Πλέον κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζει. Αυτό που συντελείται στη Γάζα είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και μία μαύρη σελίδα στην παγκόσμια ιστορία. Οι εικόνες είναι φρικτές και η κτηνωδία του Ισραήλ δε χωρά αμφισβήτηση, ούτε πολιτικές ουδετερότητες. Όπως ακριβώς πράττει η Formula 1, η σιωπή της οποίας υποδηλώνει ενοχή. Φωτεινή εξαίρεση ο 7 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, Lewis Hamilton. Τι πιο σύνηθες να συμβεί.
Στις 26 Ιουλίου 2025, λίγο πριν τον αγώνα sprint του Grand Prix Βελγίου, ο Hamilton αναδημοσίευσε σε Instagram story μία δημοσίευση της UNICEF που ανέφερε ότι πάνω από 100 παιδιά σκοτώθηκαν σε εντατικές επιθέσεις στη Γάζα την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου, με τις απώλειες να συνεχίζονται κάθε μέρα, και επανέλαβε: «Δεν μπορούμε να σιωπούμε άλλο». Αλλά η φράση αυτή συνοδεύτηκε από ένα πιο έντονο, ανθρώπινο μήνυμα: «Είναι δύσκολο να βρω λόγια για να εκφράσω την απόλυτη καταστροφή που νιώθω βλέποντας τι συμβαίνει στη Γάζα. Παιδιά πεθαίνουν από την πείνα… Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία γι’ αυτό». Ο Βρετανός πιλότος της Ferrari υπογράμμισε ότι η διεθνής κοινότητα θα κριθεί από τις επόμενες γενιές για την αδράνειά της απέναντι στη μαζική απώλεια αθώων ψυχών.
Μέσα στο paddock και τα μέσα ενημέρωσης του μηχανοκίνητου αθλητισμού, η σιωπή είναι επιλεκτική. Ενώ η F1 έχει στο ενεργητικό της καμπάνιες όπως το «We Race As One» κατά του ρατσισμού, η ίδια δε βρήκε ποτέ λόγο να στείλει μήνυμα για την κτηνωδία που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Η στάση της μπροστά στη γενοκτονία των Παλαιστινίων είναι μια στάση “υποκριτικής ουδετερότητας”, μία συνενοχή σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αφού επιλέγει να μην τοποθετείται σε κρίσιμα ζητήματα που δεν άπτονται άμεσα των οικονομικών της συμφερόντων. Ακόμα και τα μέσα που καλύπτουν καθημερινά όλα τα νέα της F1, ιδιαίτερα τα βρετανικά, επέλεξαν να αγνοήσουν την ανάρτηση του Hamilton. Μία κίνηση με διεθνείς αντηχήσεις, που όμως θάφτηκε από την ειδησεογραφική σιωπή. Για να μη λέμε μόνο για τα “κακά” ελληνικά ΜΜΕ.
Ο Lewis Hamilton εμφανίστηκε ως σέξι chef στην πρεμιέρα του F1
Ο Lewis Hamilton, γνωστός για την έντονη κοινωνική του ευαισθησία και τις θέσεις του κατά του ρατσισμού, πέρα από τα όρια του αθλητισμού, αναλαμβάνει ένα ρίσκο: να διασαλευτεί η εικόνα ενός «ουδέτερου» πρωταθλητή εντός του διαφημιστικού μηχανισμού της F1. Το «εμπορικό» μήνυμα και η προώθηση του αθλητή δεν είναι πια ενεργά όταν ο ίδιος αποφασίζει να μιλήσει για τη ζωή ανθρώπων που απειλούνται με αφανισμό. Η Γάζα, σύμφωνα με τα δεδομένα του Palestinian Ministry of Health τον Ιούλιο του 2025, έχει χάσει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, εκατοντάδες από αυτά παιδιά, λόγω πείνας και συστηματικής αδράνειας απέναντι στην ανθρωπιστική κρίση. Ο Βρετανός πιλότος θα μπορούσε να σωπάσει. Κανείς δεν του έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό ώστε να μιλήσει για όλες τις αδικίες της ζωής. Ωστόσο η λέξη ενσυναίσθηση δε λείπει από το λεξιλόγιό του.
Το μήνυμα «Δεν μπορούμε να σιωπούμε άλλο» δεν προέρχεται αποκλειστικά από το συναίσθημα, αλλά από το αίσθημα ευθύνης μπροστά σε μια κρίση ανθρωπιάς: εκατοντάδες παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα, οικογένειες χωρίς πρόσβαση σε βασικές ανάγκες, περιορισμένη βοήθεια σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, και μια διεθνής κοινότητα που δείχνει παγερή αδιαφορία. Η στάση του πιλότου της Ferrari είναι αξιοθαύμαστη και σημαντική. Διότι ένας πρωταθλητής με παγκόσμια εμβέλεια χρησιμοποιεί τη δημοσιότητα για ανθρωπιστική ευαισθητοποίηση, δημιουργεί το ερώτημα γιατί το άθλημα επιλέγει ποια κρίση είναι αξιόλογη και επισημαίνει την βαθιά υποκρισία της F1, όταν οι οικονομικές ευκολίες υπερτερούν της ανθρώπινης ζωής.
Ο Lewis Hamilton είναι ο GOAT του ανδρικού στιλ
Στον αντίποδα, κάποιοι υποστηρίζουν ότι η επιλογή της F1, να μην τοποθετηθεί επίσημα ίσως να αντανακλά μια στρατηγική άμυνας έναντι πιθανών αντιδράσεων από κυβερνήσεις, χορηγούς και αγορές. Ωστόσο εδώ δε μιλάμε για marketing. Αλλά για ανθρώπινες ζωές, για μια ιστορική συνθήκη, για μια μαύρη σελίδα στο βιβλίο της ιστορίας της ανθρωπότητας και αυτή η ουδετερότητα περιβάλλεται από σκιά. Η διαφορά μεταξύ του «We Race As One» και της σημερινής σιωπής φαίνεται εκκωφαντική: η μία ήταν ευκαιριακή, βολική και προσέφερε θετική εικόνα, η άλλη είναι σιωπή όταν η τραγωδία ξεπερνάει ακόμα και τη συλλογική φαντασία.
Εν κατακλείδι, ο Hamilton δεν έκανε απλώς μια δήλωση, έκανε μια επιλογή ζωής: να σταθεί στο πλευρό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ακόμα και όταν αυτό συγκρούεται με κάτι που φαντάζει τεράστιο. Το πανίσχυρο τέρας της ευκολίας και των χρημάτων. Το θάρρος του να μιλήσει είναι ένα μήνυμα προς όλους: πάνω από τον αθλητισμό και τα κέρδη, βρίσκεται εκείνη η φωνή της ανθρωπιάς.
