Ατίθασα νιάτα

Η πρεμιέρα του Παναθηναϊκού στην Ξάνθη, μας «υποχρεώνει» να τον  κρίνουμε σαν «κανονική ομάδα» κι όχι να τον κοιτάμε με συμπάθεια ή λύπηση.

Η πρεμιέρα του Παναθηναϊκού στην Ξάνθη, μας «υποχρεώνει» να τον  κρίνουμε σαν «κανονική ομάδα» κι όχι να τον κοιτάμε με συμπάθεια ή λύπηση.

Εγώ προτείνω να πούμε μια και καλή τώρα όλα τα χωρατά γύρω από τον Μπουζούκη, να βγάλουμε το άχτι μας, να ξεδώσουμε, να ξεχαρμανιάσουμε, ώστε να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω. Έχουμε και λέμε: «το πιο γρήγορο Μπουζούκη», «Διπλοπενιές στα Πηγάδια», «Σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίμι», «Γεια σου Δώνη με το Μπουζούκη σου!», ας κάνουμε κι ένα μουσικό διάλειμμα και συνεχίζουμε αμέσως μετά:

 

Και τώρα που χαλαρώσαμε και ευθυμήσαμε, πάμε να μιλήσουμε για μπάλα, διότι η πρεμιέρα του ολοκαίνουργιου και νεανικού Παναθηναϊκού, της ομάδας που έφτιαξε ο Δώνης με το Νταμπίζα, μέσα από δεκάδες προβλήματα, περιορισμό μεταγραφών, μειωμένο μπάτζετ και διοικητική αβεβαιότητα, μας «υποχρεώνει» να μιλήσουμε για μπάλα. Να μην την αντιμετωπίσουμε με συμπάθεια ή λύπηση για όσα περνάει, να μην τη «σεβαστούμε» για το βάρος της φανέλας που κουβαλάει και τις δυσκολίες που περνάει μια τόσο ιστορική ομάδα, αλλά να την κρίνουμε σαν μια «κανονική ομάδα», σαν έναν «κανονικό Παναθηναϊκό», που κατέβηκε στο φετινό πρωτάθλημα για να παίξει μπάλα και όχι να κλαφτεί ή να ψάξει για δικαιολογίες. Και αυτό το πρώτο θετικό δείγμα, αυτή την πρεμιέρα που έφερε χαμόγελα, αυτή την εικόνα Ομάδας, σαφώς και την πιστώνεται ο Δώνης.

 

giorgos donis 5701

 

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε σε μια έδρα παραδοσιακά δύσκολη, κόντρα σε μια ομάδα παραδοσιακά αξιόμαχη, έχοντας -6 βαθμούς στην πλάτη, χωρίς φορ ούτε για δείγμα στη 18άδα και με διάφορους παίκτες που έπεσαν στα βαθιά όχι απλά για να επιπλεύσουν, αλλά για να κολυμπήσουν σαν το Θορπ. Κι αν για τη μεσοαμυντική λειτουργία γνωρίζαμε πάνω – κάτω τι να περιμένουμε, αφού όλοι οι παίκτες – πλην Πούγγουρα – ήταν και πέρυσι στον Παναθηναϊκό, από τη μέση και μπροστά ένα μεγάλο ερωτηματικό σχηματίστηκε πάνω από τις τηλεοράσεις μας: Μπουζούκης και Χατζηγιοβάννης στα άκρα, Μουνιέ στην κορυφή. Και ο Δώνης με τον Κουρμπέλη να είναι επιφορτισμένοι και με τον έλεγχο της μεσαίας γραμμής και με την προσπάθεια ανάπτυξης και δημιουργίας.

 

4b16983d38546da5c125cb4d6834ae43 XL

 

Τελικά, κόντρες σε όλες τις «μοιρολογίστρες», τις «Κασσάνδρες», τις «κλαίουσες ιτιές» και τις «κακές πεθερές», ο Παναθηναϊκός λειτούργησε και μεσοαμυντικά και μεσοεπιθετικά. Όχι φυσικά για να «θαμπώσει», αλλά για να κερδίσει καθαρά και ξάστερα, χωρίς να «κλέψει» τους βαθμούς. Είχε αρχή, μέση και τέλος σαν ομάδα, είχε ρόλους και αυτοματισμούς, είχε φρεσκάδα και τρεξίματα, είχε νιάτα και ενθουσιασμό, είχε κάθετες μπαλιές και αλλαγές παιχνιδιού από τη μια πτέρυγα στην άλλη, είχε σχεδόν όλες τις κλασσικές ευκαιρίες του αγώνα. Τι δεν είχε; Λίγη προσοχή από τους διαιτητάς (sic) στη φάση που ο Παναθηναϊκός ζητάει το πέναλτι και φορ, έναν παίκτη που να μπορεί να τελειώσει μια στις δυο φάσεις που θα βρει τη μπάλα εκεί που πρέπει – αν τον είχε, ίσως είχε «καθαρίσει» το παιχνίδι από πολύ νωρίτερα.   

Προσοχή όμως! Η νίκη στην Ξάνθη δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια νίκη και 3 βαθμοί, που απλά «ξεχρέωσαν» τους μισούς από τους 6 βαθμούς της τιμωρίας. Και μέχρι εκεί. Μια χαρά νίκη για να φτιάξει την ψυχολογία εντός της ομάδας, για να χαμογελάσουν λίγο οι πικραμένοι φίλοι της ομάδας, για να πιστέψουν όλοι λίγο παραπάνω στο πρότζεκτ που έμοιαζε προβληματικό. Το παιχνίδι της 2ης αγωνιστικής, εκτιμώ ότι θα είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ αυτό της πρεμιέρας, διότι θα είναι στο «ψυχρό» ΟΑΚΑ και όχι στη «φιλόξενη» Λεωφόρο, απέναντι σε μια ομάδα όπως η Λαμία που ξέρει να αμύνεται όσο ελάχιστες και με προσδοκίες (από τον κόσμο αλλά και από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές) για ανάλογη ή και καλύτερη συνέχεια με αυτή της πρεμιέρας. Και ξέρουμε όλοι καλά πόσο ευμετάβλητη είναι η ψυχολογία ενός πιτσιρικά: όσο εύκολα υπερ-ενθουσιάζεται από ένα καλό απόγευμα, τόσο εύκολα μπορεί να καταποντιστεί η διάθεσή του από μια «στραβή».



©2016-2024 Ratpack.gr - All rights reserved