Το βράδυ που η Μπαρτσελόνα βγήκε από ένα ξεχασμένο AMIGA

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΗΣ

Από το Playstation γυρίσαμε στην εποχή των 8-bit.

Μία μέρα πριν ανακοινώθηκε πως ο Τιάγκο Σίλβα δεν θα αγωνιζόταν στο ματς με την Μπαρτσελόνα. Πέντε μέρες πριν ο Παρί, που φέτος ζορίζεται όσο ποτέ άλλοτε στο φετινό γαλλικό πρωτάθλημα, έχασε από την Γκινγκάμπ με 2-1. Μια ολόκληρη καριέρα πριν ο Ουνάι Έμερι είχε αντιμετωπίσει 23 φορές την Μπαρτσελόνα και την είχε νικήσει μόλις μία.

Και το σκορ έγραψε όσα λέει ο Αλέφαντος συν ένα. 4-0. Στο τυλίγουν, το παίρνεις και έχει κάνα δίωρο να το χωνέψεις, όσο διαρκεί περίπου η πτήση από Παρίσι-Βαρκελώνη.

Βαρύ, αλλά και το 3-1 από τη Σίτυ μέσα στο Etihad Stadium με ανατροπή ήταν εξίσου βαρύ. Τέσσερα είχαν πέσει και πριν τέσσερα χρόνια, στον ημιτελικό με την Μπάγερν.

Μπορεί κανείς να μην περίμενε το χθεσινό, αλλά κάπου μέσα σου το είχες δει το έργο. Ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, η Μπαρτσελόνα δεν θα είναι αυτό που μάθαμε ότι είναι. Χθες το βράδυ, παρακολουθήσαμε μπροστά στα μάτια μας αυτή την υποψία να παίρνει σάρκα και οστά: το τέλος μια εποχής γράφτηκε στο Παρίσι. Ήδη η Μπαρτσελόνα του «MSN» ήταν απλώς μία πάρα πολύ καλή ομάδα. Επαρκές για να κατακτήσεις το Τσάμπιονς Λιγκ και να πρωταγωνιστείς, τάξεις μεγέθους κατώτερο όμως από το αυτό την ομάδα ορόσημο του Γκουραντιόλα.

Πλέον είναι μια καλή ομάδα που δεν τη φοβάται και κανείς. Η Παρί μπήκε με γκάζια και δεν ξεκόλλησε το πόδι της από εκεί. Περίμενες ότι κάποια στιγμή θα το άφηνε, δεν το έκανε.

REUTERS BARCA

Το χθεσινό ματς ήταν λες και αποφάσισε να παίξει Playstation ο Θεός και να διαλέξει την Παρί. Αλλά δεν εμεινε εκεί. Ήταν σαν να έπαιρνε την Παρί και να έδινε σε έναν πεντάχρονο την Μπαρτσελόνα, να του έδενε τα μάτια με μια κορδέλα, να το γύριζε τέσσερις πέντε φορές γύρω από τον εαυτό του και να του έταζε σοκολάτα αν έχανε.

Η διαφορά των δύο ομάδων ήταν σαν κατέβαινα στο ρινκγ να αντιμετωπίσω τον Μοχάμεντ Άλι. 'Η, για να μείνω στα ποδοσφαιρικά, η Μπαρτσελόνα θύμισε εκείνες τις εμφανίσεις που κάνεις με τους κολλητούς στο 5x5, αφού πρώτα έχετε πάει για ούζα και έχετε συμπηρώσει ομάδα φωνάζοντας τελευταία στιγμή εκείνον τον τύπο που ήταν γνωστός γνωστόυ και δεν βρίσκατε άλλον, αλλά κάποις σαν είπε ότι τρέχει, και ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά σας τύπος 120 κιλά.

Θα ήταν αδικία όμως να αποδώσουμε το αποτέλεσμα στην τύχη. Ο Ντι Μαρία έκανε μια συγκλονιστική εμφάνιση, αυτές που, η αλήθεια είναι ότι, συνηθίζει μεν, σε παιχνίδια που δεν μετράνε δε. Το χθεσινό μετρούσε. Και αν υπολογίσεις και την παρουσία του στην εθνική Αργεντινή καταλαβαίνεις ότι πλέον στα 29 του δείχνει έτοιμος να ξεπεράσει αυτό το κλασικό «καλός, ναι, ο Ντι Μαρία, αλλά πού να σε πάει;».

GettyImages Barca

Ο Βεράτι έδειξε γιατί είναι το καλύτερο χαφ στη θέση του τα τελευταία δύο χρόνια. Στο δεύτερο γκολ, κουβαλάει την μπάλα, εκμεταλλεύεται τα στρέμματα που του είχαν αφήσει και την κατάλληλη στιγμή δίνει στον Ντράξλερ.

Ο Καβάνι, μετά την αποχώρηση του Ιμπραϊμοβιτς, έχει απελευθερωθεί και θυμίζει επιτέλους εκείνο τον Καβάνι που έκανε το Σαν Πάολο στη Νάπολι να τρελαίνεται για πάρτη του. Μία που βρέθηκε η μπάλα στο πόδι του, μία που εκτέλεσε με αυτό το ευθύοβολο ξερό σουτ που μοιάζει σαν το έχει μάθει από τον Φορλαν. Έχει σημειώσει ήδη 34 γκολ τη φετινή σεζόν και συνεχίζει.

Και μιας και πιάσαμε τον Ζλάταν. Πώς να ένιωσε άραγε όταν έμαθε ότι η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή βραδιά έγινε χωρίς αυτόν. Μάλλον τίποτα. Μάλλον δεν θα το έχει μάθει ακόμα. Και όταν ερωτηθεί θα απαντήσει: «θα τους έριχνα μόνος μου πέντε».