LinkedIn: «Πώς κατάφερα να βγω περισσότερα ραντεβού από ότι στο Tinder»

Ο Αντρέας Περιστέρης θα σου αποδείξει ότι τα μεγαλύτερα «αρπακτικά» έχουν corporate χαρακτήρα.

Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί είναι κακό να ασχολείσαι με dating apps εν έτει 2021. Ένα Instagram είχα τόσα χρόνια όπου με είχαν εκπαιδεύσει ως επαγγελματία «liker» με την προοπτική να αποκτήσω περισσότερες συμπάθειες, ωστόσο περισσότερο λιγούρης αποδείχτηκα παρά αξιόλογη περσόνα. Τουλάχιστον για τις κοπέλες που είναι του στυλ μου. Έπειτα δοκίμασα την τύχη μου στο Tinder και η αλήθεια είναι ότι στην αρχή τρελάθηκα με τη «Δεξιά Αρχή» (όχι την πολιτική), δηλαδή το Swipe Right ωστόσο κάποια στιγμή κουράστηκα -σχεδόν πιάστηκα- και το εγκατέλειψα.

 

 

Για να μην φλυαρώ, μόλις 2 «ματσαρίσματα», 2 ραντεβού, 50% επιτυχία. Θα μου πεις καλό είναι το ποσοστό αλλά όταν το δείγμα είναι τόσο μικρό, δεν έχει νόημα. Σαν να σούταρα δύο φορές από το τρίποντο στην καριέρα μου, να έβαλα 1/2, να το έκοψα και να υπερηφανεύομαι ότι είμαι καλύτερος σουτέρ από τον Steph Curry. Καταλαβαίνεις πού το πάω.

Το σκέφτηκα από εδώ, άκουσα κάποιες άλλες γνώμες από εκεί και κατέληξα στο εξής: Όλοι κράζουν τα dating apps αλλά άπαξ και ρίξεις μια πιο προσεκτική ματιά οι περισσότεροι έχουν Tinder ή Badoo και ασχολούνται με τις ώρες. Από τη στιγμή που δεν με πήγαινε όμως αποφάσισα να αποτραβηχτώ.

Και κάπου εκεί ήρθε το LinkedIn στη ζωή μου. Είχε έρθει πολύ νωρίτερα δηλαδή, αλλά τότε εξυπηρετούσε αποκλειστικά εργασιακούς σκοπούς. Για μένα πλέον είναι ο παράδεισος του «ματσαρίσματος».

 

«Efi wants to connect with you»

Βάζω Έφη, τιμής ένεκεν του πρώτου μου date από το LinkedIn, το κορίτσι που μου έδειξε τη λαμπρή αλήθεια πίσω από το επαγγελματικό στέκι του διαδικτύου που σε περιμένει σαν μπαρ γεμάτο ραντεβού, απλώς με την πρόφαση ότι πρόκειται για interview. Δεν ξέρω αν κάποια στιγμή στο LinkedIn θα παραδεχτούν ότι πρόκειται για κρυφό dating app, αλλά άμα φτιάξουν ειδικό section όπου μπορείς να βγεις ραντεβού τότε πρέπει να ονομάσουν την επιλογή ως «interview» μπας και κρατηθεί ο corporate χαρακτήρας.

 

 

Θυμάμαι τότε που έψαχνα κάτι έξτρα σαν επάγγελμα και εκείνη ως manager του HR μου έστειλε μήνυμα ότι ενδιαφέται για τις υπηρεσίες και να της στείλω CV. Μου τα έγραφε στα αγγλικά κιόλας για να φαίνεται πιο ψαρωτικό -αν και ανακάλυψα ότι δούλευε σε ξένη εταιρία- αλλά τα μέιλ που ανταλλάξαμε φαίνονταν εντελώς επαγγελματικά.

Αυτά σταμάτησαν όταν έπρεπε να περάσω από interview. Εκεί είναι που έσκασε και η πρόταση. «Θες να σε προετοιμάσω;» και ανταλλάξαμε τηλέφωνα. Σαν να το έβλεπα να έρχεται, λες και πρόκειται για ταινία του Παπακαλιάτη όπου γνωρίζεστε τυχαία στο δρόμο, αναπτύσσετε ένταση επειδή κάποιος έριξε καφέ πάνω στον άλλον, στο τέλος της βραδιάς καταλήγετε γυμνοί σε ένα μυστήριο κατάλυμμα αλλά ο έρωτας δεν μπορεί να συνεχιστεί γιατί είναι ξαδέρφη της πρώην σου, ή αδερφή του κολλητού σου.

 

 

Για να επιστρέψω στο θέμα μας, το ραντεβού πραγματοποιήθηκε σε ένα από αυτά τα μέρη που πηγαίνει ο περισσότερος κόσμος μετά τη δουλειά για post work drink – στο Μαρούσι για όσους μπορούν να καταλάβουν – και καθίσαμε για καφέ. Την έβλεπα πώς με κοίταζε και σκεφτόμουν «ιδέα μου θα είναι, για επαγγελματικό ραντεβού βγήκαμε». Πού να ήξερα. Μην νομίζεις ότι και εγώ δεν παρατηρούσα το ευπαρουσίαστο θέαμα που είχα μπροστά μου, κάθε άλλο. Ωστόσο το ότι μιλούσαμε όλη την ώρα για τα skills μου, τις σπουδές, την προϋπηρεσία, τι σκέψεις έχω για το μέλλον και συμβουλές για τη συνέντευξη δεν βοηθούσε την κατάσταση να πάει κάπου. Ο τρόπος όμως που με «κάρφωνε» ήταν σαν να με ανάγκαζε να μην μιλήσω άλλο για τα επαγγελματικά. Είχε και ματάρες πανάθεμά τη, δεν μπορούσες να ξεκολλήσεις εύκολα. Παρόλα αυτά το «interview» είχε όντως σκοπό μία αυθεντική συνέντευξη η οποία τελικά πήγε πολύ καλά την επόμενη μέρα, αν και τελικά η συνεργασία ξεκίνησε αρκετό καιρό αργότερα.

Πίσω στον καφέ τώρα, κάποια στιγμή τα επαγγελματικά μας τελείωσαν, αλλά ήταν εμφανές πως δεν υπήρχε διάθεση για αποχώρηση, από καμία από τις δύο πλευρές. Θέλαμε και οι δύο να γνωριστούμε καλύτερα. Πολύ καλύτερα. Και τελικώς δεν γυρίσαμε, το ένα ποτό έφερε το άλλο, λίγο ένα κρασάκι, λίγο άλλο ένα κρασάκι, τελικά κάναμε λογαριασμό τραπεζιού στο Island. Δεν ήθελε και πολύ να φανεί προς τα πού πήγαινε και τελικώς έγινε. Μια πολύ ωραία κατάληξη ενός κατά τα άλλα επαγγελματικού ραντεβού.

 

Γιατί αξίζει να δεις το LinkedIn σαν δεύτερο Tinder;

Θέλει και ερώτημα; Δεν χρειάζεσαι ματσάρισμα, να κυνηγάς τα Swipe Right ή να τρέχεις για reaction στα story του Instagram. Ένα απλό μήνυμα και καθάρισες. Θέλει να γνωριστείτε; Θα γίνει. Εδώ όμως έχεις ένα μεγάλο εφόδιο. Δεν μπορείς να πεις ψέματα.  Το καλό με το LinkedIn είναι ότι δεν μπορείς να πεις ψέματα για ένα βασικό πράγμα. Τη δουλειά και τη σοβαρότητά σου. Τα πάντα από τη φωτογραφία μέχρι και την τελευταία σου λέξη είναι κάτι το οποίο κοιτάνε άπαντες με προσοχή. Είναι κάτι που σου δίνει τα εφόδια για τον νέο επαγγελματικό σου προορισμό. Πέρα από όλα αυτά όμως μπορεί να σου εξασφαλίσει και ερωτικό.

 

 

Ισχύει πως αλλιώς είσαι στα προσωπικά σου, αλλιώς στα επαγγελματικά σου, ωστόσο δεν αναιρεί ότι δεν μπορείτε να βρείτε περισσότερα κοινά από όσα μέσω μιας γνωριμίας στο Instagram ή το Tinder; Για να μην περεξηγηθώ, δεν θέλω να νομίζεις ότι το LinkedIn πρέπει να χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως Tinder, αλλά γιατί να μην εκμεταλλευτείς κάποια στοιχεία που μπορούν να αποτελέσουν τα θεμέλια για ένα πολύ επιτυχημένο ραντεβού. Ή και σχέση; Γενικώς ξεκίνα να είσαι πιο επιδραστικός στο LinkedIn και για ένα παραπάνω λόγο από το επαγγελματικό.

Μπορώ να μετρήσω αρκετούς λόγους για να το κάνεις. Σκέψου να μην είχαμε κορονοϊό, πόσους ακόμα «λόγους» θα μπορούσα να μετρήσω. 

 



©2016-2024 Ratpack.gr - All rights reserved