Στα φοιτητικά μου χρόνια (φτου-φτου), μία από τις αγαπημένες μου συνήθειες ήταν να πηγαίνω, είτε με φίλους, είτε μόνος στη βιβλιοθήκη της σχολής μου στο κέντρο της Αθήνας και να διαβάζω για την εξεταστική.
Ήταν πολύ ωραία βιβλιοθήκη, αφού το… κυλικείο είχε πραγματικά τα πάντα. Μα τα πάντα όμως: Καφέδες, μπαγκέτες, γλυκά, ό,τι λαχταρούσες. Ο χώρος του κυλικείου; Τρομερός! Το αναγνωστήριο πάλι, μάπα. Προπολεμικό, βρώμικο, ερείπιο και κάποιες φορές ερημωμένο. Αλλά ας όψεται το… καλό φαγητό στα διαλείμματα, που σου έδινε ένα καλό κίνητρο για να πας και κάτι να σκέφτεται όσο διάβαζες.
Δεν ξέρω αν επισκέπτεστε γενικά βιβλιοθήκες. Εμένα πάντα μου άρεσε. Ένιωθα πάντα ότι έχω στην κατοχή μου έναν πλούτο βιβλίων, τα οποία και μόνο που τα κοιτάζω νιώθω γεμάτος πνευματικά. Αισθητικά πάντως, κάποιες από τις βιβλιοθήκες που έχω επισκεφτεί δεν έλεγαν και πολλά. Μέχρι που είδα 25 άλλες βιβλιοθήκες από την υπόλοιπη Ευρώπη και κατάλαβα ότι τελικά οι δικές μας είναι σχετικά πίσω.
Μέσα από το φακό του Thibaud Poirier ταξίδεψα στον κόσμο της ανάγνωσης. Για έλα παρέα να δεις κάτι...
