Δεν γίνεται από τον Σεπτέμβρη μέχρι τον Μάιο να δηλώνουν όλοι ορκισμένοι urban lovers που δεν μπορούν να φανταστούν ούτε δευτερόλεπτο τη ζωής τους σε κάποια επαρχία, αλλά από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο να κοιτούν τον Πειραιά με μάτια βουρκωμένα, άλλοτε από συγκίνηση που φεύγουν και άλλοτε λόγω της απόγνωσης που γύρισαν πίσω.
Η αλήθεια είναι ότι κάθε βέρος Αθηναίος, λατρεύει να μισεί την πόλη μας, όπως και εγώ συνήθιζα να το κάνω κάποτε. Το φιλοσόφησα όμως το πράγμα. Χρειάστηκε, βέβαια, πρώτα να στριμωχτώ δεκαπενταύγουστο πίσω από «ασφυκτικές» μπουκαπόρτες, να πληρώσω ένα ράντζο για σουίτα και να παριστάνω τον «αναστενάρη» μέχρι να βρω ξαπλώστρα -έστω μία γωνία να βάλω την ψάθα μου- προκειμένου να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι δεν θέλω να καταπιέζομαι κατά τη διάρκεια της πιο free και ξέγνοιαστης περιόδου του χρόνου από στερεότυπα που έχουν θέσει άλλοι για το πώς πρέπει να είναι το καλοκαίρι μου.
Έτσι αποφάσισα να θέσω τους δικούς μου κανόνες και σύμφωνα με τον πρώτο, το καλοκαίρι «φτιάχτηκε» για να το περνάω αποκλειστικά στην Αθήνα! Γιατί; Γιατί έτσι μου αρέσει! Δεν είναι θέμα ιδιοτροπίας ή ισχυρογνωμοσύνης, αλλά τρόπου ζωής, επιλογής που στο φινάλε δεν πίεσα κανέναν να ακολουθήσει. Δεν υπάρχει αμφιβολία, βέβαια, πως μόλις σου απαριθμήσω τρείς από τους βασικούς λόγους που κατά την άποψή μου καθιστούν την Αθήνα τη «Μέκκα» του καλοκαιριού, θα ακυρώσεις κρατήσεις, θα απλώσεις μία αιώρα στο μπαλκόνι, θα πιάσεις μία παγωμένη ΑΜΣΤΕΛ Free και θα δεις την πόλη -και όχι μόνο- με άλλο μάτι.
- Η πόλη είναι «άδεια»
Έχεις παίξει κυνηγητό στη μέση της Πανεπιστημίου; Ποδόσφαιρο με ένα μπλε καπάκι και τον κολλητό σου στη Σταδίου; Έχεις κατέβει την Κηφισιάς με skate; Τότε, όσες λέξεις και να βάλω στη σειρά, δεν θα μπορέσεις να αισθανθείς την «επαναστατικά» απελευθερωτική αίσθηση που σου προσφέρει μία Αθήνα άδεια από οχήματα, ενοχλητικές κόρνες, δύστροπους, αγενείς περαστικούς και κυρίως, παλιούς γνωστούς που δεν έχεις καμία διάθεση πλέον ούτε να χαιρετήσεις. Έτσι, μπαίνεις χωρίς να το θέλεις σε ένα mood «τουρίστα», ξένος μέσα σε ξένους, το οποίο σου δίνει το ελεύθερο να συμπεριφέρεσαι αναλόγως. Με άλλα λόγια, ακόμη και αν η καθημερινότητα επιμένει να έχει «τσίτα» τα γκάζια, εσύ παραδόξως δείχνεις πιο άνετος και cool από ποτέ. Ναι, η καλοκαιρινή Αθήνα είναι από μόνη της ένας λόγος να αλλάξει όλη σου η διάθεση -για να μην πω η κοσμοθεωρία σου.
- Οι αποστάσεις «μηδενίζονται»
Με το ρήμα «μηδενίζονται» σχεδόν κυριολεκτώ, καθώς έχει τύχει να κάνω το Γλυφάδα-Χαϊδάρι μέσα σε λιγότερο από 20 λεπτά -«θαύμα» αν σκεφτεί κανείς πως άλλες φορές το πρώτο μισάωρο σε βρίσκει μονίμως «κολλημένο» στον Κηφισό. Γνωρίζοντας πως απέχεις ελάχιστα λεπτά από το οποιοδήποτε σημείο, άμεσα η κάθε ιδέα που έρχεται στο μυαλό σου αποκτάει άλλη υπόσταση και σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ξύπνησες και αποφάσισες να «ρίξεις» μία γρήγορη βουτιά στο Σούνιο; Σου τα «έσκασε» η ζέστη και αποφάσισες να ανηφορίσεις για Πεντέλη; Δεν το πολυσκέφτεσαι. Ζεις freestyle το παρόν, ακούς και κάνεις μόνο ό,τι λέει η καρδιά σου, ακόμη κι αν αυτό είναι να πας επίσκεψη στη θεία σου τη Νίτσα στις Κουκουβάουνες ή να αράξεις «παρέα» με μία ΑΜΣΤΕΛ free, χαζεύοντας τη θέα από τα ειδυλλιακά Τουρκοβούνια. Κι άσε τους άλλους που δεν ξέρουν, να σπρώχνονται στην Καλντέρα.
- Υπάρχει παντού χώρος
Θυμάσαι εκείνο το fancy εστιατόριο που άνοιξε το χειμώνα και αντί για ζουμερά burger «έτρωγες» κάθε φορά πόρτα επειδή ποτέ δεν είχε ούτε πλαστική καρέκλα να κάτσεις; Το «κρυμμένο» μπαράκι στο κέντρο που κάθε εβδομάδα είχε στα decks τους καλύτερους DJ αλλά ποτέ μία γωνία να ακουμπήσεις τη μπύρα σου; Ναι φίλε μου! Ήρθε η ώρα να πάρεις το αίμα σου πίσω. Τώρα μπορείς να φτιάξεις μία -υποθέτω αρκετά μακριά- λίστα με όλα τα hype στέκια του κέντρου και των προαστίων στα οποία δεν κατάφερες να μπεις τον χειμώνα, να τα επισκεφτείς με τη σειρά, ένα προς ένα, και να μάθεις από πρώτο «χέρι» αν τελικά άξιζαν όλες εκείνες οι διθυραμβικές κριτικές που γράφτηκαν, τα αμέτρητα check in που έγιναν από διαδικτυακούς φίλους, το σύνδρομο fomo που προκάλεσε ο… αποκλεισμός σου και σε έκανε να χάσεις για λίγο το coolness σου.
Ξέχνα, λοιπόν, το «ψέμα» που σε θέλει να συρρέεις πανικόβλητος μαζί με χιλιάδες άλλους στις πέντε το πρωί για να προλάβεις το βαπόρι, που σε αναγκάζει να βάζεις βαθιά το χέρι στην τσέπη για να αισθάνεσαι πως περνάς καλά. Η μεγάλη «αλήθεια» κάθε γνήσιου freestyler, είναι πως η Αθήνα όταν όλοι οι υπόλοιποι λείπουν, μεταμορφώνεται στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου. Από εκεί και πέρα δεν χρειάζονται πολλά για να περάσεις καλά. Αρκεί ο κολλητός σου, μερικές ΑΜΣΤΕΛ free και η απέραντη ησυχία της Πανεπιστημίου που σχεδόν σας ανήκει. Γιατί έτσι είναι οι AMΣΤΕΛ Freestylers. Επαναστάτες με αιτία που δεν σκέφτονται απλά έξω από το κουτί. Αλλά έξω από τη σφαίρα!
