Υπήρξε μια εποχή που το γαλλικό ποδόσφαιρο δεν ήταν ακόμη instagrammable. Δεν είχε Νεϊμάρ, ούτε Mbappé, ούτε καν κραυγαλέες μεταγραφές με τατουάζ και πλατινένιες βαλίτσες. Υπήρχε όμως η Λιόν. Μια ομάδα που έμοιαζε με καλοκουρδισμένο ελβετικό ρολόι, αλλά φορούσε γαλλικό αέρα και έπαιζε με σεβασμό και μαγεία. Μια ομάδα που κατάφερε να μας κάνει να κοιτάμε κάθε Κυριακή τα στιγμιότυπα του Téléfoot, να μαθαίνουμε να προφέρουμε σωστά το «Juninho Pernambucano» και να περιμένουμε τη μεγάλη ομάδα που θα κλείσει τον Καρίμ Μπενζεμά.
Και τώρα; «Σεισμός» στο Σαμπιονά
Η Λιόν υποβιβάζεται. Όχι γιατί δεν ήταν καλή στο γήπεδο, αλλά γιατί κάποιοι ήταν κακοί στα Excel. Μια ολόκληρη ιστορία ποδοσφαιρικής ομορφιάς, χτισμένη με επιμονή, πειθαρχία και βραζιλιάνικο ταλέντο, καταρρέει από οικονομική κακοδιαχείριση και χρέη που αγγίζουν τα 200 εκατομμύρια ευρώ.
? OFFICIAL: Olympique Lyon have been relegated to Ligue 2.
— Fabrizio Romano (@FabrizioRomano) June 24, 2025
The club has the possibility to appeal the decision. pic.twitter.com/T4UKbqYQBV
Η αλήθεια είναι σκληρή: η Λιόν ανήκει πλέον στο αρχείο των αναμνήσεων, εκεί που βάζουμε τους πρώτους μας έρωτες, τα πρώτα ποτά και τους παίκτες που δεν έβαζαν γκολ επειδή το ήθελε το TikTok, αλλά επειδή το ήθελε η φανέλα. Και αν υπάρχει ένα πράγμα που θυμόμαστε από αυτή την ομάδα, είναι το πώς μάθαμε να αγαπάμε κάτι που δεν ήταν ούτε ελληνικό, ούτε δημοφιλές: το γαλλικό ποδόσφαιρο.
Γιατί η Λιόν δεν ήταν απλώς μια ομάδα. Ήταν ένα σχολείο. Ήταν ο Κρις με τη μανία του να βγαίνει πρώτος στην μπάλα. Ο Γκοβού -πριν έρθει στον Παναθηναϊκό- που δεν θα έμπαινε ποτέ σε λίστα με τους πιο fit παίκτες αλλά θα σου έκανε τη ζημιά. Ο Μπενζεμά, πριν τον πάρει η Μαδρίτη και τον κάνει βασιλιά ή ο Φρεντ που ακόμα και τότε ήταν χασογκόλης αλλά τα παστέλωνε. Και φυσικά, ο Ζουνίνιο, που έκανε τις εκτελέσεις φάουλ να μοιάζουν με επιστήμη και ταυτόχρονα με τέχνη. Αν ο Da Vinci έπαιζε ποδόσφαιρο, έτσι θα εκτελούσε τα φάουλ του.
Η πτώση της Λιόν μάς γεμίζει με μελαγχολία, αλλά όχι μοιρολατρία. Γιατί όσοι μεγαλώσαμε με αυτή την ομάδα, ξέρουμε ότι ο υποβιβασμός δεν είναι το τέλος. Είναι απλώς μια υπενθύμιση ότι το ποδόσφαιρο, πριν γίνει content, ήταν συναίσθημα. Και ότι κάποιοι σύλλογοι, ακόμη κι όταν πέφτουν, μένουν στην κορυφή του μυαλού μας.
Μπορεί η Παρί να έχει τα φώτα και τα λεφτά. Η Λιόν, όμως, θα έχει πάντα την ψυχή, όπως και το παρακάτω άλμπουμ γεμάτο νοσταλγία που σας ετοιμάσαμε:
