Τουλάχιστον ΜΙΑ φορά θα έχεις αναρωτηθεί και εσύ ποιο θα μπορούσε να ήταν το τελευταίο σου γεύμα πάνω στη Γη. Εκτός κι αν βρίσκεσαι έγκλειστος στο Τέξας – εκεί όπου τέτοιες μικρές «πολυτέλειες» δεν επιτρέπονται πια. Και όλα αυτά εξαιτίας ενός και μόνο ανθρώπου, πριν από δεκατέσσερα χρόνια περίπου χρόνια, που ήταν καταδικασμένος σε θανατική ποινή.
Η στάση του Λόρενς Ράσελ Μπρούερ πριν από την εκτέλεσή του, τον Σεπτέμβριο του 2011, οδήγησε στο τέλος μιας μακράς παράδοσης. Αυτή που οι θανατοποινίτες στο Τέξας, μπορούσαν να διαλέξουν το τελευταίο αγαπημένο τους φαγητού. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει πια, μιας και τρώνε ό,τι σερβίρεται εκείνη την ημέρα. Ο Λόρενς Ράσελ Μπρούερ εκτελέστηκε τον Σεπτέμβριο του 2011 για τη δολοφονία του Τζέιμς Μπερντ Τζούνιορ, μια πράξη φρίκης που είχε συγκλονίσει την Αμερική.
Τι ζήτησε για τελευταίο του γεύμα;
Στις 21 Σεπτεμβρίου 2011, ο Μπρούερ εκτελέστηκε με ένεση στο Σωφρονιστικό Κατάστημα του Χάντσβιλ στο Τέξας. Την προηγουμένη, δεν εξέφρασε την παραμικρή μεταμέλεια για τον φόνο του Τζέιμς. Στο τηλεοπτικό κανάλι KHOU 11 δήλωσε ψυχρά: «Όσον αφορά τις τύψεις, όχι, δεν έχω. Θα το ξαναέκανα, για να είμαι ειλικρινής.»
Κι όμως, είχε το δικαίωμα –όπως κάθε θανατοποινίτης στο Τέξας μέχρι τότε– να παραγγείλει το γεύμα της αρεσκείας του. Και το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο, παραγγέλνοντας ένα γεύμα γιγαντιαίων διαστάσεων. Το μενού του περιλάμβανε ένα μπολ τηγανητή μπάμια με κέτσαπ, δύο σνίτσελ κοτόπουλου με σάλτσα και κρεμμύδια και μια ομελέτα με τυρί, μοσχαρίσιο κιμά, χαλαπένιος και πιπεριές. Και δεν σταμάτησε εκεί.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Houston Chronicle, ζήτησε επίσης ένα τριπλό μπέργκερ με μπέικον και τυρί, τρία φαχίτας, ένα κιλό παϊδάκια μπάρμπεκιου με μισό καρβέλι λευκό ψωμί, πίτσα με κρέας, ένα παγωτό Blue Bell γεύση βανίλια, ένα κομμάτι σοκολατένιο fudge με φυστικοβούτυρο και φιστίκια και τρεις μπύρες .
Γιατί ξεσήκωσε αντιδράσεις;
Το γενναιόδωρο αυτό συμπόσιο κατέφθασε στη φυλακή γύρω στις 4 το απόγευμα την ημέρα της εκτέλεσης. Όμως όταν του το πρόσφεραν, εκείνος το απέρριψε ατάραχα, λέγοντας πως δεν πεινούσε. Το φαγητό πετάχτηκε στα σκουπίδια. Και μαζί του και η υπομονή των υπευθύνων.
Ο Γερουσιαστής του Τέξας, Τζον Γουίτμαϊρ –σήμερα δήμαρχος του Χιούστον– δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του. Πίεσε τους αρμόδιους να βάλουν τέλος στην παράδοση σχεδόν 90 ετών, χαρακτηρίζοντάς την προσβλητική και άδικη για τα θύματα των εγκλημάτων. Ο τότε διευθυντής της Υπηρεσίας Ποινικής Δικαιοσύνης του Τέξας, Μπραντ Λίβινγκστον, συμφώνησε και έκτοτε, η «τελευταία επιθυμία» πέρασε οριστικά στο παρελθόν.
Κι όμως – για τους ανθρώπους που περιμένουν την εκτέλεσή τους, το να φαντάζονται το τελευταίο τους γεύμα δεν είναι ένα αθώο παιγνίδι του μυαλού. Είναι μια πραγματική απόφαση, που καλούνται να πάρουν λίγο πριν κοιτάξουν τον θάνατο κατάματα.
