Δεν έχω την απαίτηση ή ακόμη και την ψευδαίσθηση πως γνωρίζεις τον Role Model. Όχι ότι θα έπρεπε αλλά σίγουρα τον γνωρίζει η αδερφή σου, η κοπέλα σου ή η κόρη σου. Επίσης αν είσαι single, θα τον ξέρει η δίπλα κοριτσοπαρέα στο wine bar και θα μπορούσες ν’ ανοίξεις μία συζήτηση μαζί τους όταν θα παίζει το «Sally». Το κομμάτι που έκανε viral τον Role Model, κατά κόσμον Tucker Harrington Pillsbury. Ποια είναι όμως η ιστορία του; Ένας τύπος που μέχρι χθες έμοιαζε σαν ακόμη ένα προϊόν της TikTok εποχής, σήμερα θεωρείται το πιο ενδιαφέρον παράδοξο στην pop: ένας άντρας που καταφέρνει να κάνει mainstream επιτυχία σε ένα περιβάλλον σχεδόν ολοκληρωτικά θηλυκοκυριαρχούμενο.
Ο Pillsbury είναι ο ορισμός του καλλιτέχνη που μπορείς εύκολα να παρεξηγήσεις. Τα μαλλιά, το στyλ, η προηγούμενη σχέση με την Emma Chamberlain, η αισθητική του « τέλειου boyfriend του internet», όλα αυτά χτυπούν κατευθείαν στο target group της Gen Z. Και ναι, μπορείς να υποθέσεις ότι πρόκειται για έναν ακόμη «παραγόμενο» TikTok star.
Μέχρι που τον βλέπεις live. Η στιγμή που κάνει κάθε βράδυ viral noise το «Sally»: το τραγούδι που έγινε τσουνάμι στο διαδίκτυο συνοδεύεται πλέον από το τελετουργικό να ανεβάζει στη σκηνή μια πραγματική «Sally» και οι επιλογές του είναι από μόνο τους ποπ culture υλικό. Reneé Rapp, Natalie Portman, Kate Hudson. Την περασμένη άνοιξη ανέβασε ακόμη και τη μητέρα του. Και παντού, το κοινό γίνεται ένα σώμα. Αυτό είναι το πρώτο κομμάτι του φαινομένου: ο Role Model ξέρει το παιχνίδι της εποχής. Ξέρει πώς να δημιουργεί στιγμές. Ξέρει πώς να κάνει τον κόσμο να πατήσει share. Και αυτό το κάνει κάποιος που είναι star material.
Κι εδώ μπαίνει η μεγαλύτερη αλήθεια: η σύγχρονη ποπ ανήκει στις γυναίκες. Sabrina Carpenter, Olivia Rodrigo, Chappell Roan, Gracie Abrams. Τέσσερις γυναίκες, τέσσερα άλμπουμ που κάνουν sold out την ίδια στιγμή και που αλλάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού.
Η ερώτηση είναι ξεκάθαρη: Ποιος είναι ο άντρας αντίστοιχου βεληνεκούς. Σίγουρα όχι από τον χώρο του hip-hop, το είδος βρίσκεται σε ύφεση όσον αφορά τους superstars της νέας γενιάς. Ούτε η country έχει παράξει πραγματικά έναν «pop crossover dude» παρά την τεράστια άνοδο της.
Εδώ έρχεται ο Role Model να γεμίσει ένα κενό.
Όχι γιατί είναι ο πιο ταλαντούχος μουσικός της γενιάς του, αν και έχει πολύ μεγαλύτερο εύρος απ’ όσο του αναγνωρίζεται. Αλλά γιατί είναι ο μοναδικός που καταφέρνει να ισορροπεί δύο κόσμους: την ψηφιακή κουλτούρα της εικόνας και το παραδοσιακό μοντέλο του «guy with a guitar» που πατάει σε πραγματικές μουσικές αναφορές. Το δεύτερο άλμπουμ του, Kansas Anymore, είναι το σημείο όπου φαίνεται ότι ο Pillsbury δεν είναι απλώς ένας τύπος του TikTok. Στις ηχητικές γραμμές ακούς επιρροές από Simon & Garfunkel, The 1975, Fleetwood Mac, Carly Simon, μια μίξη 70s και 00s indie που κουμπώνει απίστευτα με το ρομαντικό, νοσταλγικό ύφος των στίχων του.
Το “Sally, When The Wine Runs Out” έχει αυτό το στοιχείο της άμεσης οικειότητας. Είναι ένα τραγούδι που νιώθεις ότι έχεις ξανακούσει, αλλά όχι επειδή αντιγράφει, επειδή ακουμπάει σε μουσική μνήμη δεκαετιών. Και αυτό το κάνει επικίνδυνα αποτελεσματικό.
Ταυτόχρονα, ο Role Model δε φοβάται να δείξει τις καταβολές του. Ξεκίνησε ως ράπερ. Αναφέρει τον Mac Miller ως επιρροή. Και υπάρχει μια απροσδόκητη σύγκριση που του ταιριάζει: ο Stephen Jenkins των Third Eye Blind, ένας άλλος rapper-turned-rock frontman που κατάφερε να μετατρέψει το προσωπικό του χάος σε cult classics.
Για έναν pop star, η εικόνα παίζει ρόλο
Ας μην παριστάνουμε ότι η εικόνα δεν παίζει ρόλο. Ο Role Model έχει το look: το αγόρι της διπλανής πόρτας με το λίγο messy haircut, τις vintage επιρροές, το χιούμορ, την “sad-but-charming” persona που η Gen Z καταναλώνει περισσότερο και από ενεργειακά ποτά. Αλλά αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι παίζει με αυτή την εικόνα χωρίς να την παίρνει στα σοβαρά. Δε χτίζει μύθο. Δεν προσποιείται ότι είναι κάτι άλλο. Η εικόνα του είναι σχεδόν αντι-σταρ: αδέξια, ανθρώπινη, λίγο αστεία. Και αυτό ακριβώς τον κάνει shareable.
Κάποτε η mainstream pop ήταν χωρισμένη σε στρατόπεδα. «Αληθινή μουσική» vs «εύκολη ποπ». Σήμερα αυτό έχει εξαφανιστεί. Ο 35χρονος που κάνει reaction σε γέφυρες τραγουδιών της Sabrina Carpenter στο YouTube βγάζει περισσότερα από το 80% των indie bands. Κανείς δεν ντρέπεται πια.
Ο Role Model είναι το αρσενικό αντίστοιχο αυτού του trend, αλλά με πιο ουσιαστικό μουσικό υπόβαθρο απ’ όσο του πιστώνεται.
Γι’ αυτό γίνεται χαμός. Γιατί σε μια εποχή δεδομένων, αλγορίθμων, γρήγορων trends και αισθητικής TikTok, ο Pillsbury προσφέρει κάτι παράδοξο: μια απλή, καθαρή, αποτελεσματική pop. Μουσική που δε χρειάζεται εξηγήσεις. Μουσική που σε ταξιδεύει. Εξάλλου τι άλλο πέρα από ταξίδι, αναμνήσεις και νοσταλγία χρειάζεται το μυαλό για να ξεφύγει από τις σκοτούρες της καθημερινότητας; Και η μουσική είναι ο μοναδικός δρόμος ώστε να το πετύχεις.
