Αυτό είναι το νόημα του «Στο δρόμο». Τι μας λέει ο αφηγητής του, ο Σαλ Παραντάιζ; "Οι μόνοι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριόνται ή δεν λένε κοινότοπα πράγματα, αλλά που καίγονται, καίγονται, καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά.
Έτσι κάπως μας περιγράφει το αριστούργημα του ο Jack Kerouac, «Στο Δρόμο». Ένα βιβλίο που άνοιξε άλλους ορίζοντες στην Αμερικάνικη αλλά και παγκόσμια λογοτεχνία. Ένας συγγραφέας που χωρίς αυτόν το γράψιμο θα είχε παραμείνει μέσα στις πύλες της αριστοκρατίας και των προνομιούχων του κόσμου. Ο Jack Kerouac ήταν, είναι και θα είναι ο πιο αλήτης συγγραφέας που έχει βγάλει ποτέ η τέχνη της γραφής.
Ο Kerouac αναγνωρίζεται για τη μέθοδο της αυθόρμητης πρόζας. Από θεματικής πλευράς, το έργο του εκτείνεται σε πεδία όπως η Καθολική πνευματικότητα, η τζαζ, η ελευθεριότητα, ο Βουδισμός, τα ναρκωτικά, η φτώχεια και τα ταξίδια.
Είναι ένας άνθρωπος των δρόμων από την αρχή του. Η σελίδα πάντα ερχόταν σε δεύτερη μοίρα, γι’ αυτόν σημασία είχε η βιωμένη εμπειρία και τίποτε άλλο. Δεν ήταν ποτέ λογοτέχνης για την λογοτεχνία, ήταν ένας συγγραφέας της ζωής και του κόσμου. Του αληθινού κόσμου των φτωχών περιπατητών και αλητών των πόλεων.
Κατέστη διασημότητα του underground και, μαζί άλλους beat λογοτέχνες, ήταν ένας από τους προγόνους του κινήματος των χίπις, αν και παρέμεινε εχθρικός προς ορισμένα από τα πολιτικά ριζοσπαστικά στοιχεία του. Ο Kerouac μπορεί να ανακάλυψε ουσιαστικά τον χιπισμό, ποτέ όμως δεν συμπάθησε την ευκολία με την οποία οι χίπιδες αγκάλιαζαν τους πάντες. Του φαινόταν διπρόσωπο και εύκολο, χαζό και ανεξήγητο σχεδόν. Δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότεροι από τους χίπιδες του ’60 έγιναν τελικά οι γιάπηδες του ’80. Ο Jack είχε τελικά δίκιο...
Ο τρόπος που έγραφε ήταν εντελώς αυθόρμητος και πολλές φορές οι φίλοι του έπρεπε να του κάνουν edit τα βιβλία γιατί ο ίδιος δεν νοιαζόταν. Το μόνο που ήξερε ήταν να ζει τη ζωή ενός αλήτη, ενός ανθρώπου του δρόμου που είχε σαν σημαία του τις έντονες εμπειρίες.
Στη Νέα Υόρκη του 1944, θα γνωρίσει τους ανθρώπους που θα αλλάξουν τη ζωή του για πάντα: Τον William S. Burroughs και τον Allen Ginsberg, μαζί με τους οποίους θα αποτελέσει τον πυρήνα της Beatnik Γενιάς και τους οποίους θα συνδέσει μια στενή φιλία. Εμπνευσμένοι από τον Ρώσο μυθιστοριογράφο Dostoevsky, οι τρεις τους ελκύονταν από το περιθώριο και την εγκληματικότητα.
Το απόλυτο βιβλίο του κάθε περιπλανώμενου είναι φυσικά δικό του. Λέγεται «Στο Δρόμο» και είναι πραγματικά η βίβλος του κάθε επίδοξου beatnik.
Τον Απρίλιο του 1951, σε τρεις εβδομάδες, ο Kerouac έγραψε την πρώτη εκδοχή του βιβλίου δακτυλογραφημένη με μονό διάστημα, χωρίς παραγράφους, σε οκτώ φύλλα λεπτού χαρτιού ιχνογραφίας, τα οποία στη συνέχεια κόλλησε μεταξύ τους ώστε να σχηματίσουν ένα ρολό.
Το "ρολό" αποτελεί τη "χωρίς περικοπές" εκδοχή του αριστουργήματος του Kerouac -ακατέργαστο, άγριο και απροκάλυπτα σεξουαλικό, σε σχέση με την ξαναδουλεμένη εκδοχή που εκδόθηκε το 1957.
Το αρχικό χειρόγραφο είναι το πιο χαρακτηριστικό επίτευγμα του Kerouac - και ένα από τα σημαντικότερα, γνωστότερα και πιο προκλητικά τεκμήρια στην ιστορία της αμερικανικής λογοτεχνίας.
Έγραψε, ήπιε κι έζησε άπειρα σε ολόκληρη τη διαδρομή αυτή και πλέον θεωρείται σαν ένας από τους μάγιστρους της εναλλακτικής λογοτεχνίας.
Πέθανε σε ηλικία 47 χρονών από αιμορραγία του στομάχου, αναμενόμενο αποτέλεσμα μιας αργής αυτοκτονίας με αλκοόλ, στις 21 Οκτωβρίου 1969, τα ξημερώματα. Η κληρονομιά του θα μένει για πάντα και θα διδάσκει όλους τους επίδοξους εξερευνητές του αγνώστου των δρόμων.
