Θυμήσου το μεγάλο ρητό. Κάποιες φορές ο κακός είναι ο καλύτερος. Και με βάση αυτό στο νου, τα βάλαμε κάτω και είδαμε ποιοι θα θέλαμε να έχουν κερδίσει τις μεγάλες κινηματογραφικές μάχες.
Michael Myers, Halloween
Αθόρυβος, χωρίς δράματα, έμπαινε, σκότωνε και δεν ενοχλούσε κανέναν. Αν σκεφτούμε πόσοι μασκοφόροι δολοφόνοι βγήκαν μετά από αυτόν, του αποδίδουμε εύκολα τον τίτλο του πατριάρχη των κινηματογραφικών serial killers. Ο άρχοντας του τρόμου John Carpenter έμαθε στον κόσμο να φοβάται αυτό που δεν βλέπει...
Joker, The Dark Knight
Από τις σπάνιες περιπτώσεις που ένα sequel είναι καλύτερο από την πρώτη ταινία, ειδικά όταν η πρώτη ταινία είναι κορυφαία. Αυτό οφείλεται αποκλειστικά στον αδικοχαμένο Heath Ledger, ο οποίος δεν πρόλαβε καν να δει την πρεμιέρα της ταινίας, ούτε να παραλάβει αυτοπροσώπως τις βραβεύσεις που του έγιναν. Παρόλα αυτά με την ερμηνεία του ως νέμεσις του Batman κατάφερε να κάνει τις ταινίες με superheroes από βασανιστήριο γονέων, κανονικές ενήλικες ταινίες.
Sheev Palpatine, Star Wars
Τόσο μοχθηρός που έκανε τον Darth Vader να μοιάζει με πρόσκοπο που περνάει γιαγιάδες απέναντι. Tόσο κακός που σκότωνε και τους άλλους κακούς, τόσο κακός που η μεγαλύτερη ηδονή του ήταν να μετατρέπει τους καλούς σε κακούς. Αυτοκράτορας και αρχηγός των Sith, ήταν αυτός που μαύριζε τη σκοτεινή πλευρά της Δύναμης. Το σταδιακό χτίσιμο της σατανικής του καριέρας ήταν ίσως το καλύτερο κομμάτι της δεύτερης τριλογίας των Star Wars.
Dracula, Horror of Dracula
Όχι όποιος κι όποιος από όσους έχουν κατά καιρούς υποδυθεί τον διάσημο βρυκόλακα των Καρπαθίων αλλά αυτός που το έκανε καλύτερα από όλους. Σε μια από τις πρώτες έγχρωμες Technicolor βρετανικές παραγωγές, ο Christopher Lee με τη σεξπιρική του προσέγγιση, απέδωσε με τον καλύτερο τρόπο την ατμόσφαιρα της βικτωριανής Αγγλίας, πασπαλισμένη με αρκετό μεταφυσικό στοιχείο. Για τους λάτρεις της στατιστικής υποδύθηκε έναν ακόμα σατανικό κόμη μισό αίωνα μετά και ήταν το εξίσου cool, τον Count Dooku
Damien, The Omen
Νήπιο και κατάφερε να κάνει τον πάντα cool Gregory Peck να λούζεται από κρύο ιδρώτα τρόμου και αγωνίας. Επίτευγμα που του εξασφαλίζει άνετα μια θέση στη λίστα. Μία από τις καλύτερες τανίες όλων των εποχών και μια από τις τρομακτικές σκηνές σε horror film. Θα έπρεπε να έχουν καταλάβει ότι είναι ο Αντίχριστος πολύ νωρίτερα και να το σκοτώσουν πριν σκάσει αυτό το γλυκό χαμογελάκι στην τελευταία σκηνή.
Ernst Stavro Blofeld, On Her Majesty's Secret Service
Λίστα με αγαπημένους κακούς χωρίς Bond villain, είναι σαν Πάσχα χωρίς θείο να φωνάζει «η πέτσα είναι ο καλύτερος μεζές». Δύσκολη η επιλογή ανάμεσα σε 20κάτι μεγαλομανείς καρικατούρες γι'αυτό το πήγαμε ανάποδα. Πανθομολογούμενα, ο George Lazenby ήταν ο χειρότερος 007 όλων των εποχών και το μόνο που έσωζε την ταινία ήταν ο κακός της ταινίας, για τον οποίο ελπίζαμε να σκοτώσει τον 007 και να βάλει τέλος στο μαρτύριο. Γι’αυτό διαλέξαμε τον δικό μας, τον Telly Savalas.
Gordon Gekko, Wall Street
Μέχρι τότε οι γιάπηδες της Wall Street ήταν όσο cool ένα κίτρινο τυρί με χαμηλά λιπαρά, δηλαδή καθόλου. Στην προσπάθειά του ο Oliver Stone να δείξει το ανάλγητο πρόσωπο του καζινοκαπιταλισμού κατάφερε μάλλον το αντίθετο. Με το στυλ του Michael Douglas, όχι μόνο έμαθε σε όλο τον χρηματοπιστωτικό τομέα να ντύνεται, αλλά όρισε και για πάνω από μια δεκαετία το σωστό business look.
Hans Landa, Inglourious Basterds
Θέλει τεράστιο ταλέντο για να υποδύεσαι τον αξιωματικό των SS που ενορχηστρώνει το Ολοκαύτωμα στην κατεχόμενη Γαλλία, να το κάνεις με χιούμορ, να παίρνεις και Oscar γι’αυτό και όλοι να σε αγαπάνε. Στην εναρκτήρια σκηνή είναι τόσο καθηλωτικός που νομίζεις ότι σε ανακρίνει αυτός και σε πιάνει ταχυκαρδία. Συγχαρητήρια Christoph Waltz που κατάφερες το ακατόρθωτο.
Anton Chigurh, No Country for Old Men
Η κόμμωσή του είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για να μπει στη λίστα χωρίς καμία άλλη δικαιολόγηση. O Javier Bardem δεν έμεινε εκεί. Στον ρόλο ενός serial killer έβαλε όλα αυτά τα στοιχεία που κάνουν έναν δολοφόνο pop icon. Ιδιαίτερο όπλο εκτέλεσης, ακατανόητος κώδικα ηθικής και το μίνι τελετουργικό με το κορώνα-γράμματα λίγο πριν την εκτέλεση. Όλα αυτά τα έντυσε με μια βαθιά ραδιοφωνική φωνή και μια οσκαρικό ερμηνεία.
Norman Bates, Psycho
Όταν βγήκε το Psycho όλοι θεώρησαν ότι ο Robert Bloch εμπνεύστηκε τα χαρακτηριστικά του Norman από τον πραγματικό δολοφόνο Ed Gein. Όμως η συγγραφή του βιβλίου του είχε ξεκινήσει λίγο νωρίτερα από τη δράση του Ed Gein και ο συγγραφέας σοκαρίστηκε από το ποσό κοντά έπεσε στο προφίλ του. Εκτός από αληθοφανές, το προφίλ του Norman ήταν και πολύ επιδραστικο για το franchise του Psycho. Μετά τον Psycho II, ανέλαβαν οι μιμητές του μα συνεχίσουν το έργο του...
