Θα μπορούσαμε εύλογα να υποθέσουμε ότι η Μαρία ζει και αναπνέει τρώγοντας ποπ-κορν. Το μικρόβιο του σινεμά άλλωστε ήταν πάντα μέσα της και η αγάπη της για τις τηλεοπτικές σειρές και τις ταινίες την έφερε στη δημιουργία του WeirdFactShow. Ωστόσο είναι κομματάκι δύσκολο να βλέπεις σχεδόν τα πάντα, έτσι δεν είναι; Όχι όμως για την Μαρία.
Φωτογραφίες: Λευτέρης Παρτσάλης
Ένας άνθρωπος που ξημεροβραδιάζεται βλέποντας σειρές και ταινίες έχει φίλους;
(γέλια) Κοίταξε να δεις, από ένα σημείο και μετά πρέπει ο κύκλος να έχει ανθρώπους με παρόμοια ενδιαφέροντα. Οπότε ναι, έχω σειράκηδες και ταινιάκηδες που με καταλαβαίνουν. Σπάνια θα συναναστραφώ με κόσμο που δεν έχει καμία σχέση, αλλά έχω παρέες. Ωστόσο δεν ήμουν ποτέ αυτό που λέμε βλαχοδήμαρχος!
Έχεις γειώσει έξοδο για να δεις επεισόδιο;
Καλά αυτό εννοείται! Ειδικά όταν στο ακυρώνουν κιόλας το χαίρεσαι ακόμα περισσότερο που θα δεις αυτό που θέλεις με την ησυχία σου και χωρίς ενοχές.
Παίζει ο χώρος ρόλο ακόμα και σε έναν content creator για να απολαύσει αυτό που βλέπει;
Νομίζω παίζει ειδικά στον content creator και πόσο μάλλον όταν καλείται να δημιουργήσει μετέπειτα υλικό για κάτι τέτοιο. Οπότε ναι, ο χώρος πρέπει να είναι το παλάτι σου. Να είναι cozy, όμορφο, καθαρό. Δεν είναι πάντα εύκολο βέβαια να πρέπει να κάτσεις σε ένα καναπέ δύο ώρες για να δεις κάτι. Αυτό που σίγουρα μπορώ να πω, είναι πως υπήρξε μια περίοδος που έβλεπα κυριολεκτικά ό,τι υπήρχε για να μπορώ να έχω άποψη.
Θέλει αφοσίωση το να πρέπει να δεις κάτι για να τσεκάρεις τα facts και τα μηνύματα που δίνει μια σειρά;
Σίγουρα θέλει προσήλωση. Που σημαίνει ότι δεν μπορούν να συμβαίνουν πράγματα μέσα στο χώρο τα οποία σε αποσπούν. Και καταλαβαίνεις πως όταν αυτό συμβαίνει σε έναν προσωπικό χώρο που δεν είναι στούντιο, δεν είναι πάντα εύκολο. Ευτυχώς αν γίνει το ξεκίνημα, η σειρά σε παρασέρνει -ειδικά αν είναι καλή- και δύσκολα χάνεις την προσήλωση.
Είμαστε στην τρίτη και τελευταία σεζόν του Squid Game. Άξιζε τελικά αυτή η σειρά όλο το ντόρο που έγινε;
Η δική μου άποψη είναι πως αν είχαμε μείνει μόνο στην πρώτη σεζόν θα έλεγα ναι. Δεν ξέρω γιατί υπήρχε αυτή η ανάγκη να το «τραβήξουν» περισσότερο, αλλά ταυτόχρονα κατανοούμε όλοι νομίζω τους κερδοφόρους λόγους. Πέρα από αυτό, μπορεί να βλέπουμε τώρα τα μηνύματα που δίνει, αλλά μην ξεχνάμε ποιο ήταν το πρωταρχικό στοιχείο που μας τράβηξε όλους: η τρομαχτική αυτή αντίθεση τους πώς ένα παιδικό παιχνίδι μπορεί να γίνει τόσο απειλητικό και βίαιο. Νομίζω αυτό είναι που κράτησε τους θεατές και φυσικά το που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος για τα χρήματα.
Αξίζουν οπότε οι Κορεάτες ηθοποιοί;
Νομίζω το είδαμε όλοι αυτό. Η υποκριτική τους κατά τη γνώμη μου ήταν εξαιρετική και, σε κάποιες περιπτώσεις, πολύ ανώτερη από κάποιων Αμερικανών. Κάποιοι από αυτούς, θα λέγαμε με δικούς μας όρους, ότι είναι ξεκάθαρα για Όσκαρ.
Άρα πιστεύεις και εσύ ότι κάποιες σειρές θα έπρεπε να τελειώνουν νωρίτερα…
Εννοείται. Είναι αυτό το ένα κομμάτι που βλέπουμε κάποιες σειρές να το τραβάνε από τα μαλλιά και το άλλο ότι πλέον οι παραγωγές διαρκούν πάρα πολύ. Φτάνουμε στο σημείο να πρέπει να περιμένουμε μέχρι και τρία και τέσσερα χρόνια για να δούμε μια επόμενη σεζόν – κάπως έτσι έγινε και με το Squid Game. Αυτό πολλές φορές έχει αποτέλεσμα να χάνεις αυτή την αγωνία και τα άλλα συναισθήματα που σου έδινε. Πάντως η μόδα του να τραβάω τη σειρά περισσότερο από όσο πρέπει, ξεκίνησε από το La Casa de Papel.
Πόσα χρόνια ζωής μετράει το WeirdFactShow στο YouTube;
Ξεκίνησα το κανάλι πριν 8 χρόνια καθαρά επειδή μου άρεσε να βλέπω ψυχαγωγικά. Είχα τελειώσει τη σχολή μου (σ.σ.: Ψυχολογία) και εκείνη την περίοδο είχα πιάσει δουλειά σε κινηματογράφο που αποδείχτηκε πολύ όμορφη εμπειρία. Κάποια στιγμή σκεφτόμουν τι μπορούσα να κάνω στην Ελλάδα που δεν είχε γίνει ακόμα. Τότε ξεκινούσε πολύ δειλά όλο αυτό και αν υπήρχε κάποιος ήδη που έκανε κάτι, τουλάχιστον δεν τον είχα δει εγώ. Επειδή έβλεπα πάντα τα behind the scenes, σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραία μια εκπομπή που να παρουσιάζονται και να σχολιάζονται τα facts. Φυσικά όσο περνούν τα χρόνια κοιτάζεις και το πιο τεχνικό όπως τα φώτα, τις κάμερες, να κάνεις πιο ποιοτικό περιεχόμενο.
Σου λέγανε οι γονείς και οι φίλοι «γιατί δεν ανοίγεις και κανένα βιβλίο»;
Δεν είχα ποτέ κάτι τέτοιο γιατί όλοι γνώριζαν ότι ήμουν παιδί που διάβαζε. Το δύσκολο στη δική μου περίπτωση ήταν να καταλάβουν οι δικοί μου, πως το να είσαι content creator δεν σημαίνει ότι χάνεις τον χρόνο σου. Είναι κάτι πολύ καινούργιο, το οποίο όμως μπορεί τελικά να αποφέρει κέρδος και μάλιστα βασικό – άλλωστε πλέον ξέρουμε ανθρώπους που ζουν από αυτό. Νομίζω όμως ότι όσο περνούν τα χρόνια αυτό παγιώνεται. Επίσης, κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι οι σειρές και οι ταινίες, είναι για κάποιους κομμάτι ψυχαγωγίας, ακριβώς όπως είναι και το gaming.
Τελικά ποια σειρά είναι η καλύτερη όλων των εποχών; Το Breaking Bad ή το Sopranos;
Υπάρχει κάποιο ρεύμα που θέλει μόνο αυτά τα δύο ;(γέλια). Εμένα η άποψη μου είναι πως η πιο πετυχημένη σειρά είναι το Game of Thrones. Μπορεί τώρα να φαντάζει μακριά και να συμφωνούμε οι περισσότεροι πως έκλεισε απότομα, αλλά ας μην ξεχνάμε πως κάποια στιγμή έπαιζε παντού στην καθημερινότητά μας. Σπουδαίο στόρι και καστ, εξαιρετική παραγωγή και σκέψου πόσοι άνθρωποι ξεχώρισαν για τους ρόλους τους. Επίσης θα λέω πάντα πως η δεύτερη αγαπημένη μου είναι το Sherlock και μετά τα Φιλαράκια. Αρέσει-δεν αρέσει σε κάποιους, σημάδεψαν μια ολόκληρη εποχή.
Ποια τηλεοπτική σειρά ξεχώρισες φέτος;
Το πιο ολοκληρωμένο που είδα από άποψη σεναρίου και υποκριτικής ήταν το Adolescence. Ήταν πραγματικά εξαιρετικό. Για να ξεχωρίσουμε ωστόσο ταινίες και σειρές, πρέπει σιγά-σιγά να έρχονται και καλύτερες ιδέες σεναριακά. Γίνονται συνέχεια σίκουελς και γίνονται ριμέικ σε ταινίες που πραγματικά δεν τις χρειάζονται λόγω τις επιτυχίας τους. Οι φρέσκιες ιδέες θα φέρουν και φρέσκο κοινό.
Τώρα με τις ζέστες παραλία ή σπίτι με a/c και σειρά;
Ε μα τι ρωτάς και εσύ τώρα;; (γέλια)
Ακολουθείς το WeirdFactShow της Μαρίας Σοϊλεμέζογλου εδώ!
