Φρενάρισμα ή όχι; Αυτή είναι η ερώτηση που απασχολεί πολλούς οδηγούς όταν κατεβαίνουν μια κατηφόρα. Αξίζει να βάλει κανείς νεκρά, ή είναι καλύτερο να επιβραδύνει χρησιμοποιώντας τον κινητήρα; Ένα θέμα που διχάζει την αυτοκινητιστική κοινότητα εδώ και χρόνια.
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, πήγαινα εκδρομές με έναν συγγενή. Και πάντα, όταν κατεβαίναμε κατηφόρα, έβαζε νεκρά. Έλεγε ότι έτσι εξοικονομεί βενζίνη. Ήταν της παλιάς σχολής, ήξερε τα αυτοκίνητα μέχρι την τελευταία βίδα και συνήθιζε να λέει κάτι σαν: «Αν θες να κάνεις οικονομία, μην ταΐζεις τον κινητήρα άσκοπα». Μόνο που οι εποχές άλλαξαν – και μαζί τους και τα αυτοκίνητα.
Σήμερα, τα καρμπιρατέρ ανήκουν στο παρελθόν. Τα σύγχρονα οχήματα είναι εξοπλισμένα με ηλεκτρονικές μονάδες ελέγχου (ECU), που παρακολουθούν τα πάντα: από τις στροφές του κινητήρα και την ταχύτητα μέχρι τη θέση του γκαζιού. Έτσι μπορούν να βελτιστοποιήσουν την κατανάλωση πολύ πιο αποτελεσματικά απ’ όσο θα μπορούσε ποτέ ο πιο έμπειρος οδηγός.
Το αποτέλεσμα; Όταν φρενάρετε με τον κινητήρα (δηλαδή αφήνετε ταχύτητα και σηκώνετε το πόδι από το γκάζι), η ECU διακόπτει αυτόματα την παροχή καυσίμου. Η κατανάλωση εκείνη τη στιγμή είναι μηδενική. Το αυτοκίνητο επιβραδύνει φυσικά, χωρίς να καίει καύσιμο. Αυτός ο τρόπος είναι αποτελεσματικός, φιλικός προς το περιβάλλον και άνετος.
Το διαδίκτυο αναρωτιέται γιατί στην Ελλάδα έχουμε υπαλλήλους στα βενζινάδικα
Αντίθετα, όταν οδηγείτε με νεκρά, ο κινητήρας πρέπει να λειτουργεί στο ρελαντί. Κι αν και φαίνεται ότι το αυτοκίνητο «ρολάρει», στην πραγματικότητα συνεχίζει να καταναλώνει καύσιμο για να διατηρηθεί σε λειτουργία. Στο σύνολο, αυτό μπορεί να κοστίσει ακριβά. Και κυρίως – από άποψη ασφάλειας – δεν είναι η ιδανική επιλογή.
Η οδήγηση με νεκρά μειώνει την ικανότητα άμεσης αντίδρασης. Όταν η ταχύτητα είναι εκτός, δεν έχετε άμεσα διαθέσιμη τη δύναμη του κινητήρα. Αν προκύψει ξαφνικά εμπόδιο ή χρειαστείτε επιτάχυνση, πρέπει πρώτα να βάλετε ταχύτητα – κάτι που μπορεί να είναι δύσκολο σε μια αγχωτική στιγμή. Υπάρχει κίνδυνος να υπολειτουργήσει ή να υπερλειτουργήσει ο κινητήρας, ή απλώς να καθυστερήσει η αντίδραση. Κι αυτό μπορεί να αποδειχθεί κρίσιμο.
Επιπλέον, το φρενάρισμα με τον κινητήρα έχει και άλλα πλεονεκτήματα. Είναι πιο ομαλό, μειώνει τον κίνδυνο μπλοκαρίσματος των τροχών και κατά συνέπεια της ολίσθησης – ειδικά σε ολισθηρό δρόμο. Το αυτοκίνητο είναι πιο ελεγχόμενο. Και το όφελος είναι σημαντικό και ως προς τη φθορά – κυρίως των φρένων.
Η συνεχής χρήση του ποδιού στο φρένο καταπονεί τα τακάκια και το υγρό φρένων. Σε μακρινές κατηφόρες, π.χ. τον χειμώνα σε ορεινούς δρόμους, το σύστημα πέδησης μπορεί να υπερθερμανθεί, κάτι που μειώνει την απόδοσή του. Αντίθετα, όταν φρενάρετε με τον κινητήρα, τα φρένα ζεσταίνονται λιγότερο και η διάρκεια ζωής τους αυξάνεται.
Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις όπου η νεκρά έχει νόημα – όπως στο αργό κύλισμα προς ένα φανάρι ή διασταύρωση. Μερικά σύγχρονα συστήματα αξιοποιούν αυτό το «ρολάρισμα» αυτόματα. Αλλά στις περισσότερες καθημερινές καταστάσεις, ειδικά σε κατηφόρες, το φρενάρισμα με τον κινητήρα είναι ξεκάθαρα η καλύτερη επιλογή.
Συμπέρασμα; Αν σας νοιάζει η οικονομία, η ασφάλεια και η μακροχρόνια υγεία του αυτοκινήτου σας, τότε το φρενάρισμα με τον κινητήρα είναι ο σωστός δρόμος. Είτε είστε παλιός οδηγός είτε μόλις ξεκινάτε.
