Στη συζήτησή μας με τον Γιώργο Πομάσκι που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Μάρτιο, ο πιο επιτυχημένος προπονητής στίβου στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, εμφανίστηκε δυσάρεστα ξεκάθαρος: “Θα σας στεναχωρήσω αλλά δεν υπάρχουν νέοι Τεντόγλου και Καραλής”. Όσο και αν πονάει αυτή η παραδοχή, αποτελεί μία σκληρή πραγματικότητα που την βλέπουμε δια γυμνού οφθαλμού στον στίβο. Ωστόσο αποτελεί μία χρυσή ευκαιρία ώστε να εκτιμήσουμε αυτά τα δύο παιδιά, όσο ακόμη τα βλέπουμε να συλλέγουν το ένα μετάλλιο πίσω από το άλλο. Την ίδια στιγμή, ο Πομάσκι εξέφρασε τη σιγουριά του πως ο Μανόλο θα σημειώσει ένα μεγάλο ρεκόρ και θα κοντράρει το φαινόμενο Άρμαντ Ντουπλάντις. Δικαιώθηκε. Τι πιο σύνηθες θα πει κανείς.
Και λίγους μήνες αργότερα, στο Diamond League της Λωζάνης, ο Έλληνας άλτης φτάνει στην κορυφή -οκ δε συμμετείχε ο Μόντο Ντουπλάντις αλλά και πάλι δεν είναι μικρή επιτυχία- για πρώτη φορά στην καριέρα του στη δημοφιλή σειρά αγώνων. Αλλά δεν είναι μόνο η νίκη. Είναι το γεγονός πως τα κατάφερε υπό δύσκολες συνθήκες, με βροχή και ψυχρό καιρό, σ’ ένα street event στο κέντρο της πόλης και όχι σε στάδιο.
Αλλά στα δικά μου μάτια δεν είναι ούτε νίκη, ούτε οι συνθήκες. Είναι το γεγονός πως πλέον έχει καθιερωθεί πάνω από τα 6 μέτρα, καθώς είναι ο δέκατος αγώνας στη φετινή σεζόν και ο ενδέκατος της καριέρας του που ο ίδιος ξεπερνά τα 6 μέτρα. Μία επίδοση που του δίνει μία θέση στους μύθους του αθλήματος και αν συνεχίσει με τους ίδιους ρυθμούς, θα υπερβεί την επίδοση του ιπτάμενου Γάλλου, Ρενό Λαβιλενί, που έχει στην καριέρα του 22 άλματα από 6 μέτρα και πάνω και πιθανότατα θα απειλήσει και τον θρυλικό Σεργκέι Μπούμπκα, που έχει 46. Ο κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του και είναι θέμα χρόνου να υπερβεί τα 6.10 μέτρα.
Αδιανόητα πράγματα για τον Έλληνα πρωταθλητή. Ένα παιδί που αν δεν είχε πέσει πάνω στην χρυσή εποχή του Ντουπλάντις θα έφερνε χρυσά ολυμπιακά, παγκόσμια, ευρωπαϊκά μετάλλια. Θα έμπαινε στην ίδια κατηγορία με τον κολλητό του, Μίλτο Τεντόγλου, ένας μύθος των μύθων.
Ενδεχομένως στην Ελλάδα να μην έχουμε καταλάβει για το τι αθλητή έχουμε. Δεν είναι απλώς πρωταθλητής. Στο εξωτερικό τον αντιμετωπίζουν ως star. Γνωρίζουν τα πάντα για τη ζωή του, τον αποθεώνουν, βγάζουν selfies μαζί του. Όπως συμβαίνει με τους superstars του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ, του τένις και της F1, ο Μανόλο αποτελεί τη βιτρίνα του ελληνικού κλασικού αθλητισμού. Ένα παιδί που δεν τα βρήκε όλα έτοιμα στη ζωή του, που κάποιος ανεκδιήγητος τύπος που δήλωνε προπονητής κόντεψε να του κόψει την επαφή με τον αθλητισμό, που παλεύει με την κατάθλιψη αλλά πάντα βρίσκει τη δύναμη να επιστρέψει εκεί που πραγματικά ανήκει: Στο φως και στην κορυφή. Fly Manolo, Fly.
