«Πήγα να τσιμπήσω την μπάλα και δεν ξέρω τι έγινε μετά. Κατέληξα στο χορτάρι, αλλά δε νομίζω πως ένιωσα επαφή. Ήταν δικό μου λάθος. Ζητώ συγγνώμη από τον διαιτητή και τους αντιπάλους». Κανονικά η απάντηση θα έπρεπε να είναι «χεστήκαμε για τη συγνώμη σου μικρέ θλιβερέ ποκοπίκο», αλλά επειδή δεν είμαστε τέτοιοι άνθρωποι και παίρνουμε απόσταση από τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς, μπορούμε απλά να πούμε ότι δεν μας νοιάζει η συγνώμη του Ραχίμ Στέρλινγκ. Δεν μας αφορά. Δεν μας κάνει να τον δούμε με καμία απολύτως συμπάθεια. Διότι έκανε αυτό:
Έχουμε δει κι έχουμε δει «θέατρα», αστειότητες, αθλιότητες, παραστάσεις υψηλού επιπέδου για να κερδίσει κάποιος ένα πέναλτι, μια αποβολή αντιπάλου, ένα οποιοδήποτε πλεονέκτημα σε ένα παιχνίδι. Αλλά τόσο γελοίο θέαμα σε τόσο υψηλό επίπεδο, σε ματς Τσάμπιονς Λιγκ, εγώ προσωπικά δεν θυμάμαι. Θυμίζω ότι το σκορ σ’ εκείνο το σημείο ήταν 1-0 και με το πέναλτι αυτό (ο Θεός να το κάνει), έγινε 2-0. Θυμίζω ότι το τελικό σκορ ήταν 6-0. Άρα; Άρα θα πει κάποιος «σιγά τα ωά, πολλά με λίγα το ματς, ένα μούφα πέναλτι σε πείραξε;» Πρώτον, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με τον κόπο και την προσπάθεια και την ελπίδα καμίας Σαχτάρ και καμίας άλλης ομάδας που προσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, ακόμα κι αν παίζει με τη Σίτι στην Αγγλία. Δεύτερον, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι μπορεί να γίνει σε ένα ματς που είναι στο 1-0, αν δεν βούταγε ο Άγγλος σφουγγαράς Στέρλινγκ για να κοροϊδέψει με τόσο χυδαίο και αναίσχυντο τρόπο τους διαιτητές. Μπορεί η Σαχτάρ να «έμενε» στο ματς, να ισοφάριζε, να νικούσε ή να έχανε με 6-1. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία – σημασία έχει αυτό το καραγκιοζιλίκι που έλαβε χώρα μπροστά σε τόσα εκατομμύρια μάτια, στο κορυφαίο – υποτίθεται – επίπεδο, όπως θέλει να λέγεται το Τσάμπιονς Λιγκ.
Ερώτηση πρώτη
Tόσοι διαιτητάδες, ο πρώτος, οι πλάγιοι, οι βοηθοί περιοχής, ο τέταρτος, ομαδική τύφλωση έπαθαν; Κανείς δεν πήρε χαμπάρι ότι κεραυνός χτύπησε το Στέλινγκ, το σφυρί του Θορ, ένα άγνωστο ενεργειακό πεδίο, μια απόκοσμη δύναμη που τον έριξε στο χορτάρι; Πού διάολο είχατε την προσοχή σας;
Ερώτηση δεύτερη
Μήπως, λέω, μήπως, αυτή η φάση είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να βάλουμε το VAR επειγόντως, A.S.A.P. που λεν’ και στο χωριό μου στο Τσάμπιονς Λιγκ, για να γλιτώσουμε από τέτοιες θλιβερές παραστάσεις;
Ερώτηση τρίτη
Ραχίμ Στέρλινγκ, εσύ που εκ του ασφαλούς βγήκες μετά το τέλος του ματς και ζήτησες συγνώμη, με την ομάδα σου να έχει κερδίσει 6-0, με αυτό το κερδισμένο πέναλτι και μια γκολάρα που πέτυχες μετά και ενδεχομένως ένιωσες ότι ξέπλυνες τη ντροπή, ξέρεις πόσο μάγκας θα γινόσουν αν εκείνη τη ρημάδα στιγμή που έπεσες στο χορτάρι σαν να σε πυροβόλησε ελεύθερος σκοπευτής, έπιανες το διαιτητή και του έλεγες ότι δεν ήταν πέναλτι; Θα λατρευόσουν σαν αγελάδα στην Ινδία – αλλά τέτοιο μοσχάρι που είσαι, πού να το καταλάβεις…
Ερώτηση τέταρτη
Κυρία ΟΥΕΦΑ μου, τι θα κάνεις για όλα αυτά τα φαινόμενα γελοιότητας; Μια σύσταση κι έξω από την πόρτα; Μια επίπληξη με ένα «να μην ξαναγίνει;» Θα ρίξεις ίσως κάποιο συμβολικό πρόστιμο; Ή θα κάνεις κάτι δραστικό, μπας και κοπούν όλα αυτά που καταστρέφουν το ποδόσφαιρο; Διότι αν έστω και ετεροχρονισμένα, με τη χρήση του βίντεο, αποφασίσεις ότι η τιμωρία για τόσο άθλια μονόπρακτα είναι 2-3 αγωνιστικές εκτός Τσάμπιονς Λιγκ ή 15-30 μέρες τιμωρίας απ’ όλες τις διοργανώσεις και σε περίπτωση υποτροπής διπλάσια ποινή, θα δεις για πότε σταματάνε κάτι τέτοιες βούτες. Κι αν επίσης μπει το VAR στη ζωή μας παντού και ταυτόχρονα δοθούν αυστηρές οδηγίες στους διαιτητές να βγάζουν την κόκκινη κάρτα σε όποιον «κλέβει» με τόσο απροκάλυπτο τρόπο, σε όποιον αλλοιώνει τόσο ξεδιάντροπα ένα παιχνίδι, τότε θα δεις επίσης πώς θα το σκέφτονται δυο και τρεις φορές οι πάσης φύσεως Στέρλινγκ πριν χυθούν σαν λουκουμάδες στο γρασίδι.
