Ξημερώματα Κυριακής. Πετάγομαι σαν ελατήριο από το κρεβάτι μου φωνάζοντας: «Βαγγέληηηηη! Το μωρό!». Εκείνος με ένα αστραπιαίο σάλτο βρίσκεται πάνω από την κούνια της Χριστίνας.
Επιστρέφει γεμάτος νεύρα για το… άκομψο ξύπνημα αλλά ταυτόχρονα γεμάτος απορία: «Όνειρο είδες; Το μωρό κοιμάται σαν αγγελούδι». «Μα πώς είναι δυνατόν να κοιμάται; Η ώρα πάει 6 και δεν ξύπνησε ούτε μία φορά. Μήπως είναι άρρωστη;», επιμένω. «Την έπιασες; Αναπνέει κανονικά;», συνεχίζω ακάθεκτη…
Διαβάστε τη συνέχεια στο Queen.gr
