Κάθε Final 4 στην Ελλάδα είναι και μια μπασκετική ιστορία

Γράφει ο Χρήστος Κάβουρας

Αν το μπάσκετ είχε Tinder, τότε η σχέση Final 4 και Ελλάδα θα είχε swipe δεξιά απ’ την πρώτη ματιά. Και πώς να μην έχει; Κάθε φορά που η Ευρωλίγκα φέρνει τα μεγάλα σαλόνια της στη χώρα μας, κάτι μαγικό συμβαίνει. Κάτι που μυρίζει μπασκετικό μέταλλο, φωνές από τα κάγκελα, καπνογόνα που φωτίζουν τον τίτλο πριν ακόμα τον σηκώσει κανείς.

Το σενάριο για το 2026 φωνάζει ήδη δυνατά: Final 4 στο ΟΑΚΑ, πλέον TELEKOM CENTER Athens. Στην έδρα του Παναθηναϊκού AKTOR, στο μέρος που έχουν γραφτεί έπη, σε ένα Glass Floor που περιμένουν όλοι να γραφτούν πολλλά παραπάνω. Και δεν θα είναι η πρώτη φορά. Αντίθετα, θα είναι η τέταρτη και η τρίτη με "πράσινο" χρώμα στο τέλος; Θα δείξει...

Πάμε πίσω. Γιατί κάθε Final 4 στην Ελλάδα έχει γράψει ιστορία.

Ο ΠΑΟΚ έπαιζε μεγάλο μπάσκετ και μπήκε στο Final 4 με φιλοδοξίες. Ο Πρέλεβιτς, ο Λέβινγκστον, όλοι ζούσαν και αναπνέαν για τον ημιτελικό με την Μπενετόν Τρεβίζο. Μόνο που απέναντι δεν ήταν μια απλή ιταλική ομάδα. Το όνομα Τόνι Κούκοτς σας λέει κάτι; Ο μετέπειτα καλύτερος συμπαίκτης του Μάικλ Τζόρνταν, μαζί με τον Ρουσκόνι (21 πόντους) σταμάτησαν το όνειρο για τον Δικέφαλο του Βορρά με 79-77 στον ημιτελικό. Πού να ήξεραν όμως ότι κάατι άλλο τους περίμενε στον τελικό.

Εκεί που η Λιμόζ σόκαρε την Ευρώπη και σήκωσε την κούπα, παίζοντας κάτι σαν μπάσκετ-αυπνία.

Ο ΠΑΟΚ; Πήρε την τιμή του πίσω με νίκη στον μικρό τελικό επί της Ρεάλ: 76-70. Τρίτος στην Ευρώπη, σε μια εποχή που τα σουβλάκια κόστιζαν 150 δραχμές.

Το Παλατάκι γίνεται ευρωπαϊκή σκηνή και ο Παναθηναϊκός φοράει το δεύτερο στέμμα του. Η Εφές του μελλοντικού προπονητή της ομάδας, Εργκίν Αταμάν, βλέπει το «πράσινο» τρένο να περνάει στον ημιτελικό. Και μετά, ο τελικός κόντρα στη Μακάμπι Τελ Αβίβ ήταν πιο δύσκολη υπόθεση.

Τελικό σκορ 73-67: Ο Ζέλικο με το ύφος του “το 'χα δει από το scouting”, o Μποντιρόγκα αθόρυβα θανατηφόρος, ο Ζέλικο Ρέμπρατσα στο τριήμερο της ζωής του και ο Παναθηναϊκός ξανά στην κορυφή.

Πρώτη φορά στην ιστορία που ελληνική ομάδα σηκώνει ευρωπαϊκό σε ελληνικό έδαφος. Και δεν ήταν η τελευταία.

Το ΟΑΚΑ έγινε μπασκετικός ναός, πολύ πριν σκεφτεί κανείς glass floor και instagramable φωτισμούς. Ο Παναθηναϊκός, με πεντάδα που ακόμα στοιχειώνει τους αντίπαλους προπονητές (Διαμαντίδης, Μπετσίροβιτς, Σισκάουσκας, Μπατίστ, Τσαρτσαρής), καθαρίζει πρώτα την Ταού Κεράμικα στον ημιτελικό και μετά, στον μεγάλο τελικό, κοντράρει στα ίσια την ΤΣΣΚΑ των εκατομμυρίων.

93-91, σε ένα από τα πιο ψυχοβγαλτικά ματς όλων των εποχών.

Ο Ζοτς σηκώνει την τέταρτη του κούπα με τον Παναθηναϊκό. Οι εξέδρες μοιάζουν με λαϊκή πανηγύρι που μπήκε στο NBA. Το ΟΑΚΑ, σε μια από τις πλέον καυτές εποχές του ever!

Με νέο γυάλινο παρκέ, νέες τεχνολογίες, καινούριο αίμα και τον Παναθηναϊκό έτοιμο να επιστρέψει στα Final 4, η φάση ζεσταίνεται επικίνδυνα.

Το παρελθόν δείχνει ξεκάθαρα: όταν το Final 4 παίζει εντός έδρας, η Ελλάδα δεν αστειεύεται. Από ΠΑΟΚ το '93 μέχρι τον Ζοτσαρισμένο Παναθηναϊκό το '07, η χώρα μας ξέρει να γράφει ιστορία με μπάλα μπάσκετ. Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα το 2026 να γίνει το τρις εξαμαρτείν της Ευρωλίγκας για να το σηκώσει ξανά ελληνική ομάδα;