Η αλήθεια είναι ότι μας ξάφνιασε όλους. Ή έστω τους περισσότερους. Διότι δεν πιστεύω πως υπήρχαν αρκετοί αισιόδοξοι που θα θεωρούσαν ότι ο Παναθηναϊκός θα μπει στο Άιμπροξ με την αυτοπεποίθηση της καλύτερης ομάδας και θα κάνει το -σχεδόν- τέλειο ματς στο πρώτο ημίχρονο. Ο Ρούι Βιτόρια είχε στήσει αριστοτεχνικά τους “πράσινους” και το μόνο που έλειψε από το “τριφύλλι” ήταν το γκολ. Η αστοχία -ειδικά- του Φίλιπ Τζούρισιτς και του Φακούντο Πελίστρι στέρησε από τον Παναθηναϊκό αυτό που τόσο άξιζε και είχε ανάγκη. Αλλά όταν σε ματς τόσο υψηλών απαιτήσεων χάνεις την μία ευκαιρία πίσω από την άλλη, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Θα αισθανθείς στο πετσί σου την κατάρα του άγραφου νόμου του ποδοσφαίρου και θα βρεθείς με την πλάτη στον τοίχο.
Ο Παναθηναϊκός πληρώνει τη γενικότερη αστοχία του και όχι μόνο τη δυστοκία στο γκολ. Αυτό είναι θέμα ημέρας και ψυχολογίας. Κάποτε θα μπει, κάποτε όχι. Κάποτε η μπάλα θα πάει στο πλεκτό, κάποτε στο δοκάρι και έξω. Ωστόσο το να κατεβαίνεις σε προκριματικά Champions League και οι 3 πρώτες σου αλλαγές να είναι οι Κώτσιρας, Μαντσίνι, Σφιντέρσκι, τότε είναι εύκολα αντιληπτό πως το ταβάνι σου είναι συγκεκριμένο και όχι τόσο υψηλό όσο απαιτείται. Όταν έχεις στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος, του Κυπέλλου και το να πας όσο πιο μακριά γίνεται στην Ευρώπη, τότε οφείλεις να έχεις παίκτες που να μπορούν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις.
Οι backup λύσεις σου πρέπει να είναι ποδοσφαιριστές που θα καλύπτουν το κενό του υποτιθέμενου βασικού. Θα έρθουν τραυματισμοί, θα έρθουν τιμωρίες (καλή ώρα η αποβολή του Βαγιαννίδη και η απουσία του στον επαναληπτικό με την Ρέιντζερς), θα έρθουν ντεφορμαρίσματα. Ο Παναθηναϊκός πίσω από τον Τζούρισιτς έχει τον Μαντσίνι, πίσω από τον Βαγιαννίδη έχει τον Κώτσιρα, πίσω από τον Μπακασέτα έχει τον… κανέναν και πίσω από τον Ιωαννίδη έχει τον Σφιντέρσκι. Δε θα έπρεπε να έχει κλείσει έναν… Ουναΐ; Ρητορικό το ερώτημα.
Και επειδή η κουβέντα πήγε στον Φώτη Ιωαννίδη, από χθες διακρίνω μία επίθεση στο πρόσωπό του. Ότι έφταιγε εκείνος για την ήττα στη Γλασκώβη, πως δεν πατούσε περιοχή, πως ήταν σαν να παίζουμε με 10, πως γι’ ακόμη μία φορά φταίει η Ελένη Βουλγαράκη που ο Τζούρισιτς δεν κατάφερε να βάλει την μπάλα στο πλεκτό. Λες και εκείνη ασχολείται με τον σχεδιασμό και όχι ο τεχνικός διευθυντής. Υπερτερεί η λογική στον πλανήτη ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό.
Οι “πράσινοι”, χθες, δεν έχασαν από τον Φώτη Ιωαννίδη. Ο αρχηγός του “τριφυλλιού” έκανε μια χαρά ματς. Έκανε ότι του ζητήθηκε από τον προπονητή. Κατέβαινε μέχρι τη σέντρα, πάλευε με τα στόπερ και έσπαγε την μπάλα στα εξτρέμ. Αν οι φίλοι του Παναθηναϊκού ψάχνουν κάποιον που να κουβαλάει την μπάλα, να έχει ταχύτητα, δύναμη, τεχνική, να σκοράρει και με τα πόδια, με το κεφάλι, να κάνει χατ-τρικ, τότε θα πρέπει να εφεύρουν μία χρονομηχανή και να μεταφέρουν στο 2025 τον Μάρκους Μπεργκ.
Στο ερώτημα αν είναι ο Φώτης Ιωαννίδης ο βασικός σέντερ φορ που θα οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στη Γη της Επαγγελίας, η απάντηση είναι πως ενδεχομένως όχι. Αλλά αυτή τη στιγμή, αποτελεί τον πληρέστερο και πιο αξιόπιστο επιθετικό του “τριφυλλιού”. Και για την ήττα στη Γλασκώβη, δεν ευθύνεται ο ίδιος. Αλλά οι γενικότερες αστοχίες της ομάδας.
