Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που γράφουν ιστορία και υπάρχουν εκείνοι που γίνονται οι ίδιοι η Ιστορία. Ο Ρονάλντο Λουίς Ναζάριο ντε Λίμα ανήκει αδιαμφισβήτητα στη δεύτερη κατηγορία. Για πολλούς, είναι ο πιο χαρισματικός επιθετικός που πάτησε ποτέ σε χορτάρι. Για άλλους, μια χαμένη υπόσχεση που τα γόνατά του δεν του επέτρεψαν ποτέ να εκπληρώσει στο έπακρο. Για όλους όμως, είναι το Φαινόμενο: το παιδί από το Ρίο που έκανε τον κόσμο να ερωτευτεί ξανά το ποδόσφαιρο.
Το ξεκίνημα στο Ρίο
Γεννημένος στις 18 Σεπτεμβρίου 1976 στο Μπέντο Ριμπέιρο, μια φτωχογειτονιά του Ρίο ντε Τζανέιρο, ο Ρονάλντο μεγάλωσε σε συνθήκες που κάθε άλλο παρά προμήνυαν το μέλλον του. Το μόνο που υπήρχε ήταν μια μπάλα. Όπως όλοι οι Βραζιλιάνοι πιτσιρικάδες, έμαθε να παίζει ποδόσφαιρο στους δρόμους, ξυπόλητος, με στόχους δύο πέτρες. Εκεί χτίστηκε το πρώτο του όπλο: η απίστευτη αίσθηση της ισορροπίας και της ντρίμπλας σε μικρούς χώρους.
Η πρώτη του επαγγελματική ευκαιρία ήρθε στους Κρουζέιρο, όπου στα 17 του είχε ήδη δείξει ότι πρόκειται για κάτι ξεχωριστό. Τα γκολ του, σπριντ σε ευθεία γραμμή, προσποιήσεις, τελειώματα με οποιοδήποτε πόδι, τράβηξαν το βλέμμα της Ευρώπης. Δεν άργησε να τον ανακαλύψει ο Γιόχαν Κρόιφ και να τον προτείνει στην Αϊντχόφεν.
Το παιδί-θαύμα της Ευρώπης
Στην Ολλανδία, ο Ρονάλντο έγινε το πιο hot ταλέντο του κόσμου. Σε δύο σεζόν με την PSV πέτυχε 54 γκολ σε 57 εμφανίσεις, αριθμοί που σήμερα μοιάζουν με... Football Manager. Ήταν όμως κάτι περισσότερο από στατιστικά: ήταν ο τρόπος που έπαιζε. Έτρεχε σαν σπρίντερ 100 μέτρων, σταματούσε απότομα και άλλαζε κατεύθυνση με κίνηση που θύμιζε video game. Οι αμυντικοί έμοιαζαν αδύναμοι απέναντί του.
Η Μπαρτσελόνα ήταν ο επόμενος σταθμός. Το καλοκαίρι του 1996, μόλις 19 ετών, μεταγράφηκε έναντι 15.000.000 δολαρίων, ένα ποσό αποτέλεσε ρεκόρ εποχής. Μέσα σε μία σεζόν, έγινε μύθος: 47 γκολ σε 49 ματς και στιγμές όπως το σόλο γκολ απέναντι στη Κομποστέλα, που παραμένει ακόμη και σήμερα το απόλυτο highlight του. Εκεί, ο Ρονάλντο έτρεξε σχεδόν 50 μέτρα, άφησε πίσω του μισή ομάδα και σκόραρε σαν να ήταν το πιο απλό πράγμα στον κόσμο.
Ο αυτοκράτορας της Ίντερ
Το 1997 η Ίντερ έσπασε την τράπεζα για να τον φέρει στο Μιλάνο. Η Serie A εκείνης της εποχής ήταν το δυσκολότερο πρωτάθλημα του κόσμου, γεμάτο άμυνες μπετόν. Και όμως, ο Ρονάλντο τις διέλυε. Στην πρώτη του σεζόν πέτυχε 34 γκολ, κατέκτησε το Κύπελλο UEFA απέναντι στη Λάτσιο και σήκωσε τη Χρυσή Μπάλα. Ήταν ο νεότερος παίκτης που πήρε ποτέ τη διάκριση. Ο «Il Fenomeno» έγινε μανία στην Ιταλία. Δεν ήταν μόνο τα γκολ, ήταν το θέαμα. Ένας επιθετικός που μπορούσε να φύγει από το κέντρο και να σκοράρει μόνος του. Ένας killer στην περιοχή, αλλά και ένας μάγος έξω από αυτήν. Ήταν το νέο πρόσωπο του ποδοσφαίρου.
Δυστυχώς, το σώμα του δεν άντεξε την ένταση. Το 1999 τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο. Το 2000, στην επιστροφή του, υπέστη ακόμη χειρότερη ρήξη επιγονατίδας. Για σχεδόν δύο χρόνια, ο Ρονάλντο πάλευε να ξαναπαίξει. Πολλοί πίστευαν ότι η καριέρα του είχε τελειώσει.
Αλλά το Φαινόμενο δεν είχε πει την τελευταία του λέξη.
Το θριαμβευτικό comeback του 2002
Το Μουντιάλ της Νότιας Κορέας και Ιαπωνίας ήταν η δική του Ανάσταση. Ο Ρονάλντο, με χαρακτηριστικό πλέον το μαλλί «ημικύκλιο» που έγινε -κακώς- κρίμα, οδήγησε τη Βραζιλία στην κορυφή. Σκόραρε 8 γκολ, ανάμεσά τους και τα δύο στον τελικό με τη Γερμανία. Ανακηρύχθηκε πρώτος σκόρερ και πήρε τη δεύτερη Χρυσή Μπάλα του. Ήταν η απόλυτη επιστροφή. Από τα χειρουργεία και την αμφισβήτηση, ξανά στον θρόνο. Ο κόσμος τον λάτρεψε περισσότερο από ποτέ.
Ρεάλ Μαδρίτης και τα Galacticos
Μετά το Μουντιάλ, η Ρεάλ Μαδρίτης δε γινόταν να μην τον αποκτήσει. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ τον έφερε στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» για να συμπληρώσει την ομάδα των Galacticos (Φίγκο, Ζιντάν, Ραούλ, Μπέκαμ). Στην πρώτη του σεζόν, έγινε κατευθείαν ήρωας: με 23 γκολ οδήγησε τη Ρεάλ στον τίτλο και κατέκτησε την τρίτη Χρυσή Μπάλα του. Παρά την καλή του παρουσία, τα επόμενα χρόνια τα κιλά και οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να μείνει στο ίδιο επίπεδο. Παρόλα αυτά, τα στιγμιότυπα της περιόδου του στη Ρεάλ, όπως το standing ovation που του χάρισε το «Ολντ Τράφορντ» όταν σκόραρε χατ-τρικ απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έχουν μείνει αθάνατα.
Η δύση της καριέρας
Μετά τη Ρεάλ, πέρασε από τη Μίλαν και επέστρεψε στη Βραζιλία για να κλείσει την καριέρα του στην Κορίνθιανς. Εκεί πρόσφερε τίτλους, γκολ αλλά και μια τελευταία γεύση από τη μαγεία του. Αναγκάστηκε να αποσυρθεί το 2011, στα 34 του, καθώς το σώμα του δεν άντεχε άλλο.
Ο Ρονάλντο πέτυχε 352 γκολ σε συλλογικό επίπεδο και 62 με τη Βραζιλία. Δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, τρεις φορές κάτοχος της Χρυσής Μπάλας, μέλος των θρυλικών Galacticos. Αλλά οι αριθμοί δεν αρκούν. Το Φαινόμενο ήταν κάτι παραπάνω: Ήταν ο πρώτος μοντέρνος φορ. Μπορούσε να παίξει στην περιοχή αλλά και να ξεκινήσει από μακριά. Έδωσε έμπνευση σε μια ολόκληρη γενιά: από τον Ροναλντίνιο και τον Κακά, μέχρι τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Νεϊμάρ. Ήταν ίσως ο πιο θεαματικός παίκτης που είδαμε ποτέ, αυτός που έκανε κάθε παιδί να θέλει να φορέσει τη φανέλα με το 9.
Σήμερα, ο Ρονάλντο είναι επιχειρηματίας και πρόεδρος της Βαγιαδολίδ. Παραμένει ένα εμβληματικό πρόσωπο, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά και για τον πολιτισμό της pop εποχής των ‘90s και ‘00s. Το χαμόγελο, η φυσιογνωμία του, η χαρακτηριστική του εμφάνιση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μνήμης κάθε ποδοσφαιρόφιλου.
Η τύχη δεν του έπαιξε καλό παιχνίδι. Αν δεν υπήρχαν οι τραυματισμοί, ίσως σήμερα να τον θεωρούσαμε τον καλύτερο όλων των εποχών. Αλλά ίσως ακριβώς αυτή η ανθρώπινη διάσταση, το ότι έπεσε, χτύπησε, σηκώθηκε, ξανασκόραρε, είναι που τον κάνει τόσο ξεχωριστό.
Ο Ρονάλντο μας έδειξε πώς είναι να βλέπεις ποδόσφαιρο και να χαμογελάς σαν παιδί. Μας θύμισε ότι το άθλημα δεν είναι μόνο αριθμοί και τρόπαια, αλλά και συναίσθημα, μαγεία, στιγμές που σου μένουν για πάντα.
Κι αυτό, καμία στατιστική δεν μπορεί να το μετρήσει.
Χρόνια πολλά στο Φαινόμενο.
