Τι πιο σύνηθες θα πει κανείς για την Εθνική Ελλάδος; Μετάλλιο ή μνημόσυνο; Είμαστε στην εποχή που μόλις πατήσει η Εθνική σε τελική φάση, πετάγεται η μισή αθλητική δημοσιογραφία με τίτλους «φαβορί για μετάλλιο», «ήρθε η ώρα», ανθρώπων του αθλήματος με δηλώσεις του τύπου «η Ελλάδα θα είναι στα μετάλλια» και άλλα τέτοια επικά και τελικά χάνουμε δυο ματσάκια, στραβώνει το κλίμα, οι παίκτες θυμούνται ότι είναι θνητοί, και άντε πάλι να ψάχνουμε συνωμοσίες και φταίχτες.
Πού θες να δεις τον Γιάννη Αντετοκούνμπο την επόμενη σεζόν;
Βέβαια, υπάρχει μια μικρή δικαιολογία: το όνομα της είναι Γιάννης Αντετοκούνμπο. Όταν ο Γιάννης πατάει παρκέ, όλοι φουσκώνουμε σαν παγώνια. Όταν κάθεται στον πάγκο για ανάσες, μοιάζουμε με καφενείο που έμεινε από ρεύμα. Το είδαμε και με τη Γαλλία: αυτοί είναι ομάδα, εμείς είμαστε… παρέα που περιμένει τον Γιάννη να φτιάξει καφέ και να σερβίρει κιόλας.
Κι όμως, αυτή η φουρνιά έχει το πιο ελληνικό χαρακτηριστικό: ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο στο ίδιο δεκάλεπτο. Σαν first date που δεν ξέρεις αν θα καταλήξει σε Netflix & chill ή στο να πας για σουβλάκι μόνος σου.
Και ενδεχομένως, αυτό να είναι που καθιστά την ομάδα πραγματικά απρόβλεπτη και… επικίνδυνη. Και για τον εαυτό της, αλλά και για τους αντιπάλους.
Ο coach Σπανούλης το είπε ξεκάθαρα: «Ο Έλληνας πετυχαίνει μόνο όταν δεν τον πιστεύει κανείς. Ποτέ σαν φαβορί». Και δυστυχώς, έχει δίκιο. Οι μεγάλες μας στιγμές ήρθαν πάντα όταν μας είχαν όλοι ξεγραμμένους. Όχι όταν μπαίναμε στη διοργάνωση με καραμούζες, αλλά όταν έχουμε κλειστά τα αυτιά από τις βουβουζέλες.
KOYIZ: Πόσο καλά γνωρίζεις το πέρασμα των Ελλήνων από το ΝΒΑ;
Άρα, μπορεί η Ελλάδα να πάρει μετάλλιο;
Ναι, αλλά όχι με τον ελληνικό τρόπο του «το έχουμε στο τσεπάκι». Φέτος δεν τρομάζουμε κανέναν στα χαρτιά, κι αυτό είναι το μεγαλύτερο μας ατού. Γιατί όταν δεν περιμένει κανείς τίποτα από σένα, τότε είναι που μπορείς να τα ανατρέψεις όλα.
Η Εθνική Ελλάδος είναι σαν τις σχέσεις: όταν περιμένεις πολλά, στο τέλος ξενερώνεις· όταν δεν περιμένεις τίποτα, ξαφνικά βρίσκεσαι παντρεμένος με εξοχικό στη Νέα Υόρκη.
Το παιχνίδι που ανάγκασε τις ΗΠΑ να γυρίσει ολόκληρο ντοκιμαντέρ
Σε κάθε περίπτωση από τις 27 Αυγούστου (για την Εθνική στις 28/8) θα κολλήσουμε πάλι στην οθόνη, και ποιος ξέρει; Ίσως το φετινό Ευρωμπάσκετ να μας χαρίσει μια ιστορία για να διηγούμαστε ή απλά άλλη μια κλασική ελληνική απογοήτευση.
Γιατί με την Εθνική ποτέ δεν ξέρεις αν θα φύγεις βραχνιασμένος από τα πανηγύρια ή θα σβήσεις το φως με ένα βρισίδι.
