Η Μπασκόνια, έχοντας πάρει κεφάλι καθόλη τη διάρκεια του αγώνα, προηγείται για τρεις πόντους μέσα στο ΣΕΦ. Οι ελπίδες του κόσμου που βρίσκεται στις κερκίδες ή στους καναπέδες του σπιτιού του, αφήνονται στο άλμα και το σημάδι του Παπανικολάου που παίρνει πάνω του την τελευταία επίθεση. Αν μπει το σουτ, το ματς πάει στην παράταση. Αν χαθεί, ο Ολυμπιακός κάνει ένα βήμα πίσω στο κυνήγι της τετράδας.
Ο Κώστας, που λέτε, παίρνει την μπάλα στα χέρια του και...
Τεράστια νίκη της Μπασκόνια και οι Βάσκοι πανηγυρίζουν σαν τρελοί στο κέντρο του γηπέδου, όσο οι παίκτες του Ολυμπιακού κατευθύνονται στη φυσούνα με σκυμμένο το κεφάλι. Η νεκρική σιγή στην εξέδρα, δεν θύμιζε σε τίποτα τα λεπτά που προηγήθηκαν. Τότε που οι 7.000 φίλοι του Ολυμπιακού έπαιζαν σκληρή άμυνα με τη γιούχα τους και ξεσήκωναν με τα συνθήματά τους στις επιθέσεις της ομάδας. Τη σιωπή τους την σπάει τώρα μια μοναχική κραυγή από το πάνω διάζωμα του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, εκεί κάτω δεξιά από το matrix: «ΜΠΑ-ΣΚΟ-ΝΙ-Α. ΜΠΑ-ΣΚΟ-ΝΙ-Α!».
Είναι ο Andoni Iriondo-Otxotorena. Ο μοναδικός Βάσκος που μπορούσες να συναντήσεις στη συγκεκριμένη γωνιά του Πειραιά χωρίς αμάνικη φανέλα μπασκετμπολίστα που μαρτυρά ιδιότητα παίκτη ή κοστούμι που παραπέμπει σε μέλος τεχνικού επιτελείου ή σε διοικητικό παράγοντα. Ο μοναδικός οπαδός της ομάδας του, να φωνάζει για την καψούρα του, μεθυσμένος από την παράνοια μιας τεράστιας νίκης. Οι παίκτες γυρίζουν το κεφάλι προς τα ψηλά και τον χειροκροτούν εμφατικά για την αφοσίωσή του. Εκείνος ανταποδίδει το χειροκρότημα και το χαμόγελό του διακόπτεται από ένα τρανταχτό «ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΤΗ ΒΙΤΟΡΙΑ ΠΑΙΧΤΑΡΑΔΕΣ ΜΟΥ!»
Τα εξώφυλλα των εφημερίδων, οι αυτόπτες μάρτυρες και το παραπάνω GIF επιβεβαιώνουν πως ο Παπανικολάου ισοφάρισε το ματς για να οδηγήσει εν τέλει τον Ολυμπιακό σε μια μεγάλη νίκη. Επιβεβαιώνουν, επίσης, την μοναχική παρουσία του Andoni στην κερκίδα. Αυτό που δεν επιβεβαιώνουν είναι το «ευχαριστώ» των παικτών της Μπασκόνια προς το πρόσωπό του μετά τη λήξη του αγώνα. Και δεν το επιβεβαιώνουν γιατί πολύ απλά δεν έγινε ποτέ.
Κατάφερα να ταξιδέψω στη Βιτόρια για να τον συναντήσω Κατάφερα να μιλήσω μαζί του ηλεκτρονικά και από τις κουβέντες του κατάλαβα ότι ποσώς τον ενδιαφέρει η κατάληξη του αγώνα ή η αναγνώριση της παρουσίας του στις κερκίδες από τους παίκτες της Μπασκόνια. Δεν είναι αυτή η δουλειά του οπαδού. Και ο 22χρονος Andoni, γνήσιος οπαδός καθώς είναι, έφερε τη δική του εις πέρας με πλήρη επιτυχία: υποστήριξε με πάθος και ανιδιοτέλεια το σύλλογό του, ανεξάρτητα από το αν μπήκε ή όχι το τρίποντο του Παπανικολάου. Δεν αναζητά επιβράβευση. Είναι αυτός που είναι και ότι κάνει το κάνει για πάρτη του.
Ποιος είσαι ρε τύπε;
22 χρονών. Δύο οι μεγάλες του ντόπες. Η μία είναι η πολιτική, η δεύτερη (κανένας Κολόμβος δεν χρειάζεται να το ανακαλύψει) το μπάσκετ. Μένει στο Σαν Σεμπαστιάν, 100 χιλιόμετρα απόσταση από τη Βιτόρια-Γκαστέις κι από τότε που διατηρεί μνήμες, υποστηρίζει με όλο του το είναι την ομάδα από την περήφανη Χώρα των Βάσκων. Από τις εποχές που σε αυτήν μεσουρανούσαν θηρία όπως οι Calderon, Prigioni, Macijauskas, Scola και Splitter ως τα σήμερα που ο δρόμος του τον έφερε στον Πειραιά.
Αλήθεια. Πώς κι από 'δω; «Είμαι φοιτητής Πολιτικών Επιστημών και αυτή την περίοδο βρίσκομαι στην Αθήνα συμμετέχοντας στο πρόγραμμα Erasmus. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανα όταν πάτησα το πόδι μου στην Αθήνα, ήταν να τσεκάρω το πρόγραμμα της Euroleague για να δω μήπως μπορώ να παρακολουθήσω από κοντά κάποιο παιχνίδι της ομάδας. Είμαι τυχερός που δύο ελληνικές ομάδες, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, εδρεύουν στην Αττική, οπότε σημείωσα στο ημερολόγιο την 8η Ιανουαρίου. Να ξέρεις επίσης ότι παρακολούθησα τα δυο ντέρμπι ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό και το απόλαυσα.» O Andoni, επομένως, δεν είναι από εκείνους που «τραβιούνται» χωρίς δεύτερη σκέψη για την ομάδα τους και το επαληθεύει. «Το ματς στον Πειραιά, ήταν το πρώτο εκτός έδρας παιχνίδι της Μπασκόνια που παρακολουθώ. Μέχρι τότε, το μόνο ταξίδι που είχα κάνει ήταν ποδοσφαιρικό, αυτό με τη Ρεάλ Σοσιεδάδ στην έδρα Λιόν.»
Αναπόφευκτα τον ρωτάω για τα όσα έγιναν γνωστά μετά τη λήξη του ματς, για την διπολική αντιμετώπιση που είχε από τους οπαδούς της ομάδας του Πειραιά: Τα (ξανα)βάζει σε μια σειρά.
«Στην αρχή του αγώνα ήρθαν προς το μέρος μου τρεις νεαροί, μου πήραν τη σημαία και μου είπαν "γαμώ την Βασκονία, εδώ είναι Πειραιάς". Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ευάλωτος. Όση ώρα παιζόταν το παιχνίδι, ωστόσο, δεν ένιωθα ότι απειλούμαι. Ίσως να εκνεύριζα με τη φωνή μου κάποιος διπλανούς μου, αλλά οι περισσότεροι έδειξαν σεβασμό. Η αλήθεια είναι πως εξαιτίας του περιστατικού, ανησυχούσα για το πώς θα γυρίσω σπίτι με το μετρό, αλλά η ανησυχία μετριαζόταν καθώς έβλεπα ολοένα και περισσότερους οπαδούς του Ολυμπιακού να με πλησιάζουν για να μου πουν μια καλή κουβέντα, να μου δώσουν ένα σκούφο, ή ένα κασκόλ του Ολυμπιακού. Ένας από αυτούς, όπως ήδη γνωρίζετε, προσφέρθηκε να με πάει σπίτι και τον ευχαριστώ απεριόριστα για αυτό. Τέλος καλό, όλα καλά. Αυτό που πήρα μαζί μου γυρίζοντας, είναι η αίσθηση ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι καταπληκτικοί και μια μικρή μερίδα θερμόαιμων και άμυαλων, δεν μπορεί να τους χαρακτηρίσει συνολικά. Τους ευχαριστώ για την υποστήριξή τους».
Ο ίδιος, πάντως, πιστός στο δόγμα του «δεν ξενερώνουμε ποτέ», είναι ξεκάθαρος: «Η συνολική εμπειρία ήταν απίστευτη. Παρά τα όποια προβλήματα, η αλήθεια είναι πως χάρηκα τον αγώνα, άσχετα που στο τέλος υπέφερα από την εξέλιξή του. Συνιστώ ανεπιφύλακτα στον οποιονδήποτε να ταξιδέψει σε εκτός έδρας αγώνα της ομάδας του και θεωρώ ότι η διοργανώτρια αρχή θα πρέπει να ενθαρρύνει αυτές τις μετακινήσεις προκειμένου να ενισχύσει τους δεσμούς ανάμεσα στους φιλάθλους και στις ομάδες».
Στο «ένας, αλλά λέων» που του αποδίδω, ο Andoni παραδέχεται πως υπήρξαν στιγμές κατά τη διάρκεια του αγώνα -ειδικά στο πρώτο ημίχρονο- που ένιωθε ότι με τη φωνή του κόντραρε στα ίσα τους 7.000 οπαδούς του Ολυμπιακού. «Οταν βρίσκεσαι σε ένα εκτός έδρας ματς, συνήθως υποστηρίζεις με περισσότερη και πιο έντονη φωνή την ομάδα σου. Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι φρόντισα να εκμεταλλευτώ κάποιες στιγμές αδράνειας της ερυθρόλευκης κερκίδας για να ακουστώ. Θα τολμούσα να πω πως σε κάποιες από αυτές τις στιγμές, έβλεπα μέλη από τον πάγκο της ομάδας μου να γυρίζουν προς το μέρος μου για να κοιτάξουν, αλλά δεν είμαι 100% βέβαιος.»
There is also beutiful people in @olympiacosbc that give me a "souvenir". Efharisto! pic.twitter.com/XE1o2WHKES
— Andoni Iriondo (@IriondoAndoni) 8 Ιανουαρίου 2019
Είσαι ένας ωραίος τύπος
«Μισείς καθόλου τον Κώστα Παπανικολάου;», προσπαθώ να τον ιντριγκάρω, αλλά δεν χαμπαριάζει: «Είναι πολύ καλός για να τον μισήσω. Θα προτιμούσα βεβαια να είχε χάσει μερικά από τα τρίποντα που πήρε αλλά είναι ένας πολύ καλός επαγγελματίας και κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για την ομάδα του».
Σε ό,τι έχει να κάνει με τις προβλέψεις του για τις ομάδες που θα φτάσουν στο Final-4 της Βιτόρια, μου έδωσε και τις δύο εκδοχές: «Αν πρέπει να προβλέψω με το μυαλό μου, θα σου πω ότι στα σίγουρα είναι η ΤΣΣΚΑ, η Ρεάλ και η Φενέρ. Από εκεί και πέρα, Ολυμπιακός και Εφές θα κονταροχτυπηθούν για τη 4η θέση. Τώρα, αν έβαζα την καρδιά μου να απαντήσει, θα σου έλεγα τις εξής: Μπασκόνια, Ζαλγκίρις, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτές οι 4 ομάδες έχουν τους οπαδούς με τη μεγαλύτερη υποστήριξη και θα ήθελα πραγματικά να τις δω στα μέρη μου.»
Κι άντε πες πώς όσα σου λέει η καρδιά σου, γίνονται πραγματικότητα. Έχεις να δώσεις κάποια συμβουλή στους Έλληνες που θα ταξιδέψουν μέχρι τη Χώρα των Βάσκων τον Μάη; «Η πρώτη μου συμβουλή είναι να μην κλέψουν καμία σημαία (γελάει). Σοβαρά τώρα, θα ήθελα να υπενθυμίσω στους Έλληνες που θα έρθουν στην Βιτόρια να έχουν στο μυαλό τους ότι ΔΕΝ βρίσκονται στην Ισπανία. Ότι μπορούν να πιουν μεγάλες ποσότητες σε φθηνές τιμές, να απολαύσουν τις γαστρονομικές προτάσεις της περιοχής και να συναντήσουν υπέροχους ανθρώπους.»
Δεν ξέρω αν το πρόσεξες, αλλά το αμήχανο βλέμμα του Andoni δεξιά κι αριστερά, η αμηχανία του όταν βάζει τα χέρια του στην τσέπη αφότου έχει τελειώσει το σύνθημα για την ομάδα του, αυτό μου υπενθυμίζει. Έναν υπέροχο άνθρωπο, που ναι μεν είχε την ατυχία να δοκιμάσει την ηλιθιότητα ορισμένων καθόλου υπέροχων τύπων, αλλά στο τέλος κράτησε αυτό που έχει αξία: το γεγονός, δηλαδή, ότι επένδυσε χρόνο και ουσία για να χτίσει εικόνες και μια εμπειρία διαχρονική.
«Που λες, εγώ στην ηλικία σου στάθηκα μόνος μου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας απέναντι σε 7.000 Ολυμπιακούς...»
