Η δεύτερη σεζόν του Andor ήρθε πρόσφατα στο Disney+ και μας χάρισε τρία εκρηκτικά επεισόδια υπενθυμίζοντάς μας γιατί αυτή η σειρά δεν είναι απλώς ένα ακόμη παρακλάδι του σύμπαντος του Star Wars, αλλά ίσως το πιο ώριμο, σκοτεινό και επίκαιρο κεφάλαιό του.
Οι οπαδοί του Star Wars συνειδητοποιούν ότι μόνο ένας χαρακτήρας επέζησε και στις 3 τριλογίες
Γιατί τα τρία πρώτα επεισόδια της νέας σεζόν έσκασαν σαν thermal detonators και μας θύμισαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο γιατί αγαπήσαμε αυτό το σύμπαν. Όχι για τα laser και τα lightsabers, ούτε για τους Jedi, αλλά (και) για τις επιλογές. Τις δύσκολες, σκοτεινές, απάνθρωπες επιλογές που πρέπει να κάνει κανείς όταν το μόνο που τον χωρίζει από την καταστροφή είναι μια σπίθα Αντίστασης.
Το Andor, όπως και στο πρώτο του κομμάτι, δεν παίζει απλά με lightsabers αλλά με τα όρια της ηθικής, της πολιτικής και δύναμης -όχι της Force- ένα mix που θα οδηγήσει ουσιαστικά στα γεγονότα του υπέρτατου Rogue One: A Star Wars Story.
Ορίστε τρεις λόγοι που κάνουν αυτή τη σεζόν όχι απλώς αναγκαία, αλλά ιερή για κάθε αληθινό fan του Star Wars...
Πολιτική ίντριγκα και σκοτεινή πραγματικότητα – χωρίς φίλτρα
Ξέχνα τις ρομαντικοποιημένες μάχες καλού και κακού. Η Ghorman Massacre δεν είναι ένα ακόμη lore-κουτάκι για τους wookieepedia maniacs. Είναι μια ανατριχιαστική υπενθύμιση ότι η Αυτοκρατορία δεν είναι απλώς οι κακοί, αλλά το σύστημα που πατάει επί πτωμάτων για να επιβάλλει την «τάξη». H υπόθεση του Director Krennic και της αποστολής του στο Maltheen Divide δεν είναι απλώς ένα subplot, είναι πολιτική θρίλερ επιπέδου House of Cards, με φόντο ένα διαστημικό ολοκαύτωμα. Η αναφορά στη σφαγή του Ghorman και η συμμετοχή του Project Stardust (a.k.a. Death Star) μάς υπενθυμίζουν πόσο ψηλά παίζεται το παιχνίδι. Είναι σκοτεινό, είναι πολιτικά φορτισμένο, και ναι, σε κάνει να αναρωτιέσαι αν η φαντασία τελικά απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
O Hayden Christensen επέστρεψε από το dark side φορώντας τη μάσκα του
H αναφορά στο mining που σκοτώνει 800.000 ψυχές για να τροφοδοτήσει το Death Star... είναι το Star Wars που δεν φοβάται να κοιτάξει τον καθρέφτη. Και εκεί ακριβώς γίνεται αληθινό.
Ο πόνος δεν είναι απλώς συνέπεια. Είναι το καύσιμο για Επανάσταση
Η Bix. Ο Brasso. Ο Tay Kolma που μάλλον «εξαφανίζεται» χωρίς επιστροφή ή ακόμα η Mon Mothma που χορεύει υπό τους ήχους του remix του «Niamos!», αλλά πίσω από το glamour της Chandrila κρύβεται απόγνωση.
Tο «The Acolyte» δεν θα λείψει σε κανέναν
Η δεύτερη σεζόν μας δείχνει πως η αντίσταση δεν ξεκινά με πυροβολισμούς, αλλά με αποφάσεις. Βαριές, ακριβές, ηθικά γκρίζες αποφάσεις. Και όταν δεις τι γίνεται με τη Bix Caleen, καταλαβαίνεις πως η Αυτοκρατορία δεν είναι απλώς εχθρός, αλλά ολόκληρο σύστημα. Και το σύστημα δεν πέφτει με quotes, αλλά με αίμα. Εν ολίγοις, το Andor δεν προσπαθεί να σε διασκεδάσει., αλλά περισσότερο σε προκαλεί να νιώσεις. Να θυμηθείς ότι οι επαναστάσεις δεν ξεκινούν με επικά soundtracks αλλά με μοναχικές πράξεις απελπισίας. Και όταν έρχεται το μπλαστ πάνω από τον ώμο του Cassian, στο φινάλε του πρώτου επεισοδίου; Δεν είναι απλά cliffhanger. Είναι πόλεμος.
Cassian Andor: Ο πιο ανθρώπινος αντι-ήρωας του γαλαξία
Ο Diego Luna παραδίδει έναν Cassian πιο ώριμο, πιο τραγικό και πιο badass από ποτέ. Από τη σκηνή με την κλοπή του TIE Avenger μέχρι την μπλεγμένη διαπλοκή με την Maya Pei Brigade, ο Cassian δεν είναι ο άτρωτος ήρωας που έχουμε συνηθίσει—είναι ένας άντρας που κουβαλά βάρος, ενοχές και αποφασιστικότητα. Δεν είναι ο Luke, ούτε ο Obi-Wan. Δεν γεννήθηκε για να σώσει τον γαλαξία. Είναι ένας τύπος που παλεύει να επιβιώσει, που σπρώχνεται στην επανάσταση χωρίς να το ζητήσει αλλά που θα κάνει το αδιανόητο. Χωρίς να έχει στο μυαλό του τη δόξα, ούτε το τελικό applauze. Μόνο με ιδρώτα, φόβο και ένστικτο. Και εμείς τον αγαπάμε περισσότερο για αυτό. Γιατί είναι ο καθένας από μας, ο οποίος τόλμησε να σηκώσει το βάρος.
Η τελική σκηνή του πρώτου επεισοδίου, με την κάμερα να ακολουθεί την πορεία της σφαίρας πάνω από τον ώμο του, δεν είναι απλά σκηνοθετική μαγκιά αλλά δήλωση. Το Andor ξέρει πώς να σε κρατήσει καρφωμένο στην οθόνη χωρίς να χρειάζεται lightsabers ή τους Sith. Αν και κάτι μας λέει ότι κάποια στιγμή όλο και κάποιον Darth Vader θα συναντήσουμε.
Αξίζει τελικά;
Το Andor δεν είναι για όλους, ούτε καν για τους τυπικούς fans του Star Wars. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι «fun» με την κλασική έννοια. Είναι όμως για εκείνους που ένιωσαν την ανάγκη να δουν τον φόβο, την απώλεια, την ανάγκη να πολεμήσουν κάτι μεγαλύτερο από αυτούς. Και τώρα, η δεύτερη σεζόν μάς δείχνει ξεκάθαρα: ο δρόμος προς τη μάχη του Yavin δεν στρώθηκε με ελπίδα, αλλά με θυσίες.
