Έχεις παρατηρήσει ποτέ πώς μερικές σειρές τρόμου καταφέρνουν να σε καθηλώσουν χωρίς να δείχνουν ποτέ ένα τέρας να τρέχει στην οθόνη; Ο αληθινός φόβος, αυτός που σου μένει και σε κρατάει ξάγρυπνο, δεν βρίσκεται στα εφέ αλλά στους ανθρώπους, στις επιλογές τους και σε όσα κρύβουν ο ένας από τον άλλο. Κάτι τέτοιο πρόσφερε το Netflix με μια παραγωγή που, τέσσερα χρόνια μετά, εξακολουθεί να μοιάζει αξεπέραστη. Και βοηθάει το γεγονός ότι στο τιμόνι αυτού του mini series, βρίσκεται ο Mike Flanagan.
Με την πρώτη ματιά, το Midnight Mass μπορεί να φαίνεται σαν άλλο ένα τυπικό σενάριο τρόμου. Όμως, η μεγαλύτερη δύναμή του είναι το πόσο καλά είναι εκτελεσμένο, σε σημείο που σχεδόν ξεχνάς ότι βασίζεται σε μια απλή ιδέα. Και μην ανησυχείς, γιατί εδώ θα βρεις τρόμο, δράμα και στοχασμό σε τέλεια ισορροπία, χωρίς η σειρά να προσπαθεί υπερβολικά να φανεί «βαθιά».
Το Midnight Mass διαδραματίζεται στο Crockett Island, μια μικρή, απομονωμένη κοινότητα που ήδη ζει στη σκιά παλαιότερων τραγωδιών. Ο Riley Flynn (Zach Gilford), πρώην κάτοικος που επιστρέφει μετά από ένα τραγικό ατύχημα, πρέπει να αντιμετωπίσει την ενοχή, τις τύψεις και την επανένταξή του στην κοινότητα που είχε αφήσει πίσω. Την ίδια στιγμή, εμφανίζεται ο πατέρας Paul (Hamish Linklater) για να αναλάβει την τοπική ενορία. Στην επιφάνεια, δείχνει χαρισματικός, αλλά καθώς τα γεγονότα αρχίζουν να παίρνουν πιο σκοτεινή τροπή, η ατμόσφαιρα γίνεται ολοένα και πιο ανησυχητική. Η πίστη των ανθρώπων δοκιμάζεται, ενώ ηθικά και υπαρξιακά διλήμματα εμφανίζονται συνεχώς.
Το πραγματικό μυστικό της σειράς είναι ότι σε βάζει μέσα στην ιστορία χωρίς καν να το καταλάβεις. Δεν είναι απλά θέαση, είναι βύθιση· νιώθεις πραγματικά ότι βρίσκεσαι στο νησί, ανάμεσα σε ανθρώπους αληθινούς με αληθινά προβλήματα. Ο πατέρας Paul είναι το τέλειο παράδειγμα: μπορεί να είναι ζεστός και χειριστικός ταυτόχρονα, κάνοντάς σε να αμφιβάλλεις για το αν θέλει πραγματικά να βοηθήσει ή αν έχει κάποιο σκοτεινό σχέδιο. Ο Riley, από την άλλη, είναι το συναισθηματικό στήριγμα της σειράς: βλέπεις κάθε αδυναμία, κάθε τύψη, κάθε στιγμή αμφιβολίας, κάτι που κάνει το υπερφυσικό διακύβευμα ακόμη πιο βαρύ, γιατί ο κίνδυνος δεν είναι μόνο σωματικός – είναι ψυχολογικός, πνευματικός και σχεδόν προσωπικός. Στο τέλος, όλα μοιάζουν τρομακτικά κοντά στην πραγματική ζωή, παρασύροντας τον θεατή σαν να ήταν κι αυτός ένας ακόμα χαρακτήρας.
Και εδώ υπάρχει κάτι που σπάνια βλέπεις σε σειρές τρόμου: ο διάλογος ως όπλο. Πολλές κριτικές του Midnight Mass τονίζουν τους μεγάλους μονολόγους, αλλά στην πραγματικότητα, αυτοί είναι που κρατούν τον θεατή καρφωμένο στην οθόνη. Σίγουρα, δεν θα είναι του γούστου όλων, αλλά σε μια έξυπνη σειρά που θέλει να εξερευνήσει τον τρόμο με αληθοφάνεια, είναι απαραίτητοι. Δεν είναι «γέμισμα»: κάθε συζήτηση αποκαλύπτει κάτι για έναν χαρακτήρα ή για την κοινότητα, σκάβοντας βαθύτερα σε θέματα πίστης, λύτρωσης και ηθικής. Είναι το είδος του τρόμου που απαιτεί την προσοχή σου, αλλά ανταμείβει γενναιόδωρα. Η πραγματική δύναμη του Flanagan είναι ότι συνδυάζει το είδος με τον στοχασμό και το συναίσθημα, και αν επενδύσεις στη σειρά, θα καταλήξεις να αμφισβητείς τις ίδιες σου τις απόψεις για το σωστό και το λάθος, τη ζωή και τον θάνατο.
Η σειρά επίσης δεν διστάζει να αγγίξει άβολα θέματα. Το πώς η πίστη και η θρησκευτική εμμονή μπορούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους σε ακραίες συμπεριφορές είναι ενοχλητικό, αλλά πειστικό. Βλέπεις απλούς ανθρώπους να φτάνουν στα άκρα, κάτι που δημιουργεί τρόμο χωρίς να χρειάζεται αίμα σε κάθε σκηνή. Ο φόβος γεννιέται από το μυαλό, από το τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν οι άνθρωποι λόγω πίστης, φόβου ή ενοχής. Αυτό είναι το πιο τρομακτικό, γιατί θα μπορούσε να συμβεί και στην πραγματικότητα. Ένα τέτοιο υπαρξιακό άγχος είναι ακόμη σπάνιο στις τηλεοπτικές σειρές τρόμου, και είναι αυτό που κάνει το Midnight Mass να μοιάζει διαχρονικό και επίκαιρο, ακόμη και χρόνια μετά.
Ίσως η σειρά να μην έχει συζητηθεί αρκετά, και πιθανότατα να είναι υποτιμημένη, όμως έχει αναγνωριστεί από κριτικούς και από το κοινό που της έδωσε μια ευκαιρία. Στο Rotten Tomatoes κρατά ποσοστό 87% και έχει κερδίσει κάποιες υποψηφιότητες για βραβεία. Γιατί; Επειδή αφήνει σημάδι σε όποιον αγαπά το είδος. Αποδεικνύει ότι μπορείς να ξεφύγεις από τα κλισέ των ξαφνικών τρόμων και να αγγίξεις περίπλοκα θέματα με ειλικρίνεια και ένταση. Είναι το είδος της σειράς που προτείνεις σε όσους ψάχνουν κάτι παραπάνω από αναλώσιμη διασκέδαση.
Το Midnight Mass έκανε πρεμιέρα το 2021, αλλά σε σύγκριση με άλλες παραγωγές του είδους, είναι δύσκολο να μην το κατατάξεις τουλάχιστον στο Top 3. Τρόμος, ανάπτυξη χαρακτήρων και ηθικός στοχασμός σε ένα πακέτο – δεν είναι απλά μια σειρά να τη δεις· είναι μια εμπειρία που σε προκαλεί και σε κάνει να αναρωτηθείς για τις δικές σου απόψεις στη ζωή. Κάθε επεισόδιο είναι σχεδιασμένο ώστε να σε κάνει να νιώσεις, να σκεφτείς, και το πιο σημαντικό: να εμπλακείς πλήρως με την ιστορία. Γι’ αυτό συνεχίζει να ξεχωρίζει και παραμένει, χωρίς αμφιβολία, το καλύτερο έργο του Flanagan και η κορυφαία σειρά τρόμου που έχει παρουσιάσει ποτέ το Netflix.
