Γιάννης Γιοκαρίνης: Ένας αληθινός Νοσταλγός του Rock ’n’ Roll
Μιλήσαμε με τον ερμηνευτή των 80's που τώρα εμφανίζεται στον Σταυρό του Νότου Plus.
Συνέντευξη στη Δέσποινα Λάνου
Ένας πραγματικός «Νοσταλγός του Rock ’n’ Roll», ένας καλλιτέχνης άρρηκτα συνδεδεμένος με τα 80's, μια εμβληματική εποχή που, για όσους τη βίωσαν, αποτελεί σημείο αναφοράς, ενώ για όσους δεν την έζησαν, παραμένει ένα όμορφο όραμα – πώς άραγε θα ήταν να ζει κανείς τότε; Όπως και να ’χει, ο Γιάννης Γιοκαρίνης έχει αφήσει το δικό του, ξεχωριστό αποτύπωμα στο ελληνικό πεντάγραμμο. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η θρυλική «Ευλαμπία» μετρά σαράντα χρόνια παρουσίας και εξακολουθεί να μας ξεσηκώνει.
Ο Γιάννης Γιοκαρίνης γεννήθηκε στην Κοκκινιά. Το 1968 έκανε τα πρώτα του βήματα στον χώρο της μουσικής, παίζοντας πλήκτρα. Κατά την περίοδο 1968–1980 συμμετείχε σε αρκετά -και πλέον ιστορικά- συγκροτήματα, όπως οι «Αγάπανθος», «2002 GR», «Σκορπιός», «Ηρακλής» και «Λερναία Ύδρα». Τα τραγούδια του από εκείνα τα χρόνι μας συντροφεύουν μέχρι σήμερα και πιστεύω ότι αυτό είναι επιτυχία: «Η διαχρονικότητα». Μάλιστα, αυτή την περίοδο, ο Γιάννης Γιοκαρίνης βρίσκεται επί σκηνής στον Σταυρό του Νότου Plus μαζί με τον Νίκο Ζιώγαλα, τον Βασίλη Καζούλη και τον Λάκη Παπαδόπουλο, σε μια μουσική συνάντηση που ξυπνά μνήμες και ενώνει γενιές.
Με αφορμή αυτή τη συνεργασία, μιλήσαμε μαζί του για τα 80s, τη μουσική, αλλά και τη νοσταλγία.
-Αυτή την περίοδο βρίσκεσαι επί σκηνής με τον Νίκο Ζιώγαλα, τον Βασίλη Καζούλη και τον Λάκη Παπαδόπουλο. Πώς αυτή η συνεργασία νοηματοδοτείται μέσα σας και ποια είναι τα συναισθήματα που σας δημιουργεί;
«Μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε! Ο καθένας από το δικό του μονοπάτι που συναντιέται με των υπολοίπων».
-Τι μπορεί να περιμένει το κοινό από τις εμφανίσεις σας στον Σταυρό του Νότου Plus; Είναι μια εμπειρία νοσταλγίας ή πρόκειται για έναν ζωντανό διάλογο με το σήμερα;
«Ο κόσμος που έρχεται να μας δει, έρχεται για να ξεφύγει από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Έρχεται για να νιώσει πάλι παιδί! Να χορέψει, να διασκεδάσει, να τραγουδήσει. Το κοινό είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Δίνει ενέργεια, παίρνει ενέργεια. Δίνει χαρά, παίρνει χαρά. Αυτό το «πάρε-δώσε» με τον κόσμο είναι που κάνει τις παραστάσεις μας μαγικές».
-Υπάρχει κάποιο τραγούδι ενός εκ των άλλων τριών με το οποίο ήθελες να είχες υπογράψει εσύ; Και αν ναι, γιατί;
«Το «Αν ήσουν άγγελος» του Βασίλη Καζούλη για να το χαρίσω στην γυναίκα μου που είναι ο άγγελός μου».
-Τι σε κρατά δημιουργικά «ανήσυχο» μετά από τόσα χρόνια καριέρας; Τι είναι αυτό που σε παρακινεί καλλιτεχνικά μέχρι και σήμερα;
«Η ανάγκη να εκφράζομαι και να επικοινωνώ με τον κόσμο ήταν πάντα η κινητήριος δύναμη. Και νομίζω πως μέσα στα χρόνια το έχω καταφέρει αυτό το μοίρασμα».
-Πώς θυμάσαι τη μουσική σκηνή της δεκαετίας του ’80 και ποιες θεωρείς ότι είναι οι μεγαλύτερες αλλαγές στη σημερινή πραγματικότητα;
«Η δεκαετία του 80 ήταν πιο δημιουργική, ήταν πιο χαρούμενη και πιο άμεση. Υπήρχε ποικιλία στο τραγούδι ενώ σήμερα, ενώ έχουμε δημιουργούς αξιόλογους, η εποχή είναι τόσο σκοτεινή και βίαιη που επιπλέει στην επιφάνεια η Trap..που μόνο μουσική δεν είναι».
-Πώς βλέπεις σήμερα τη νοσταλγία γύρω από τα ’80s; Είναι δικαιολογημένη ή μάλλον εξιδανικευμένη;
«Εξιδανικευμένη δεν είναι σίγουρα. Δικαιολογημένη ναι. Το 80s ήταν από τις πιο ξέγνοιαστες εποχές γι' αυτό ο κόσμος γυρίζει πίσω σε αυτήν. Είναι η αίσθηση που αποπνέει, αυτό το γνώριμο συναίσθημα που νιώθουμε όλοι όσοι την ζήσαμε. Λείπει η χαρά σήμερα από τον κόσμο και επιστρέφει να φορτίσει μπαταρίες από την πηγή».
-Νιώθεις ότι τα ’80s συνεχίζουν να σας ακολουθούν στη σκηνή ή έχεις αφήσει συνειδητά απόσταση από εκείνη την περίοδο;
«Αυτό που είμαι κουβαλάω στην σκηνή. Κουβαλάω όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν χωρίς όμως να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα μου. Σαφώς και οι άνθρωποι αλλάζουν, όμως η ουσία μένει αλώβητη. Μετουσιώνεται, εξελίσσεται και προσαρμόζεται! Αυτό κάνω κι εγώ. Τουλάχιστον, αυτό θέλω να πιστεύω».
-Κλείνοντας, αν έπρεπε να αφήσεις μία σκέψη ή ένα συναίσθημα στο κοινό σου, που να συνοψίζει την πορεία σου και την αγάπη σου για τη μουσική. Ποιο θα ήταν αυτό;
«Τί Νοσταλγός του Rock-'n'-roll θα ήμουν αν δεν σου έλεγα την ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ...;(γελάει).
