Υπάρχουν στιγμές που, όσο μεγαλώνουμε, γυρίζουμε πίσω σε εκείνα τα απογεύματα και βράδια των ’90s. Τότε που η οθόνη του υπολογιστή μας φώτιζε το δωμάτιο, οι ήχοι από το modem έκαναν το σπίτι να αντηχεί, και οι γονείς φώναζαν «κλείσε, θα μας έρθει φουσκωμένος ο λογαριασμός!». Εκείνη ήταν η χρυσή εποχή των video games στρατηγικής. Όσοι είμαστε σήμερα στα 35-40, ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει να έχεις λιώσει ατελείωτες ώρες με τίτλους που έγραψαν ιστορία και μας έκαναν να νιώθουμε στρατηγοί, αυτοκράτορες ή ακόμα και θεοί.
Command & Conquer: Οι μάχες που μας έκαναν να ξεχνάμε το διάβασμα
Κανένα παιχνίδι δεν φώναξε «καλώς ήρθατε στη στρατηγική» όπως το Command & Conquer. Το 1995 έσκασε σαν βόμβα – κυριολεκτικά – και μας κόλλησε στην οθόνη. GDI εναντίον Nod, κλασική σύγκρουση «καλών και κακών», με FMV cutscenes που τότε τα βλέπαμε και παθαίναμε πλάκα. Ήταν η πρώτη φορά που νιώθαμε ότι παίζουμε κάτι κινηματογραφικό. Και φυσικά, το multiplayer μέσω καλωδίου LAN… Αν ήσουν τυχερός και είχες φίλο με PC στο ίδιο δωμάτιο, τότε ξέρεις τι θα πει πραγματική ένταση.
Age of Empires (1&2): Χτίζοντας αυτοκρατορίες
Το 1997 ήρθε το Age of Empires να μας δείξει ότι η στρατηγική δεν είναι μόνο για εκρήξεις και όπλα. Ήταν για κάτι πολύ πιο επικό: τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό. Από την Εποχή του Λίθου μέχρι τα κάστρα του Μεσαίωνα, χτίζαμε χωριά, μαζεύαμε ξύλα και χρυσό, και ακούγαμε το αξέχαστο «Rogan?» από τους εργάτες μας. Η συνέχεια με το Age of Empires II το ’99 ήταν το αποκορύφωμα. Ατελείωτες βραδιές με κάστρα, μοναχούς που φώναζαν «wololo» και στρατιές ιπποτών να ισοπεδώνουν τα πάντα. Για πολλούς από εμάς, αυτό δεν ήταν απλά παιχνίδι – ήταν μάθημα ιστορίας με τη μορφή στρατηγικής.
StarCraft: Εκεί που γεννήθηκαν οι εθισμοί
Αν υπάρχει ένας τίτλος που σημάδεψε τα τέλη των ’90s, αυτός είναι το StarCraft. Η Blizzard πήρε το είδος RTS και το έκανε θρησκεία. Τρεις φυλές, τόσο διαφορετικές αλλά απόλυτα ισορροπημένες: Terrans, Zerg και Protoss. Η κάθε μάχη ήταν μάθημα τακτικής, ενώ το campaign έγραψε επικό σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Όσοι περάσαμε ώρες παίζοντας battle.net, ξέρουμε καλά τι σημαίνει να περιμένεις με αγωνία να φορτώσει το παιχνίδι με 56k modem. Και φυσικά, δεν ξεχνάμε τον ατελείωτο καβγά με τους γονείς: «Άσε το ίντερνετ, θέλουμε να τηλεφωνήσουμε».
Civilization II: Ο εθισμός της «ακόμα μίας γύρας»
Δεν ήταν μόνο τα real-time strategy που μας έκλεβαν τον ύπνο. Το Civilization II (1996) ήταν η επιτομή της turn-based στρατηγικής. Ξεκινούσες με μια μικρή πόλη, έναν εξερευνητή, και έφτανες να διαχειρίζεσαι πυρηνικές δυνάμεις και διαστημόπλοια. Και πάντα, μα πάντα, έλεγες «εντάξει, άλλη μία γύρα και το κλείνω». Μόνο που εκείνη η «μία γύρα» κατέληγε να γίνεται 3 τα ξημερώματα και το ξυπνητήρι να χτυπάει χωρίς έλεος λίγες ώρες μετά.
Heroes of Might and Magic III: Η φαντασία σε γύρους
Το 1999 μας χάρισε έναν ακόμα διαμάντι: το Heroes of Might and Magic III. Χάρτες φαντασίας, κάστρα, στρατιές από δράκους και ιππότες, και εκείνο το απίθανο soundtrack που ακόμα μας προκαλεί ανατριχίλα. Κάθε κίνηση στους γύρους ήταν κρίσιμη, και κάθε μάχη έμοιαζε με μικρή σκακιέρα γεμάτη φαντασία. Δεν ήταν μόνο παιχνίδι· ήταν τελετουργία, με καφέδες, πίτσες και φίλους γύρω από την οθόνη να συζητούν για την καλύτερη κίνηση.
Η νοσταλγία που μας ενώνει
Κοιτώντας πίσω, συνειδητοποιούμε ότι τα ’90s ήταν κάτι περισσότερο από «καλά παιχνίδια». Ήταν η εποχή που η τεχνολογία έκανε τα πρώτα της μεγάλα βήματα, κι εμείς ήμασταν εκεί για να τη ζήσουμε. Ήταν τότε που κάθε νέο CD-ROM έμοιαζε με θησαυρό και τα περιοδικά gaming με demo δισκάκια ήταν η πηγή της χαράς μας. Ήταν η εποχή που μάθαμε τι σημαίνει στρατηγική, οργάνωση, υπομονή και – ας το παραδεχτούμε – πώς να χάνουμε με στυλ. Σήμερα, στα 35-40 μας, με δουλειές, οικογένειες και χιλιάδες υποχρεώσεις, δύσκολα βρίσκουμε τον χρόνο να χαθούμε σε τέτοιους κόσμους. Όμως κάθε φορά που βλέπουμε ένα screenshot ή ακούμε ένα soundtrack από εκείνη την εποχή, ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μας. Γιατί εκείνα τα παιχνίδια δεν ήταν απλά τρόπος διασκέδασης. Ήταν κομμάτι της εφηβείας μας, της παρέας μας, της νιότης μας.
