Δεν ξέρω για το δικό σου timeline αλλά το δικό μου έχει γεμίσει από φρικτές εικόνες από τη Γάζα. Στο μέρος όπου ο θάνατος έχει βρει το νέο του σπίτι και αυτά που συμβαίνουν στην Παλαιστίνη ξεπερνούν ακόμα και την πιο αρρωστημένη φαντασία. Δεν πρόκειται απλώς για έναν πόλεμο όπου τα media αρέσκονται στο να προβάλουν σαν ένα ψηφιακό πολεμικό παιχνίδι, σε μία προσομοίωση θανάτου όπου η πραγματική βία παραμερίζεται εντελώς από την ηλεκτρονική αφήγηση.
Διαβάστε επίσης: Ένα ποδοσφαιρικό όνειρο μέσα από τις στάχτες του πολέμου
Αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη και στη Γάζα από τον Οκτώβριο του 2023 είναι μία γενοκτονία σε ζωντανή σύνδεση. Ένα αιματοκύλισμα που δεν έχει προηγούμενο. Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες από βομβαρδισμούς και σφαγές αθώων ανδρών, γυναικών και παιδιών. Το Ισραήλ λειτουργεί ως ένα κράτος - δολοφόνο που αγνοεί τις φωνές της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με τον ίδιο τον ΟΗΕ, 14.000 μωρά μπορεί να πεθάνουν τις επόμενες ώρες, λόγω του αποκλεισμού της Γάζας σε κάθε παροχή φαρμάκων, τροφίμων και ανθρωπιστικής βοήθειας.
Οι Παλαιστίνιοι γίνονται οι σύγχρονοι Πόντιοι. Ένας λαός εκτοπίζεται από τον τόπο του και του ζητάνε να σωπάσει. Δε γίνεται να εξισώνουμε τον καταπιεστή με τον καταπιεσμένο. Όσοι ζητούν «ειρήνη» χωρίς να αναγνωρίζουν πρώτα την αδικία, την εθνοκάθαρση, την κατοχή, είναι μέρος του προβλήματος. Δεν μπορείς να ζητάς σιωπή από τον λαό που σφαγιάζεται. Η Γάζα δε χρειάζεται τη λύπη μας αλλά έχει ανάγκη τη φωνή μας. Χρειάζεται να γίνουμε η κραυγή της αλήθειας της.
Ο νομπελίστας Ζοσέ Σαραμάγκου το είχε αποτυπώσει με τον πιο σωστό τρόπο. “Το να διαβάζεις για τα όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη μέσα από τα ποιήματα του Μαχμούντ Νταρουίς είναι σαν ένα ημερολόγιο όπου μπορείς να ακολουθήσεις βήμα με βήμα, δάκρυ το δάκρυ, τα δεινά – μα και τις βαθιές, αν και σπάνιες, στιγμές χαράς – ενός λαού που έχει υποφέρει μαρτύρια εξήντα χρόνια τώρα χωρίς κανένα τέλος ακόμη στον ορίζοντα. Το να διαβάζεις τον Μαχμούντ Νταρουίς, πέραν της αξέχαστης αισθητικής εμπειρίας, είναι σαν να ξεκινάς μια πορεία σε μια Via Dolorosa κατα μήκος κατεστραμμένων δρόμων ατίμωσης και αδικίας, εν τω μέσω μιας Παλαιστινιακής γής που έχει υποφέρει άγρια στα χέρια των Ισραηλινών”.
Σε άλλα νέα οι φρικαλεότητες συνεχίζονται στη Μέση Ανατολή
Η φωνή των Παλαιστινίων οφείλει να ακουστεί. Πρέπει επιτέλους να αποκτήσουν τη δική τους πατρίδα και να οριοθετηθούν τα σύνορα χωρίς καμία καταπάτηση. Είναι δίκαιο, είναι ανθρώπινο, είναι η μόνη λύση ώστε να υπάρξει επιτέλους ηρεμία. Και σε μια τελική, είναι το τελευταίο καταφύγιο της ανθρωπιάς μας.
