Οι δύο πραγματικές όψεις των Χριστουγεννιάτικων γιορτών

Κάποια πράγματα είναι στολισμένα με την ανθρώπινη αδιαφορία.

Τα Χριστούγεννα στολίζουμε δέντρα, βγαίνουμε στους δρόμους  για βόλτες, ξεκινούν οι διακοπές για τα σχολεία αλλά και για πολλούς εργαζόμενους, ανταλλάσσουμε ευχές και δώρα, φοράμε γιορτινά ρούχα, οι πόλεις είναι γεμάτες φωτεινά λαμπάκια, περιοχές «ντύνονται» στα λευκά, παιδιά γράφουν γράμματα προς τον Άγιο Βασίλη. Έτσι είθισται.

Δυστυχώς όμως τα παραμύθια απέχουν μίλια από την πραγματικότητα σε κοινωνίες, όπου μικρά παιδιά ζητούν φαγητό, γάλα και δουλειές για τους γονείς από τον Αϊ Βασίλη, σε κοινωνίες όπου παιδιά κυκλοφορούν με σκισμένα ρούχα και χλωμά πρόσωπα, κοιτάζοντας τρομαγμένα και εκλιπαρώντας για βοήθεια. Κι αν δεν είναι αυτή η επιτομή της ανθρώπινης τραγωδίας, τότε ποια είναι; Παιδικές ψυχές «βουτηγμένες» στην ανασφάλεια και τον φόβο, αγωνιούν για το παρόν και τρομάζουν για το μέλλον, καθώς στερούνται τα βασικά, τα αυτονόητα, τα απολύτως αναγκαία. Η κλασσική εικόνα με μια οικογένεια αγκαλιασμένη μπροστά από το ζεστό τζάκι, να ανοίγει δώρα, με φόντο δεκάδες μελομακάρονα και χριστουγεννιάτικα στολίδια, έχει γίνει στάχτη.

5bffde4b1831a808774858

Για ακόμη μία χρονιά, υπάρχουν παιδιά κοιμούνται στους δρόμους και σε δομές φιλοξενίας, είναι τυλιγμένα σε κουβέρτες, υποσιτισμένα χωρίς παρηγοριά, χωρίς χαρούμενα πρόσωπα γύρω τους, χωρίς αγκαλιά, χωρίς ελπίδα. Η ελπίδα κάηκε ολοσχερώς σε εκείνο το τζάκι που δεν υπάρχει πια, σε εκείνους τους ανθρώπους που έφυγαν, σε εκείνα τα δάκρυα που στέρεψαν. Λίγες ημέρες νωρίτερα ήρθε στο φως της δημοσιότητας ένα γράμμα ενός επτάχρονου κοριτσιού από το Λίβερπουλ της Αγγλίας προς τον Αϊ Βασίλη:

«Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, μπορείς να βοηθήσεις; Μπορούμε να έχουμε ένα σπίτι για τα Χριστούγεννα; Η μαμά θέλει να είμαστε όλοι μαζί. Μπορείς να μας δώσεις λίγο φαγητό και μπορώ να έχω μία ωραία κούκλα για τα Χριστούγεννα; Σ' ευχαριστώ».

Ο σπαραγμός αυτού του παιδιού αποτυπώνει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την αδικία, την θλίψη και την ανισότητα, έννοιες οι οποίες δεν έχουν θέση σε κανένα παιδικό βλέμμα και χαμόγελο. Ο Άγιος Βασίλης δεν είναι πια ο γενναιόδωρος παππούς με τα κόκκινα ρούχα και το έλκηθρο, όπου καταφθάνει στις καμινάδες των σπιτιών με σάκους γεμάτους δώρα. Πλέον είναι ο εξομολογητής, ο ψυχολόγος των παιδιών στον οποίο θα εκμυστηρευτούν τα προβλήματα και τις αγωνίες τους, παρακαλώντας τον για αξιοπρέπεια και ελπίδα στη ζωή. Τα λαμπερά χριστουγεννιάτικα φώτα, όσο κι αν προσπαθούν να λειτουργούν σαν ένα πέπλο, το οποίο έρχεται να καλύψει την ασχήμια και τον πόνο της κοινωνίας, δεν θα τα καταφέρει. Τίποτα γιορτινό δεν θα «σκεπάσει» την εξαθλίωση τόσο εκείνων που την βιώνουν, όσο και αυτών που την αφουγκράζονται.

0b3cee6ed3cc504edad80d31f4ff0118

Τα Χριστούγεννα αλλά και κάθε εποχή τα παιδιά πρέπει να είναι χαρούμενα και ξέγνοιαστα, έχουν δικαίωμα να ονειρεύονται, να γεμίζουν αγάπη και να αισθάνονται ασφάλεια και θαλπωρή. Εκείνα έχουν δικαίωμα και εμείς χρέος απέναντί τους. Οφείλουμε να αντιστρέψουμε αυτό το νόμισμα και να σταματήσουμε να παίζουμε κορώνα-γράμματα τις παιδικές ψυχές τους. Όσο κι αν η Αθήνα στολιστεί, όσο κι αν οι πλατείες καθαρίσουν, όσες χριστουγεννιάτικες ταινίες κι αν δούμε, όσο χιόνι κι αν πέσει…Διερωτώμαι, θα έχει καμία σημασία στον απολογισμό; Θα στολιστούν τα πρόσωπα των ανθρώπων με χαμόγελα ; Θα καθαρίσουν οι ψυχές των παιδιών από τις πληγές και τις μνήμες;

gronings hotel biedt dakloze jongen onderdak en eten met kerst


Ποια φανταχτερά χρώματα λοιπόν, ποια φωτάκια, ποια στολίδια, ποια δώρα και ποιες ψεύτικες εικόνες γύρω από το τζάκι μπορούν να γεννήσουν έστω μια σπίθα, μια μικρή σπίθα για ζωή και ελπίδα;



©2016-2024 Ratpack.gr - All rights reserved