Μια πρόσφατη έρευνα από το Penn State σε συνεργασία με τη NASA αποκαλύπτει έναν ιδιαίτερο τρόπο μέσω του οποίου… η Γη «απλώνει» την παρουσία της στο διάστημα. Σύντομη μα καίρια: τα σήματα επικοινωνίας που κατευθύνουμε προς αποστολές όπως το New Horizons ή το James Webb—μέσω του Deep Space Network της NASA - δεν μένουν «κλεισμένα» στις τροχιές τους, αλλά διαχέονται στο σύμπαν, ακολουθώντας συγκεκριμένα μονοπάτια αγνώστων κεραίων παρατήρησης.
Η έρευνα βασίζεται σε δεδομένα από δύο δεκαετίες λειτουργίας του Deep Space Network—του κρίσιμου αυτού δικτύου που διαχειρίζεται την επικοινωνία με διαστημικές αποστολές. Ένα αξιοσημείωτο εύρημα ήταν πως οι πιο εντονες εκπομπές δεν γίνονται τυχαία, μα στην περίοδο των πλανητικών ευθυγραμμίσεων -όπως όταν Γη και Άρης βρίσκονται στην ίδια ευθεία. Τότε, οι ακτίνες των σημάτων διεισδύουν προς συγκεκριμένες γωνίες, σε μονοπάτια που, αν… κοιτάζει κάποιος, μπορεί να διακρίνει τον «ψίθυρο» μας. Σύμφωνα με δημοσίευση στο Astrophysical Journal Letters, ένας υποθετικός εξωγήινος πολιτισμός που παρακολουθεί από απόσταση έως και 23 έτη φωτός, και βρίσκεται στην ίδια ευθυγραμμισμένη γωνία με τον πλανητικό μας δίσκο, έχει περίπου 77% πιθανότητα να «πιάνει» τα σήματα μας—ιδιαίτερα όταν υπάρχει ευθυγράμμιση με τον Άρη.
Το σημαντικό είναι πως τα συμπεράσματα της μελέτης δείχνουν πως η ευθυγράμμιση με άλλα ουράνια σώματα—όπως τον Άρη—αυξάνει δραστικά την πιθανότητα ανίχνευσης των εκπομπών μας από τρίτους παρατηρητές. Με άλλα λόγια, για να εντοπίσουμε εξωγήινες πολιτισμούς, ίσως και εμείς οι ίδιοι να πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας σε περιόδους πλανητικής σύμπτωσης. Αυτές οι στιγμές, πέρα από επιστημονικό ενδιαφέρον, μπορεί να αποτελούν «παράθυρα» για την ανίχνευση ζωής αλλού στο σύμπαν
