Η νέα σειρά του Netflix, House of Guinness, έχει γίνει αντικείμενο ενθουσιασμού στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά στην Ιρλανδία έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Δημιούργημα του Steven Knight, γνωστού από το Peaky Blinders, η σειρά επιχειρεί να αφηγηθεί μια δραματοποιημένη εκδοχή της ιστορίας της διάσημης οικογένειας Guinness, εστιάζοντας στις εσωτερικές συγκρούσεις και τις φιλοδοξίες των μελών της μετά τον θάνατο του πατριάρχη Benjamin Guinness το 1868. Παρότι στο εξωτερικό οι κριτικοί την περιγράφουν ως ένα «ιρλανδικό Succession» γεμάτο ένταση, πάθη και εντυπωσιακή παραγωγή, οι Ιρλανδοί τη βλέπουν εντελώς διαφορετικά. Ως μια παραμορφωμένη, στερεοτυπική απεικόνιση της ιστορίας και του λαού τους.
Οι περισσότερες ιρλανδικές εφημερίδες και τηλεκριτικοί χαρακτήρισαν τη σειρά υπερβολικά «αγγλοκεντρική». Η Irish Times κατηγόρησε τον Knight ότι δεν κατανοεί ουσιαστικά την ιρλανδική εμπειρία της αποικιοκρατίας, σημειώνοντας πως η σειρά γυρίστηκε κυρίως στο Λίβερπουλ, μακριά από την πραγματική τοπογραφία και κουλτούρα του Δουβλίνου. Ο Άγγλος ηθοποιός James Norton, που πρωταγωνιστεί ως Sean Rafferty, δέχτηκε σφοδρή κριτική για την προφορά του, την οποία η εφημερίδα παρομοίασε σκωπτικά με «έναν steampunk Mr. Tayto» (μασκότ για πατατάκια).
Πέρα από τις γλωσσικές αστοχίες, οι Ιρλανδοί θεατές και ιστορικοί καταδίκασαν τις ιστορικές ανακρίβειες της σειράς. Η απεικόνιση του πλήθους στην κηδεία του Benjamin Guinness ως βίαιου όχλου θεωρήθηκε εντελώς λανθασμένη, καθώς οι πηγές της εποχής μιλούν για μια ήρεμη και σεβαστή τελετή. Επίσης, η παρουσία και ο ρόλος των Φινιάνων (μιας ριζοσπαστικής οργάνωσης υπέρ της ανεξαρτησίας) παρουσιάζονται εντελώς εκτός ιστορικού πλαισίου - αφού το 1868 είχαν ήδη αποδυναμωθεί και δεν δρούσαν τόσο ανοιχτά όσο στη σειρά. Οι διάλογοι περιέχουν φράσεις που μαρτυρούν άγνοια της ιρλανδικής ιστορίας, όπως το κωμικό «we only want a United Independent Ireland», παρότι εκείνη την εποχή η Ιρλανδία ήταν ήδη ενωμένη, υπό βρετανική κυριαρχία.
Οι θεατές στα κοινωνικά δίκτυα σχολίασαν ειρωνικά και τα κοστούμια των χαρακτήρων, που συχνά θυμίζουν αποκριάτικες στολές με υπερβολικά πράσινα ρούχα και καπελάκια «λεπρέχων». Πολλοί κατηγόρησαν τη σειρά ότι προβάλλει μια «τουριστική» εκδοχή της Ιρλανδίας, όπου οι εργάτες μιλούν σαν καρικατούρες και οι αριστοκράτες μοιάζουν με Άγγλους μεταμφιεσμένους σε Ιρλανδούς.
every character on house of guinness having a little green leprechaun hat bruh?✌️its almost like they put my malicious ass in charge of costuming except they're actually serious
— hot air balloon accident from 1785 (@balloonaccident) October 4, 2025
Παρά τα προβλήματα, το House of Guinness δεν παύει να είναι μια εντυπωσιακή παραγωγή, γεμάτη δράμα, μυστικά και ρομαντικές εντάσεις — ένα είδος Downton Abbey με ιρλανδικό άρωμα. Ορισμένοι Αμερικανοί θεατές αναγνωρίζουν τα ελαττώματά του, αλλά το θεωρούν απολαυστικό «guilty pleasure». Ωστόσο, για πολλούς Ιρλανδούς, η σειρά αγγίζει ευαίσθητα ζητήματα ταυτότητας και ιστορικής μνήμης, γι’ αυτό και η αντίδρασή τους είναι πιο συναισθηματική: δεν ενοχλούνται μόνο από τις ανακρίβειες, αλλά από την αίσθηση ότι η ιστορία τους αφηγείται για άλλη μια φορά μέσα από αγγλικά μάτια.
