Οι New York Knicks δεν είναι εδώ για να σε εντυπωσιάσουν, αλλά συνεχίζουν για να σε κερδίσουν. Και να στο τρίψουν στη μούρη. Τι πιο εμφατικό από μια νίκη απέναντι στη Βοστόνη μέσα στο TD Garden με 108-105, με τρελή ανατροπή και clutch shots;
O Brunson την έχει δει Sprewell, o Anthony-Towns θα το… παίξει Ewing;
Δεν είναι ούτε οι πιο flashy, oύτε και οι πιο τεχνικά άρτιοι. Δεν παίζουν το πιο μοντέρνο μπάσκετ του κόσμου, καθώς έχουν για coach τον πλέον αμυντικό coach του ΝΒΑ, Tom Thibodeau.
Αλλά στους δρόμους του Μπρούκλιν, στα σκαλοπάτια του Bronx και γενικότερα σε κάθε σοκάκι του Μανχάταν, οι Knicks είναι θρησκεία. Και φέτος, για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια, δείχνουν ικανοί να πάνε -αν όχι- μέχρι τέλους, μακριά στα NBA Playoffs.
Gregg Popovich: Το ΝΒΑ χωρίς τον «Pop» δεν είναι το ίδιο
Και το Game 1 στη Βοστώνη ήταν το statement που χρειαζόταν. Μέσα στο TD Garden, σε ένα ματς που πήγε στα κόκκινα, οι Knicks έσφιξαν τα δόντια, κράτησαν χαρακτήρα και έκαναν το break. Όχι από τύχη. Από κότσια.
Μπορεί να μην μπήκαν στα Playoff από τα χαμηλά και να προσπαθούν να αποκλείσουν τους «δυνατούς», θυμίζοντας την ακραία ομάδα του ’99 (Sprewell, Houston, Johnson, Camby και Ewing) όταν από την όγδοη θέση της Ανατολής, έφτασε στους Τελικούς κόντρα στους Spurs.
Ο Jalen Brunson δεν μιλάει πολύ. Δεν φοράει κορδέλες στο κεφάλι. Δεν σουτάρει από το logo. Αλλά στα δύσκολα, «σκοτώνει». Με 29 πόντους, 4 ριμπάουντ και 5 ασίστ, ο Brunson ήταν ξανά ο παίκτης που έρχεται για να γράψει το δικό του legacy. Είναι ο νέος Sprewell; Όχι. Είναι ο δικός του εαυτός. Και αυτό, αρκεί.
Όποτε ο LeBron πετυχαίνει milestone είναι ο «νεότερος» που το κάνει
Όσο για τον Anthony-Towns, μπορεί να θυμίσει τον Ewing; Όχι ακόμα. Το κορμί του «ταύρου» δεν το έχει, αλλά το σουτάκι, η στάση και η αποφασιστικότητα σίγουρα δεν του λείπουν. Ο τύπος δείχνει ότι ξέρει που βρίσκεται – και ξέρει τι σημαίνει να παίζεις για την πιο ακραία μπασκετική πόλη του κόσμου.
Όταν φοράς πορτοκαλί και μπλε δεν παίζεις απλά μπάσκετ. Κουβαλάς ιστορία. Απογοητεύσεις. Comebacks. Παίκτες σαν τον Oakley, τον Mason, τον Starks, τον Ewing. Και φέτος, ίσως -λέμε ίσως- αυτοί οι Knicks να είναι κάτι παραπάνω από μια απλή ιστορία που ξαναζεσταίνεται κάθε άνοιξη.
Είναι κακό να βλέπεις τη σειρά σου στο γήπεδο;
Αν αποκλείσουν τους Celtics, οι οποίοι θεωρούνταν φαβορί για το δαχτυλίδι, τότε όλα είναι στο τραπέζι. Το μόνο σίγουρο είναι πως για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, κανείς δεν θέλει να παίξει απέναντι στους Knicks. Και αυτό από μόνο του λέει πολλά.
