Το ΟΑΚΑ έβραζε. Όχι από τον καιρό, αλλά από πάθος. Χιλιάδες ψυχές σε παράνοια, ένα τσιγάρο δρόμος από την κόλαση. Κι εκεί, μέσα στην καταιγίδα, ένας Τούρκος φόργουορντ σε παραλήρημα: Τζέντι Όσμαν.
Ο Παναθηναϊκός Aktor πάλι είδε ότι μπορεί να κάνει πάρτι απέναντι στην Εφές, αλλά το +26 μετατράπηκε σε +4 ειδικά στο τελευταίο δεκάλεπτο, αλλά το τελικό 75-67 έδειξε ένα πράγμα: ότι ο Αυτοκράτορας της Ευρώπης είναι εδώ, πηγαίνει Άμπου Ντάμπι και δεν έχει καμία διάθεση να αφήσει το στέμμα του.
Τζέντι Όσμαν: Ο «καλπασμός» που κέρδισε ένα ολόκληρο ΟΑΚΑ
Στα... του ματς
Ο Κέντρικ Ναν είχε σβήσει. Μπλοκαρισμένος. Ο Γκραντ κουβάλαγε ψυχή και σίδερο. Ο Γκέιμπριελ, θηρίο άγριο. Ο Μήτογλου «έσταζε» τα κρίσιμα. Αλλά ο Όσμαν; Ο Όσμαν ήταν σκέτο war machine. 28 πόντοι, άμυνες με φαρμάκι, παλμός που θύμιζε box fighter πριν τον τελευταίο γύρο.
Κάθε σουτ του ήταν ένα χτύπημα στα πλευρά της Εφές. Κάθε άμυνα, μια μαχαιριά στην ψυχολογία τους. Ο Τζέντι δεν έπαιξε απλά καλά. Έπαιξε σαν να ήθελε να αποδείξει κάτι. Σαν να τον είχαν ξεγράψει και αυτός γύρισε για να διαλύσει το σενάριο.
Ο Αταμάν, σαν νονός της νύχτας, τράβηξε τα σωστά κορδόνια. Έστησε πεντάδα-λεπίδα, έριξε τον Όσμαν στον αγώνα σαν βόμβα ακριβείας. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε με μυαλό και τρέλα. Σαν άντρας που δεν έχει τίποτα να χάσει, ενώ είχε να χάσει πολλά.
Ο Αταμάν είπε τη μεγαλύτερη αλήθεια αναφορικά με τη σειρά με την Εφές
Τα καλάθια του Μήτογλου, η «αγριάδα» του Γκέιμπριελ η «μπαγκέτα» του Σλούκα, το ατσάλι του Γκραντ και το αίμα του Όσμαν. Αυτό ήταν το ματς. Το ΟΑΚΑ βούλιαξε, το πάτωμα έτριζε, τα συνθήματα έσκιζαν την οροφή. Ο κόσμος δεν πανηγύριζε απλώς. Αναγνώριζε.
Και ύστερα, έδειξε πως μαθαίνει τα ελληνικά και του αρέσει να το μοιράζεται με τον κόσμο.
Ο Παναθηναϊκός πάει στο Final Four με το βλέμμα του κυνηγού. Και με τον Όσμαν στη σύνθεση, κανείς δεν κοιμάται ήσυχος. Ούτε η Φενέρ, ούτε ο Ολυμπιακός, ούτε η Μονακό. Γιατί όταν ο Τζέντι ανάψει, δεν υπάρχει πυροσβεστική.
