Υπάρχουν δύο τύποι ταξιδιωτών στο εξωτερικό: Αυτοί που είναι φουλ χαλαροί και αυτοί που, κάθε φορά που βγάζουν την κάρτα για να πληρώσουν, νιώθουν ένα μικρό άγχος στο στομάχι τους (το ίδιο νιώθει και το... πορτοφόλι τους). Μέχρι πριν λίγο καιρό ήμουν ένας από αυτούς που ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία. Ειδικά σε ταξίδια σε χώρες που δεν έχουν ευρώ, όπως στο πρόσφατο τριήμερό μου στο Λονδίνο, η ιδέα ότι θα «παίξει» κάποια έξτρα προμήθεια σε κάποια συναλλαγή μου ήταν τόσο σιγουράκι όσο και το ότι θα βρέξει κατά την παραμονή μου στην πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Άλλαξα όμως κατηγορία όταν άρχισα να χρησιμοποιώ τη χρεωστική κάρτα Snappi Mastercard, την κάρτα της πρώτης ελληνικής neobank με άδεια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Όχι, δεν θα μπω στον πειρασμό να πω ότι είναι ένα ακόμη «έξυπνο εργαλείο» (RIP κλισέ), αλλά η μόνη κάρτα που έπιασα στα χέρια μου και με έκανε να νιώσω ασφάλεια ακόμα και έξω από το δικό μας comfort zone, αυτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Προμήθεια, τι είπαμε ότι είναι αυτό;
Προσγειώνομαι στο αεροδρόμιο του Heathrow και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να βγάλω μια ταξιδιωτική κάρτα για τα μέσα μαζικής μεταφοράς και, αυθόρμητα, αρχίζω να υπολογίζω πόσο θα μου βγει τελικά σε λίρες. Εκεί που έχω ανοίξει το κινητό και έχω αρχίσει να κάνω τον υπολογισμό, συνειδητοποιώ ότι έχω χρεωστική κάρτα Snappi Mastercard, είμαι ελεύθερος από τέτοιες σκέψεις και αριθμητικές πράξεις. Βλέπεις, με αυτή μπορώ να πληρώνω με πραγματική ισοτιμία (πάντα βάσει ισοτιμιών Mastercard, έτσι;), χωρίς καμία προμήθεια.
0% fees πάντα και παντού, 24/7, ναι, και τα ΣΚ, θα το κάψουμε κυρ Στέφανε. Στο brunch της Κυριακής (εννοείται είχα και στο χωριό μου) στο Shoreditch επιβεβαιώθηκα γι’ αυτό: Καμία προσαύξηση, none whatsoever. Αν είναι να πληρώσουμε ένα σεβαστό ποσό για δυο scrambled eggs, ας είναι τουλάχιστον με πραγματική ισοτιμία.
Ας μην ξεχνάμε παιδιά ότι μιλάμε για το Λονδίνο, μία πόλη που, κακά τα ψέματα, δεν είναι ο ορισμός του budget-friendly προορισμού. Το να ξέρεις ότι δεν σε περιμένει μια όχι και πολύ ευχάριστη έκπληξη στον τραπεζικό λογαριασμό σου στο τέλος του ταξιδιού για το οποίο έχεις κάνει αρκετό καιρό τα κουμάντα σου, ε το λες και κάπως ανακουφιστικό.
Ταξίδι χωρίς full control; No, thanks
Αυτό που κατάλαβα εκείνο το ΠΣΚ στο βροχερό Λονδίνο (οκ, ίσως όχι RIP κλισέ) είναι πόσο πιο εύκολο γίνεται ένα ταξίδι όταν αισθάνεσαι ότι έχεις τον full έλεγχο (όχι, δεν είμαι Παρθένος). Ειδικά όταν περνάς λίγες μέρες κάπου, φροντίζεις από πριν πού θα πας και τι θα δεις.
Tate Modern; Check. National Gallery; Check. Βόλτα στην αγορά του Camden; Check. Παράσταση στο West End; Been there, done that. Κάρτα Snappi με την οποία ξεχνάς τι είναι προσαύξηση (surcharge ή markup το λένε οι Άγγλοι, ορίστε) στις συναλλαγές σε λίρες ή όποιο ξένο νόμισμα, γιατί η Snappi είναι η τράπεζα που σου μαθαίνει τι σημαίνει πραγματική διαφάνεια; Got it. Snappi app για να βλέπεις σε real time τι και πού πληρώνεις, πόσα χρήματα σου μένουν στον λογαριασμό ακόμα και όταν είσαι πολλά χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα; Downloaded.
Μπορείς να φανταστείς τι ωραία είναι να πληρώνεις για όλα τα παραπάνω με πραγματική ισοτιμία, χωρίς όρια και χωρίς ψιλά γράμματα; Εγώ το κατάλαβα πριν λίγες μέρες, ώρα να το μάθεις κι εσύ. Προφανώς δεν χρειάζεται να πας αποκλειστικά Λονδίνο για να το μάθεις. Μπορεί να έχεις κανονίσει κοντά στις γιορτές μία Κωνσταντινούπολη, ένα Βουκουρέστι, μία Νέα Υόρκη (lucky you), οπουδήποτε δεν έχει ευρώ. Και ξέρεις, ένα ταξίδι γίνεται ολόκληρη εμπειρία (και) όταν αισθάνεσαι ασφαλής και όταν όλα γίνονται πιο εύκολα.
Καλά, Snappi Χριστούγεννα είπαμε;
