δεν θα έφτανε τον Ολυμπιακό στο καρδιοχτύπημα ή τον Παναθηναϊκό στην «γκέλα».
Και κάπου εκεί, εμείς οι ρομαντικοί του ποδοσφαίρου δεν μπορούμε να μην παρασυρθούμε. Γιατί πάντα θα υπάρχει μια θέση στην καρδιά μας για το underdog που τολμά να σηκώσει κεφάλι, όπως έκανε και πέρσι ο Παναιτωλικός.
Πέρσι στον Παναιτωλικό έγραψαν το δικό τους «παραμύθι»
Μόνο που φέτος, αυτό το underdog φοράει πράσινα και έρχεται από τη Βοιωτία.
Το ερώτημα τώρα είναι άλλο: Μπορεί να κρατήσει αυτός ο ξέφρενος ρυθμός; Ίσως ναι, ίσως όχι. Αλλά ξέρεις κάτι; Δεν έχει σημασία.
Όταν βλέπεις μια ομάδα να παίζει με τέτοιο πάθος, δεν ρωτάς «το πότε», κάθεσαι, ανοίγεις μια μπίρα, τρως και ένα σουβλάκι -λειβαδίτικο πάντα- και το απολαμβάνεις. Γιατί αυτό που ζούμε φέτος με τον Λεβαδειακό, είναι καθαρά ποδοσφαιρική απόλαυση.
