Σε μια εποχή όπου τα σύνορα δεν ξεπερνιούνταν εύκολα κι ο κόσμος ήταν ακόμη διαιρεμένος από γεωγραφικά και φυλετικά τείχη, ένας άνδρας ύψους μόλις 1.70 μέτρων ανέβηκε στο ρινγκ των βαρέων βαρών για να αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού. Το όνομά του: Tommy Burns. Ο τόπος καταγωγής του: Καναδάς. Η κληρονομιά του; Η αποφασιστικότητα του Δαβίδ απέναντι σε κάθε Γολιάθ.
Γεννημένος ως Noah Brusso το 1881 στην Οντάριο, ο Tommy Burns δεν ταίριαζε με την εικόνα που είχε ο κόσμος για έναν πυγμάχο βαρέων βαρών. Ήταν κοντός για την κατηγορία του, ελαφρύτερος από τους αντιπάλους του και με πρόσωπο που περισσότερο ταίριαζε σε πιανίστα παρά σε μονομάχο. Κι όμως, αυτός ο "αταίριαστος" άνθρωπος θα γινόταν ο πρώτος Καναδός και ο πρώτος άνθρωπος παγκοσμίως που όχι μόνο θα κατακτούσε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών αλλά και θα τον υπερασπιζόταν σε τέσσερις ηπείρους – κάτι που κανένας άλλος μέχρι τότε δεν είχε τολμήσει.
Όταν ο Burns νίκησε τον Marvin Hart το 1906 στο Λος Άντζελες, γράφτηκε στην ιστορία ως ο νέος βασιλιάς του ρινγκ. Όμως εκείνος δεν επαναπαύτηκε στο θρόνο του. Δεν έβλεπε τη ζώνη του παγκόσμιου πρωταθλητή σαν μια ασπίδα που θα τον προστάτευε από τη δοκιμασία· τη θεωρούσε χρέος να την υπερασπιστεί – παντού. Σε μια εποχή που οι περισσότεροι πρωταθλητές απαιτούσαν οι αγώνες να γίνονται εντός έδρας, μπροστά σε ευνοϊκό κοινό και με επιλεγμένους αντιπάλους, ο Burns ταξίδεψε ως την Αυστραλία, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ο κόσμος έγινε το ρινγκ του και η φήμη του, ένα πέρασμα ανάμεσα σε ήπειρους.
Δεν φοβήθηκε ούτε το ύψος, ούτε το βάρος, ούτε το χρώμα των αντιπάλων του. Ήταν ο πρώτος πρωταθλητής που αγωνίστηκε εναντίον μαύρου πυγμάχου για τον τίτλο, σε μια εποχή όπου η φυλετική ανισότητα καθόριζε ποιος μπορούσε και ποιος δεν μπορούσε να ονειρεύεται. Κι έτσι, το 1908, στην Αυστραλία, μπροστά σε χιλιάδες θεατές, αντιμετώπισε τον Jack Johnson – τον άνθρωπο που θα γινόταν ο πρώτος Αφροαμερικανός παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών. Ο αγώνας ήταν σκληρός, σχεδόν τιμωρητικός. Ο Burns στάθηκε στο ρινγκ για 14 γύρους ώσπου ο διαιτητής σταμάτησε τον αγώνα. Δεν ήταν ντροπή. Ήταν έντιμη ήττα. Με το κεφάλι ψηλά, αναγνώρισε τον νέο πρωταθλητή, διατηρώντας το κύρος ενός ανθρώπου που δεν έτρεξε ποτέ από τη μάχη. Ο Tommy Burns αποσύρθηκε λίγο αργότερα, αλλά το όνομά του δεν έσβησε στις σκιές της λήθης. Ήταν ο πρωταθλητής που δεν αρνήθηκε κανέναν αντίπαλο, που ταξίδεψε ως ιππότης με τα γάντια της τιμής, που τόλμησε να προκαλέσει τον κόσμο σε μια εποχή που οι ήπειροι δεν επικοινωνούσαν όπως σήμερα.
Πέθανε φτωχός, σχεδόν λησμονημένος, το 1955. Μα η κληρονομιά του ζει· όχι στα χρυσά τρόπαια αλλά στη νοοτροπία του αθλητή που δεν έθετε όρους στον αγώνα. Ήταν ο πρωταθλητής του κόσμου – όχι μόνο γιατί τον νίκησε, αλλά γιατί τον διέσχισε.
