Φθινοπωρινή Σίφνος: Όσα δεν βλέπεις το καλοκαίρι

Γράφει η Δέσποινα Λάνου

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκεφτεί ποτέ να επισκεφτώ κάποιο νησί το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου, σκεφτόμουν ότι μάλλον είναι εκτός εποχής -ωστόσο η εμπειρία μου από τη Σίφνο με έκανε να αναθεωρήσω. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Αφορμή για να βρεθώ στο νησί 26 με 28 Σεπτεμβρίου υπήρξε το 17ο Φεστιβάλ Κυκλαδικής Γαστρονομίας «Νικόλαος Τσελεμεντες». Φυσικά, όπως καταλαβαίνεις μόνο και μόνο από το όνομα πρόκειται για μία γιορτή γεμάτο φαγητό και χορό, όπου τοπικές κουζίνες από όλη την Ελλάδα συγκεντρώνονται στη Σίφνο. Αυτό συμβαίνει κάθε Σεπτέμβρη στη Σίφνο και συγκεκριμένα στον Αρτεμώνα, όπου μετατρέπεται στο κέντρο της γαστρονομίας. Το φεστιβάλ διαρκεί τρεις μέρες, προσελκύοντας επισκέπτες από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, που έρχονται να δοκιμάσουν γεύσεις, να γνωρίσουν παραδόσεις και να γιορτάσουν μαζί με τους ντόπιους.

Η κεντρική ιδέα του φεστιβάλ είχε ως βάση της την Κυκλαδική γαστρονομία, ωστόσο πλέον έχει επεκταθεί καθώς τόποι από όλη την Ελλάδα θέλουν να είναι παρόντες σε αυτή την όμορφη fiesta. Σκέψου ότι ήρθαν αποστολές να μαγειρέψουν όχι μόνο από την Αετόπετρα και την Ορεστιάδα, αλλά και από την Αίγυπτο και τη Βόρεια Ήπειρο. Φυσικά, το φεστιβάλ έχει πάρα πολύ φαγητό, αλλά και πολύ χορό, παραδοσιακές φορεσιές σαν να γίνεται παράλληλα ένα μάθημα γεωγραφίας και ιστορίας με πολλές ακόμη δράσεις, όπως μαθήματα κεραμικής όπου φυσικά άδραξα αυτή την ευκαιρία να παρακολουθήσω και μαθήματα κεραμικής. Και κάπως έτσι -λοιπόν- με φόντο το φαγητό και τους παραδοσιακούς χορούς και έχοντας ως βάση τον Αρτεμώνα, μου δόθηκε η τέλεια ευκαιρία να εξερευνήσω τη Σίφνο, όπου ανάμεσα στα άλλα κατάλαβα ότι ακόμη και τέλη Σεπτεμβρίου έχει τουρισμό. Και αυτό ήταν ενδιαφέρον. Πάμε να δούμε πόσα όμορφα είδα μόλις σε δύο ημέρες.

Αν έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις ένα ταχύπλοο πλοίο, θα έχεις ένα πιο άνετο ταξίδι και πολύ πιο σύντομα θα βρίσκεσαι από την Αθήνα στις Καμάρες της Σίφνου, όπου είναι και το λιμάνι του νησιού. Και είτε πηγαίνοντας προς το λιμάνι είτε φεύγοντας, είναι ένα γραφικό μέρος για να γευματίσεις, να πιεις έναν καφέ ή απλώς να κάνεις το μπάνιο σου.

Και εκεί θα διαπιστώσεις αμέσως την γοητεία της απλότητάς της.

Τα λευκά σπίτια με τα μπλε παράθυρα, τα μικρά σοκάκια που κατεβαίνουν προς τη θάλασσα και οι αυλές με λουλούδια δημιουργούν μια αίσθηση ηρεμίας που δεν την βρίσκεις εύκολα.

Μετά τις Καμάρες μέσα σε λίγα λεπτά με το αυτοκίνητο βρέθηκα στην Αμμουδιά του Φάρου. Βρίσκεται στον παραδοσιακό οικισμό του Φάρου, ένα ήσυχο ψαράδικο χωριό στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού, που κρατά ακόμη τον αυθεντικό χαρακτήρα του.

Η παραλία είναι προστατευμένη μέσα σε έναν κολπίσκο, με ήρεμα, γαλαζοπράσινα νερά που καθρεφτίζουν τον ουρανό και τους λευκούς σπιτικούς τοίχους του χωριού. Η άμμος της είναι ψιλή, σχεδόν χρυσαφένια, και ζεστή κάτω από τον ήλιο, προσκαλώντας σε να ξαπλώσεις, να διαβάσεις ή απλώς να κοιτάς το απέραντο γαλάζιο.

Πίσω από την αμμουδιά, τα ασβεστωμένα σπίτια του Φάρου απλώνονται ήσυχα στην πλαγιά, και το μονοπάτι που οδηγεί στο εμβληματικό μοναστήρι της Χρυσοπηγής προσφέρει μια από τις πιο ρομαντικές διαδρομές του νησιού. Το σούρουπο, ο ήλιος βυθίζεται πίσω από τους λόφους, χρωματίζοντας τον ουρανό με ροζ και πορτοκαλί αποχρώσεις, ενώ τα κύματα γλείφουν απαλά την ακτή.

Και φυσικά καθώς βρισκόμουν δίπλα, επισκέφθηκα και το Μοναστήρι της Χρυσοπηγής που δεν είναι απλώς ένα από τα πιο φωτογραφημένα σημεία της Σίφνου· είναι ένας τόπος με ιδιαίτερη πνευματική αύρα, ένα σημείο που κόβει την ανάσα από την ομορφιά και τη γαλήνη του.

Χτισμένο πάνω σε έναν βραχώδη γκρεμό που προβάλλει μέσα στο Αιγαίο, ενώνεται με τη στεριά μέσω ενός στενού πέτρινου μονοπατιού, που τις μέρες με φως μοιάζει να αιωρείται πάνω από τη θάλασσα. Η Χρυσοπηγή είναι αφιερωμένη στην Παναγία, προστάτιδα του νησιού, και η φήμη της φτάνει πέρα από τη Σίφνο. Μάλιστα, εδώ λέγεται ότι πολλοί άνθρωποι έχουν βοηθηθεί με τρόπο σχεδόν θαυμαστό. Το μοναστήρι χρονολογείται από τον 17ο αιώνα και δεν τυχαίο ότι όσοι το επισκέπτονται, είτε πιστοί είτε απλώς ταξιδιώτες, φεύγουν με μια αίσθηση εσωτερικής ηρεμίας.

Το δειλινό, όταν ο ήλιος πέφτει πίσω από τους λόφους και βάφει το εκκλησάκι με αποχρώσεις χρυσού και ρόδινου, η Χρυσοπηγή μοιάζει να μεταμορφώνεται -γίνεται φως, και γαλήνη μαζί.

Ο Αρτεμώνας είναι σαν ένα διαμαντάκι τοποθετημένο απαλά στις πλαγιές του νησιού. Βρίσκεται λίγο πιο πάνω από την Απολλωνία, την πρωτεύουσα, και διαφέρει από τα υπόλοιπα χωριά της Σίφνου κυρίως για την αρχοντική του αύρα. Οι βόλτες στα καλντερίμια του είναι σαν περιήγηση σε άλλη εποχή: Καλοδιατηρημένα νεοκλασικά αρχοντικά, παλιές επαύλεις με χρωματιστά παραθυρόφυλλα, περίτεχνα κιγκλιδώματα και αυλές γεμάτες γιασεμιά, βασιλικά και μπουκαμβίλιες.

Το χωριό διατηρεί έναν ήρεμο ρυθμό, χωρίς φασαρία, και το καλοκαίρι δεν χάνει ποτέ την ισορροπία του. Στα λιθόστρωτα σοκάκια του θα βρεις μικρά μαγαζιά με χειροποίητα είδη, τοπικές λιχουδιές, παραδοσιακά εργαστήρια κεραμικής, φούρνοι και ζαχαροπλαστεία που μοσχοβολούν αμυγδαλωτά και μαρμελάδες.

Από την πλατεία του Αρτεμώνα, η θέα προς το Αιγαίο είναι απλωμένη, σχεδόν πανοραμική. Από εκεί μπορείς σε λίγα λεπτά να φτάσεις στο Βαθύ -όπου ναι δεν πρέπει να φύγεις από το νησί, αν δεν πας μια βόλτα από εκεί. Πρόκειται για μια από τις ομορφότερες και μεγαλύτερες αμμώδεις παραλίες με κρυστάλλινα νερά, ό,τι πρέπει για μια ημέρα χωρίς σκέψεις. 

Οι ταβέρνες αγγίζουν σχεδόν το κύμα, και τα πιάτα μοσχοβολούν Σίφνο: Ρεβιθάδα, καπαροσαλάτα, μαστέλο και αμυγδαλωτά Σίφνου. Επίσης, δοκίμασα την τρομερή, Flaros IPA, Ελληνική IPA μπίρα με 5,7% αλκοόλ και η πικρή της γεύση συνδυάζεται αρμονικά με τα αρωματικά της στοιχεία.

Και ύστερα σε περιμένει ο Πλατύς Γιαλός. Μια από τις πιο φημισμένες παραλίες του νησιού πλατιά όπως λέει και το όνομά της, με χρυσή άμμο και καταγάλανα νερά. Εδώ ο ήλιος βασιλεύει αργά, και το καλοκαίρι μοιάζει να κρατά περισσότερο. Ο Πλατύς Γιαλός είναι η χαρά της ανεμελιάς, η καρδιά του τουριστικού παλμού, αλλά χωρίς να χάνει τη σιφνέικη χάρη. Εδώ το κοσμοπολίτικο κομμάτι του νησιού, όπου θα βρεις ποικιλία στην έξοδο και στο φαγητό.

Από τον Αρτεμώνα στο Βαθύ και στον Πλατύ Γιαλό, η Σίφνος ξεδιπλώνει τα πρόσωπά της, παραδοσιακή, αυθεντική, φιλόξενη και φωτεινή. Μια διαδρομή που δεν μετριέται σε χιλιόμετρα, αλλά σε στιγμές. Η επιστροφή στην Αθήνα ήταν γεμάτη εικόνες και γεύσεις που θα μείνουν αξέχαστες. Η Σίφνος, με την απλότητα και την αυθεντικότητά της, απέδειξε γιατί είναι ένα από τα αγαπημένα νησιά για ταξιδιώτες που αναζητούν γαλήνη, καλό φαγητό και μαγευτικά τοπία. 

Αν μπόρεσα να βγάλω ένα συμπέρασμα είναι ότι πρόκειται για ένα νησί που δεν σε εντυπωσιάζει φωναχτά, σε κερδίζει αθόρυβα, με λεπτομέρειες: Με τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού, το κυκλαδίτικο φως που χρυσίζει τις εκκλησιές, τις πέτρινες ξερολιθιές που οδηγούν στο απέραντο γαλάζιο, τη γεύση της ρεβιθάδας στο πήλινο και τα όμορφα κεραμικά.

Φωτογραφίες: Δέσποινα Λάνου