Τρίτη βράδυ και κατηφορίζω προς το Σύνταγμα και συγκεκριμένα στο θέατρο Τζένη Καρέζη. Πρόκειται για ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια μέσα στην πόλη, εκεί που βρίσκεται συγκεντρωμένη η αστική ομορφιά. Και θαυμάζοντας την αστική ομορφιά της Αθήνας, έφτασα έξω από το θέατρο για να παρακολουθήσω την παράσταση «Τα 39 σκαλοπάτια». Η πρώτη εικόνα που βλέπω είναι πολύ κόσμος έξω από το θέατρο και όντως μόλις μπήκα μέσα κατάλαβα ότι το θέατρο ήταν κατάμεστο, δεν θυμάμαι καμία άδεια θέση. Και αυτό έχει μια ιδιαίτερη σημασία αν σκεφτείς ειδικά ότι ήταν καθημερινή. Η παράσταση ξεκίνησε στις 9 ακριβώς.
Η σκηνή ήταν έτοιμη και μέσα στη διάρκεια της μιάμιση ώρας που διαρκεί η παράσταση θα αλλάξει πολλές φορές με τους ηθοποιούς να είναι σε εγρήγορση και να αλλάζουν και εκείνοι ρόλους και να μεταμορφώνονται σε άλλους χαρακτήρες με δεξιοτεχνία. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι η δράση των πρωταγωνιστών δεν περιορίζεται στη σκηνή, αλλά με ευρηματικούς τρόπους γίνονται κομμάτι του κοινού. Μιάμιση ώρα παράστασης που διακρίνεται από έξυπνο χιούμορ, μυστήριο, μεταφορά σε πολλαπλές τοποθεσίες και ρομαντισμό. Ένα κράμα κωμωδίας και μυστηρίου. Το καστ αποτελείται από τέσσερις ηθοποιούς: Μάκης Παπαδημητρίου, Γρηγορία Μεθενίτη, Γιάννης Λατουσάκης και Παναγιώτης Γουρζουλίδης. Η εξέλιξη της υπόθεσης σε κρατά σε εγρήγορση χωρίς φλυαρίες έχοντας όχημα την απλότητα.
Ένα από τα αξιοσημείωτα σημεία της παράστασης ήταν όταν μέσα από τη δράση του έργου, οι ηθοποιοί έρχονται κοντά στους θεατές και είναι σαν γινόμαστε όλοι μαζί κοινωνοί στο έργο χωρίς ωστόσο να γινόμαστε. Επίσης, τα σκηνικά που εναλλάσονται σε χρόνο dt, επισημαίνουν ότι ο μινιμαλισμός είναι ο πιο δημιουργικός τρόπος έκφρασης. Η φυσικότητα και η κωμικότητα του Παπαδημητρίου είναι από τα κυρίαρχα στοιχεία του έργου, που συνυφαίνονται με τους υπόλοιπους χαρακτήρες του έργου.
Η προσγειωμένη πραγματικότητα του Μάκη Παπαδημητρίου
Για την παράσταση
Πρόκειται για θρίλερ κατασκοπείας με μία γενναία δόση κωμωδίας στο στιλ των Monty Python, σε σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου. Είναι διασκευή από τον Patrick Barlow, που βασίζεται στο μυθιστόρημα του 1915, του John Buchan, και την ταινία του 1935, του Alfred Hitchcock. Ο πρωταγωνιστής Richard Hannay, είναι ένας μοναχικός άνδρας με μια μάλλον βαρετή ζωή, όπου βρίσκεται ξαφνικά μπλεγμένος σε ένα πολύπλοκο σχέδιο κατασκοπείας, ρομαντισμού και θανατηφόρων μυστικών. Και με αυτόν τον τρόπο ξεκινά ένα ταξίδι στο μυστήριο.
Συρανό: Eίδαμε ένα από τα διασημότερα ρομαντικά δράματα του θεάτρου
Ανάμεσα στα άλλα το σημείωμα του σκηνοθέτη αναφέρει: «Η ομορφιά αυτού του έργου δεν έγκειται μόνο στις γρήγορες σκηνές καταδίωξης ή στον συναρπαστικό ιστό που υφαίνουν χαρακτήρες και καταστάσεις. Έγκειται στη μαγεία του θεάτρου. Αυτό το έργο μας προκαλεί να επεκτείνουμε τη φαντασία μας, να δούμε ένα τρένο σε μερικά μπαούλα, ή μια σκηνή διαφυγής πάνω από μια γέφυρα στην σκάλα του θεάτρου. Είναι ένας φόρος τιμής στις ημέρες μιας κλασικότερης αφήγησης, όπου τα λίγα σκηνικά και η δύναμη των λέξεων μπορούν να δημιουργήσουν μια αξέχαστη ζωντανή και πολύ κωμική εικόνα. Στην παράστασή μας, στοχεύσαμε στην ενίσχυση της αίσθησης του παιχνιδιού. Οι γρήγορες αλλαγές χαρακτήρων, η φυσική κωμωδία και η ανεπιφύλακτη αγάπη για το θέατρο είναι όλα κεντρικά στο όραμά μας. Θέλουμε το κοινό να μην παρακολουθεί απλώς μια παράσταση, αλλά να ζει τη χαρά της δημιουργίας, να γελά με τις “ανοησίες” και να θαυμάζει την εφευρετικότητα» .
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα, Τρίτη και Σάββατο στο Θέατρο «Τζένη Καρέζη», Ακαδημίας 3
