Υπερεκτιμήσαμε τις δυνατότητες μας. Κλασσικά πράγματα ως Έλληνες. Η Εθνική Τουρκίας κατέβηκε πιο διαβασμένη και πιο έτοιμη στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ, σε αντίθεση μ’ εμάς που απλώς κάναμε μία βόλτα από το παρκέ, λες και βγήκαμε για brunch στην Κυψέλη. Από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι το τέλος έκανε ένα μπασκετικό μπούλινγκ στην “επίσημη αγαπημένη”, με τον Εργκίν Αταμάν, τακτικά, να δένει κόμπο τον Βασίλη Σπανούλη. Ανεξαρτήτως του κλίματος που δημιουργείται πάντα πριν από τέτοιες αναμετρήσεις, καθρέφτης είναι μόνο το γήπεδο. Όλα τα υπόλοιπα είναι αφηγήματα. Η Εθνική Τουρκίας είναι μία εξαιρετική ομάδα που ο μεγάλος στόχος της είναι να πάρει για πρώτη φορά το χρυσό. Αυτό είναι εμφανές καθόλη τη διάρκεια της διοργάνωσης και μόνο αν είναι εμμονικός ή άσχετος από το άθλημα, δεν μπορείς να το δεις καθαρά.
Οι Τούρκοι έχουν ένα θρύλο του τουρκικού μπάσκετ στη διοίκηση, όπως ο Χέντο Τούρκογλου, τον πιο επιτυχημένο προπονητή στην Ευρώπη (βάση τίτλων) στον πάγκο και ένα εξαιρετικό ρόστερ. Όχι μόνο σε θέμα ποιότητας αλλά και στο πόσο σωστά δομημένο είναι. Την Κυριακή έχουν μπροστά τους τη μεγαλύτερη πρόκληση της ιστορίας τους και θα πρέπει να υπερκεράσουν το εμπόδιο του φαβορί του τουρνουά, Γερμανίας. Ωστόσο, αυτά είναι δικά τους θέματα.
Ας μιλήσουμε για τα δικά μας. Το ρόστερ της Εθνικής δεν ήταν για χρυσό μετάλλιο. Ένας megastar του παγκοσμίου μπάσκετ όπως ο Γιάννης, ένας ηγέτης όπως ο Κώστας Σλούκας και μετά το χάος. Φιλότιμα παιδιά αλλά ρολίστες. Υπό αυτές τις συνθήκες, ακόμη και το χάλκινο είναι υπέρβαση, αν σκεφτείς τις ομάδες από την αρχή της διοργάνωσης. Το να είσαι στο βάθρο ενώ Σερβία, Γαλλία και Ισπανία έχουν χαιρετήσει από νωρίς, δεν το λες και μικρό πράγμα. Ταυτόχρονα είναι μία ιστορική ευκαιρία για τον Greek Freak και τον Κώστα Σλούκα να κατακτήσουν ένα μετάλλιο σε εθνικό επίπεδο. Θα είναι ένα τεράστιο κρίμα γι’ αυτά τα δύο σπουδαία παιδιά, που δίνουν την ψυχή τους για το ενθόσημο, να μην έχουν στο πλούσιο παλμαρέ τους μία επιτυχία με τη “γαλανόλευκη”.
Αντικειμενικά, ο μικρός τελικός με τη Φινλανδία είναι ο μεγάλος στόχος της Εθνικής και το ταβάνι της σε αυτό το Ευρωμπάσκετ. Το τεχνικό τιμ και οι παίκτες το γνωρίζουν. Θα καθαρίσουν το μυαλό τους και θα μπουν στο παρκέ σαν να παίζουν στον μεγάλο τελικό. Διότι εδώ δε διακυβεύεται μόνο το γόητρο αλλά και ένα μετάλλιο στο στήθος. Ένα μετάλλιο που το αξίζουν, περισσότερο απ’ όλους, ο Κώστας Σλούκας και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο.
