Robert Redford: Ο τελευταίος leading man

Γράφει ο Χρήστος Κάβουρας

Σήμερα αποχαιρετούμε έναν από τους τελευταίους αυθεντικούς θρύλους του σινεμά. Ο Robert Redford «έφυγε» σε ηλικία 89 ετών, αφήνοντας πίσω του όχι απλά μια σειρά από εμβληματικές ταινίες, αλλά μια ολόκληρη φιλοσοφία για το τι σημαίνει να είσαι άντρας στη μεγάλη οθόνη αλλά και έξω απ’ αυτήν.

Ο Redford δεν χρειάστηκε ποτέ να φωνάξει, ούτε και να κάνει κάποια επίδειξη. Ήταν από εκείνους τους άντρες που αρκούσε να μπει σε ένα πλάνο και αυτομάτως το πλάνο γινόταν δικό του. 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Ratpack.gr (@ratpackgr)

Είχε τη σπάνια εκείνη ικανότητα να κλέβει την παράσταση χωρίς υπερβολές, μόνο με το βλέμμα, τη σιωπή και το στιβαρό του παράστημα.

Ήταν κάτι σαν τον Brad Pitt και τον Leonardo DiCaprio της παλιάς εποχής: κάθε φορά που εμφανιζόταν, ήξερες ότι έβλεπες τον πρωταγωνιστή, ακόμα κι αν δεν έκανε πολλά.

Στα late ‘60s και στα ‘70s, με ταινίες όπως το Butch Cassidy and the Sundance Kid, το The Sting, το All the President’s Men ή το The Great Gatsby, έγινε το απόλυτο πρόσωπο του αμερικανικού σινεμά. Το στυλ του, ατημέλητο αλλά κομψό, αγέρωχο αλλά προσιτό, δίδαξε μια ολόκληρη σχολή που ξεπερνούσε τα χολιγουντιανά σύνορα. 

Ήταν το πρότυπο του «American gentleman», εκείνος που ήθελαν να αντιγράψουν όλοι οι άντρες και κυρίως εκείνος που ήθελαν να κατακτήσουν οι γυναίκες.

Παράλληλα, ο Redford δεν έμεινε μόνο στην εικόνα. Το 1981, με το Ordinary People, έδειξε ότι μπορούσε να σταθεί και πίσω από την κάμερα, κερδίζοντας το Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Ως ηθοποιός, έφτασε πολλές φορές κοντά στο Χρυσό Αγαλματίδιο, αλλά ποτέ δεν το κράτησε στα χέρια του. 

Κι αυτό ίσως ήταν το πιο ειρωνικό κομμάτι της καριέρας του: ένας άντρας που σημάδεψε όσο λίγοι το Χόλιγουντ, αλλά έμεινε στην ιστορία ως «under-rewarded».

Πέρα από τα Όσκαρ και τη λάμψη, ο Redford ήταν κάτι πολύ περισσότερο. Ίδρυσε το Sundance Film Festival, έδωσε χώρο και φωνή σε νέους δημιουργούς, στήριξε το ανεξάρτητο σινεμά πριν καν αυτό γίνει μόδα. Μιλούσε για το περιβάλλον όταν ακόμα η οικολογία ακουγόταν σαν χόμπι χίπηδων, ήταν με λίγα λόγια ένας σταρ που δεν τον ένοιαζε μόνο η καριέρα του, αλλά και το τι αφήνει πίσω του.

Ακόμα και στα τελευταία του κινηματογραφικά βήματα, απέδειξε ότι μπορούσε να σταθεί δίπλα στη νέα γενιά. Στο Captain America: Civil War (και για λίγο στο Avengers: Endgame) ως Secretary Pierce, έδωσε βάρος σε έναν ρόλο που σε οποιονδήποτε άλλον θα ήταν αδιάφορος. Τον κάναμε ξανά πρωταγωνιστή, έστω και για λίγα λεπτά, γιατί έτσι λειτουργούσε ο Redford: κάθε φορά που εμφανιζόταν, η κάμερα τον ακολουθούσε.

Ο Robert Redford ήταν η προσωποποίηση μιας εποχής όπου το ανδρικό πρότυπο δεν χρειαζόταν φτιασίδια. Ήταν το βλέμμα που έλεγε περισσότερα από χίλιες ατάκες, το χαμόγελο που έσπαγε την ένταση χωρίς να χάνει την πυγμή του, η σιωπή που έφερνε ένα κύρος. Ένας άντρας που έκανε το στυλ, τη χάρη και την ακεραιότητα να μοιάζουν κάτι παραπάνω από γνώση. Μια αιώνια λάμψη.

Σήμερα, ο κόσμος αποχαιρετά τον Robert Redford, τον leading man που όρισε το Χόλιγουντ για μισό αιώνα, τον δημιουργό που στήριξε γενιές καλλιτεχνών, τον άντρα που δεν χρειάστηκε ποτέ να αποδείξει τίποτα. Γιατί το είχε ήδη κερδίσει: τον σεβασμό, τον θαυμασμό και την αθανασία της μεγάλης οθόνης.

Καλό ταξίδι, κύριε Redford.